Τουρκία και διεθνής απομόνωση

Αναμφίβολα, η Τουρκία έχει χάσει πόντους στο έδαφος της διεθνούς πολιτικής με την διαφαινόμενη αποτυχία στην προσπάθειά της να διαδραματίσει το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Ο Ερντογάν δεν παραιτείται, όμως, εύκολα από τα μεγαλόπνοα σχέδιά του.

Ιδιαίτερα, η Σουηδία υποχωρεί στους εκβιασμούς της Άγκυρας και αίρει τους περιορισμούς στην εξαγωγή αμυντικού υλικού στην Τουρκία. Όσο και αν «φωνάζουμε» στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε αρκετές χώρες της Δύσης, κανείς δεν θα σταματήσει την Τουρκία.

Επιπλέον, ο Ερντογάν θα προχωρήσει ανενόχλητος και με την νέα στρατιωτική επιχείρηση στην Συρία (στο Ιράκ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη) και με την συνέχιση της αναθεωρητικής του πολιτικής σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και με την διατήρηση των ύποπτων σχέσεων με την Ρωσία, την Κίνα και τους ισλαμιστές στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Δεν αποκλείεται, επίσης, να λάβει πρόσθετα χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους Σύριους πρόσφυγες και να πείσει τους δυτικούς «εταίρους» της να άρουν τους περιορισμούς που έχουν θέσει στην αποστολή πολεμικού υλικού στην Τουρκία.

Ο Ερντογάν δεν είναι τρελός, όπως συχνά γράφεται με περισσή επιπολαιότητα. Γνωρίζει καλά ότι η χώρα του παραμένει σημαντική γεωστρατηγικά για την Δύση και το ΝΑΤΟ. Γνωρίζει ότι η χώρα του έχει δυνατότητες, οικονομικές και στρατιωτικές. Γνωρίζει ότι έχει συμμάχους στην Ευρωπαϊκή Ένωση (π.χ., Ουγγαρία) και το ΝΑΤΟ (π.χ., Ηνωμένο Βασίλειο). Γνωρίζει ότι έχει υποστηρικτές στα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ. Γνωρίζει, τέλος, ότι ο ρόλος του αναβαθμίστηκε με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Αυτό πρέπει να το αντιληφθούν Αθήνα και Λευκωσία. Η Τουρκία δεν είναι απομονωμένη.  Πάρα την αντιδυτική συμπεριφορά της κυβέρνησης Ερντογάν, η Δύση θα κάνει πίσω σε ορισμένα θέματα. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο θα μπορούμε να προετοιμαστούμε σωστά, πολιτικά, θεσμικά, αμυντικά, για να αντιμετωπίσουμε μια Τουρκία εκτός ελέγχου