Εδώ και μέρες, ο Τούρκος Πρόεδρος δεν κουράζεται να επιδίδεται σε μια ρητορική μίσους εναντίον της Ελλάδος και του Έλληνα Πρωθυπουργού. Λεονταρισμοί, πολεμικές ιαχές, μεγαλόστομες απειλές, ανιστόρητοι αναθεωρητισμοί συνθέτουν το πολεμοχαρές ρητορικό ρεπερτόριο Ερντογάν. Εκτός βέβαια από την ματαίωση της προσπάθειάς του να αποτελέσει τον εκλεκτό ενδιάμεσο μεταξύ Ρωσία και ΝΑΤΟ, το αυταρχικό καθεστώς βρίσκεται αντιμέτωπο με σημαντικά εσωτερικά μέτωπα.
Οι αυτονομιστικές διαθέσεις των Κούρδων, οι δικαστικές εκκρεμότητες μερίδας της πολιτικο – διοικητικής ελίτ, οι προεδρικές εκλογές σε ένα χρόνο, όπου ο Ερντογάν θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, τα βεβαρημένα δημόσια οικονομικά αποτελούν σοβαρά προβλήματα, που, εκ των πραγμάτων, καλείται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το καθεστώς.
Ας μην ξεχνάμε, κυρίως, ότι το τουρκικό έθνος – κράτος είναι μια πολιτική και θεσμική κατασκευή. Προήλθε μέσα από τη χειρουργικού τύπου θεσμική επέμβαση του Κεμάλ πριν από σχεδόν εκατό χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο εσωτερικής ενότητας.
Πριν από λίγες μέρες, ο αρχηγός των Γκρίζων Λύκων και κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, τάχθηκε με tweet του υπέρ της αποχώρησης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Αυτό δεν θα έπρεπε να μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, διότι γνωρίζαμε ότι το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) είναι αντιδυτικό
Αυτό που κάνει, εκ πρώτης όψεως, εντύπωση είναι μια δημόσια παρέμβαση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, και αυτή στο twitter, στην οποία ο ηγέτης των κεμαλικών ανακοίνωσε ότι το κόμμα του θα ψηφίσει υπέρ του κλεισίματος των βάσεων του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, αν η κυβέρνηση φέρει σχετικό ψήφισμα στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Ξεκαθάρισε όμως ότι η Τουρκία δεν πρέπει να αποχωρήει από το ΝΑΤΟ.
Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), δηλαδή το κόμμα που ίδρυσε ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ, αποτελεί εδώ και δεκαετίες τον κύριο εκφραστή του φιλοδυτικισμού στην Τουρκία. Το κόμμα αυτό εκκοσμίκευσε και εκδυτικοποίησε την χώρα. Υποστήριξε την εισδοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, την αποστολή τουρκικών στρατευμάτων στην Κορέα και τάσσεται παραδοσιακά υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας.
Όμως ,οι δηλώσεις Κιλιντσάρογλου δεν έγιναν γιατί το κεμαλικό κόμμα άλλαξε θέσεις μετά από δεκαετίες. Πρόκειται περισσότερο για μια προσπάθεια προσέγγισης ψηφοφόρων εν όψει των επερχόμενων εκλογών.
Είναι δυνατόν να αποδώσει στον Ερντογάν αυτή η ρητορική; Στο εσωτερικό της Τουρκίας κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει. Με τόσα μέτωπα ανοιχτά το να επενδύσει ο Ερντογάν σε εθνικά φορτισμένες αναγνώσεις της ιστορίας μοιάζει με εύκολη πολιτική επιλογή, η οποία έχει αποδώσει καρπούς κατά το παρελθόν. Στο εξωτερικό της χώρας, όμως, είναι ελάχιστα πειστική, με δεδομένες τις ομολογουμένως ευφυείς πολιτικές κινήσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά.