Οικονομία στη δίνη του μηδενικού κορωνοïού

Αναντίρρητα, η Κίνα είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη. Η στρατηγική της Κίνας για μηδενικό κορωνοïό επιδρά σημαντικά πάνω στα δημόσια οικονομικά και τις οικονομικές εξελίξεις αυτής της δυναμικά αναπτυσσόμενης χώρας, η οποία, εν μέσω τεράστιων διεθνοπολιτικών αλλαγών και γεωπολιτικών ζυμώσεων, καλείται να επανεξετάσει άμεσα κεντρικές διαστάσεις της πολιτικής της, εγείροντας το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Η κινεζική οικονομία βρίσκεται σε κίνδυνο και σε αυτήν την δυσμενή εξέλιξη έπαιξε καίριο ρόλο η πολιτική του μηδενικού κορωνοïού. Εντούτοις, ο φονικός ιός πρέπει να αντιμετωπίζεται μάλλον σαν το δένδρο που κρύβει το δάσος.

Το πραγματικά μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ο ιός και η επακόλουθη πανδημία, αλλά οι άκαμπτες πολιτικές επιλογές του Κινέζου Προέδρου Σι Τζιπίνγκ, με σοβαρές επιδράσεις σε μια σειρά από οικονομίες σε παγκόσμια κλίμακα.

Πιο συγκεκριμένα, οι Κινέζοι αποδεικνύονται πρωταθλητές και κυριαρχούν σε ορισμένους βιομηχανικούς και τεχνολογικούς τομείς, αλλά οι χώρες της Δύσης είναι πιθανό να γίνουν πολύ σύντομα περισσότερο επιφυλακτικές στην εισαγωγή κινεζικών προϊόντων.

Οι κρατικές αρχές γνωρίζουν την έκταση των οικονομικών επιπτώσεων της πολιτικής του μηδενικού κορωνοϊού. Ο Κινέζος Πρόεδρος δεν δίστασε μάλιστα να δώσει πρόσφατα μια ιδιαίτερα σκοτεινή εικόνα: «Πολλές μικρομεσαίες εταιρείες μου διαμήνυσαν ότι περνούσαν την πιο δύσκολη περίοδο τους». Και πράγματι, τον περασμένο μήνα, οι λιανικές πωλήσεις μειώθηκαν κατά 11% στην Κίνα σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, ενώ η συνολική βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 3%.

Αυτό όμως που αδυνατεί να δει στους οικονομικούς δείκτες της χώρας η πολιτική ηγεσία της, είναι ότι μια οικονομία της ελεύθερης αγοράς χρειάζεται μικρότερη κρατική παρέμβαση, καθώς και ένα άλλο υπόδειγμα στις σχέσεις των διευθυντών των επιχειρήσεων με τους εργαζομένους. Τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, σε συνδυασμό με την πολιτική του μηδενικού κορωνοïού, δεν μπορούν να φέρουν την επιθυμητή τόνωση της παραγωγικότητας, διότι η παραγωγικότητα κάθε εργαζομένου μειώνεται με την πάροδο του ημερήσιου χρόνου, στοιχείο που αποτελεί κοινό τόπο στις δυτικές οικονομίες. Η αναδιάρθρωση των ωραρίων των εργαζομένων, η αποδυνάμωση της κρατικής παρέμβασης στις οικονομικές αποφάσεις και η εκ βάθρων αναθεώρηση της αντι – covid πολιτικής μπορούν να εκληφθούν ως βήματα που θα κινούνται προς την κατεύθυνση του ουσιαστικού εκσυγχρονισμού της κινεζικής οικονομίας.