Ιβ Σεν Λοράν: Το εμβληματικό μπλε σπίτι που έγραψε ιστοριά πωλείται για μόλις 4 εκατομμύρια

Μέσα σε δύο στρέμματα κήπων το σπίτι, «βυθισμένο» στο εκτυφλωτικό μπλε χρώμα, που είχε χρησιμοποιήσει ο αρχικός ιδιοκτήτης του, ο Γάλλος ζωγράφος Ζακ Μαζορέλ είναι ένα κόσμημα για το Μαρακές. Ο Ίβ Σεν Λοράν το είχε αγοράσει το 1980, μαζί με τον σύντροφό του Πιερ Μπερζέ και το είχε ονομάσει «Όαση».

Μια όαση πραγματική, ένα καταφύγιο για συγκέντρωση και έμπνευση για τις κολεξιόν του, που συχνά είχαν αντλήσει στοιχεία από την πολυχρωμία και την πρωτοτυπία του πολιτισμού των αυτοχθόνων Βερβέρων, ενός από τους παλαιότερους λαούς της Βόρειας Αφρικής.Το σπίτι είχε κτιστεί στη δεκαετία του ΄30 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Πολ Σινουάρ και περιλαμβάνει πολλά σαλόνια γύρω από ένα αίθριο, τέσσερα υπνοδωμάτια, το καθένα με το μπαλκόνι του και με ιδιωτικό μπάνιο ενώ πίσω από την πισίνα υπάρχουν ακόμη δύο δωμάτια κι ένα σαλόνι. Συνολικά είναι περί τα 650 τ.μ.

Το απολύτως χαρακτηριστικό όμως αυτού του σπιτιού είναι το χρώμα του. Πρόκειται για μια ειδική απόχρωση του μπλε, την οποία είχε δημιουργήσει ο Μαζορέλ με έμπνευση από τα μπλε πλακάκια που κυριαρχούν το νότιο Μαρόκο. Το 1937 έτσι, έβαψε όλο το σπίτι με αυτό το χρώμα, που κυριάρχησε και σε όλες τις κατασκευές του κήπου (Σήμερα το χρώμα φέρει το όνομά του: Majorelle Blu).

Ο ζωγράφος – δημιουργός

Μαγευτικό, παράξενο, με όλα τα πρωτότυπα χαρακτηριστικά της περιοχής, το σπίτι –αλλά και οι κήποι– κινδύνευαν από εξαφάνιση, όταν το πρωτοείδαν ο Ίβ Σεν Λοράν και ο Μπερζέ, καθώς επρόκειτο να πουληθεί σε εργολάβους, που σκόπευαν να χτίσουν στη θέση του πολυκατοικίες. Αγοράζοντάς το όμως, αποφάσιζαν ταυτόχρονα την επαναφορά του στην αρχική εικόνα του, που είχε δημιουργήσει ο ζωγράφος. Και πρώτα απ΄όλα επαναφέροντας το αρχικό μπλε χρώμα. που το κάνει τόσο ξεχωριστό.

Ο Ζακ Μαζορέλ (1886 – 1962), που σήμερα κατατάσσεται στους πρώιμους μοντερνιστές οριενταλιστές είχε εγκατασταθεί με τη σύζυγό του στο Μαρακές το 1917 και έχοντας μεγάλη αγάπη για τους κήπους άρχισε σιγά σιγά να δημιουργεί ένα υπέροχο άλσος με σπάνια φυτά και απαράμιλλη καλαισθησία.Γι΄αυτό άλλωστε σήμερα θεωρείται, ότι ήταν το καλύτερο έργο του. Σταδιακά εξάλλου, αγόρασε επιπλέον γη, κατέχοντας πλέον περί τα 10 στρέμματα, όπου εργαζόταν καλλιεργώντας τους κήπους για σαράντα χρόνια.

Οι οικονομικές δυνατότητές του όμως, κάποια στιγμή περιορίσθηκαν πολύ, δεδομένου ότι και η συντήρηση των κήπων ήταν ιδιαίτερα δαπανηρή, έτσι άνοιξε το σπίτι για το κοινό με ένα εισιτήριο, που να καλύπτει τα έξοδά του. Ούτε και αυτό λειτούργησε ωστόσο, έτσι στη δεκαετία του ΄50 τα πούλησε όλα. Σπίτι και γη ερήμωσαν. Ώσπου ο Ιβ Σεν Λοράν και ο Μπερζέ, φανατικοί συλλέκτες έργων τέχνης –και του Μαζορέλ– ξεκίνησαν να το αποκαταστήσουν και να το σώσουν.

Τα μουσεία

Η «Όαση» του Μαρακές έγινε έκτοτε και για πολλά χρόνια το ησυχαστήριό τους, μακριά από το απαιτητικό Παρίσι, σε μια χώρα με εντελώς διαφορετική κουλτούρα, που μιλούσε όμως κατ΄ευθείαν στην καρδιά του διάσημου σχεδιαστή. Σ΄αυτό το σπίτι μετέφεραν όλη τη συλλογή τους από αντικείμενα Βερβέρων και χάρις σ΄ αυτούς άλλωστε το Μαρόκο επανήλθε στις προτιμήσεις των υψηλών κύκλων της Ευρώπης και της Νέας Υόρκης κυρίως, δίνοντας μια γενναία ώθηση σ΄έναν τουρισμό μεγάλων απαιτήσεων. Και εν τέλει δεν είναι τυχαίο που όταν ο Ιβ Σεν Λοράν πέθανε, το 2008 οι στάχτες του μεταφέρθηκαν εκεί.

Δύο μουσεία εξάλλου θυμίζουν επιπλέον τον Γάλλο δημιουργό στο Μαρόκο. Το Μουσείο Βερβερίνων, όπου εκτίθενται περισσότερα από 600 αντικείμενα, που ο Ιβ Σεν Λοράν και ο Μπερζέ είχαν συλλέξει από τα όρη Ριφ και τη Σαχάρα αλλά βέβαια και το Μουσείο Yves Saint Laurent, έναν μόνιμο εκθεσιακό χώρο που παρουσιάζει πολλές από τις πιο εντυπωσιακές δημιουργίες του.