ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη πλοίων στο Ιράν: Απαράδεκτη και καταδικαστέα ενέργεια

«Η κατάληψη των ελληνόκτητων πλοίων στο Ιράν αποτελεί απαράδεκτη και καταδικαστέα ενέργεια. Το διεθνές δίκαιο δεν νομιμοποιεί παρόμοια ‘αντίποινα’ που κείνται εκτός διεθνούς νομιμότητας, όποιες και να είναι οι αιτιάσεις της ιρανικής κυβέρνησης», τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η αξιωματική αντιπολίτευση υπογραμμίζει σε ανακοίνωση της ότι «η κυβέρνηση θα πρέπει κατ’ απόλυτη προτεραιότητα να εξασφαλίσει την ασφάλεια των Ελλήνων ναυτικών, κινητοποιώντας και τα ευρωπαϊκά όργανα προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στο Ιράν για απελευθέρωση των πλοίων.

Σημειώνει δε ότι «επειδή ο πλήρης σεβασμός του διεθνούς δικαίου πρέπει απαράβατα να αποτελεί τη βάση και τα όρια της εξωτερικής μας πολιτικής, οφείλει περαιτέρω να παράσχει αναλυτικές εξηγήσεις για το νομικό πλαίσιο της παρακράτησης του ρωσικού πλοίου και τη μεταφόρτωση του φορτίου του σε πλοία αμερικανικών συμφερόντων».

Ειδικότερα, συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ:

«1. Να ενημερώσει για τη νομική βάση του αιτήματος δικαστικής συνδρομής εκ μέρους των ΗΠΑ. Υπενθυμίζεται ότι οι κυρώσεις που επέβαλαν οι τελευταίες στο Ιράν μετά την αποχώρηση τους από την διεθνή συμφωνία αποπυρηνικοποίησης δεν θεωρούνται νόμιμες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα.

2. Να διευκρινίσει με ποια νομική βάση παρέμεινε δεσμευμένο το πλοίο κατά το χρόνο μεταξύ της άρσης της αρχικής απόφασης κατάσχεσης του από την Αρχή Καταπολέμησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας για την ικανοποίηση του αμερικανικού αιτήματος.

3. Να ενημερώσει για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που δημιουργούνται από την μετάγγιση πετρελαίου σε άλλα πλοία στην περιοχή της Καρύστου και ποια μέτρα έχουν ληφθεί για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος».

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τονίζει ότι «σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας υπήρξε παραδοσιακά, δύναμη ήπιας ισχύος, συνομιλητής και έντιμος μεσολαβητής μεταξύ όλων των χωρών της Μέσης Ανατολής» και πως «η διπλωματία μας θα πρέπει να ανακτήσει τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της, μακράν της λογικής του ‘πιστού και δεδομένου’ και του προκεχωρημένου φυλακίου».