Μία εξαιρετικά εκνευρισμένη Τουρκία η οποία σύντομα θα «εκραγεί»

Μια αξιοσημείωτη πτυχή της κλιμακούμενης τουρκικής επιθετικότητας η οποία θα μπορούσε να μείνει στη σφαίρα του γραφικού αν δεν προσφερόταν για εξαγωγή ευρύτερων συμπερασμάτων είναι ο έντονος εκνευρισμός των Τούρκων πολιτικών. Είναι πλέον ευδιάκριτο το που σταματά η υπολογισμένη επιθετική ρητορική και που ξεκινά η απώλεια ψυχραιμίας.

Οι λόγοι είναι αρκετοί, αλλά ας ξεκινήσουμε με αυτό που σχετίζεται απολύτως με τις δικές μας επιλογές. Την απόφαση της ελληνικής πλευράς να απαντά και να δημοσιοποιεί στο διεθνές ακροατήριο, να εξηγεί λεπτομερώς με ντοκουμέντα σε συμμάχους και εταίρους, τις παράλογες, παράνομες, αναθεωρητικές τουρκικές θέσεις.

Η Τουρκία δεν είχε συνηθίσει σε αυτή την αντίδραση, διότι επί χρόνια υπήρχε μία χλιαρή, υποτονική και εκφυλισμένη σε επίπεδο ρουτίνας διαδικασία άνευρων και ξύλινων απαντήσεων. Η οποία συνοδευόταν από ελληνική υπερ-προθυμία  για διάλογο, Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), Ανώτατα Συμβούλια Συνεργασίας και διάφορα παρεμφερή που υποβάθμιζαν τη σοβαρότητα της απειλής. Έτσι δινόταν λαβή και σε τρίτους να υιοθετούν στάση πίεσης προς την Ελλάδα στη λογική «αφού μιλάτε δεν θα είναι και τόσο σοβαρό, βρείτε τα».

Τώρα που είναι σαφές ότι η Τουρκία έχει εισέλθει σε φάση προπαρασκευής επεισοδίου αν δεν ικανοποιηθεί η μη αναστρέψιμη ατζέντα της, η Αθήνα πράττει αυτό που θα έπρεπε να έχει πράξει εδώ και χρόνια. Η Άγκυρα όμως έχει καλομάθει όλο αυτόν τον καιρό και εκνευρίζεται που πλέον γίνεται το αυτονόητο.  Η δε παρουσία και  ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, η επίδειξη των χαρτών της «γαλάζιας πατρίδας», η έκκληση προς τους Γερουσιαστές να μην της εγκρίνουν ούτε τα F- 16 Viper, υπήρξε καταλυτικό γεγονός που έκανε τους Τούρκους να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν χάσει έδαφος σε ένα πεδίο που μέχρι πρότινος ήταν προνομιακό, το αμερικανικό σύστημα, μέρος του οποίου συνεχίζει να διακατέχεται από τον γεωπολιτικό ψυχαναγκασμό περί αναντικατάστατης Τουρκίας. Και αυτό όμως έχει αλλάξει, αν κρίνει κάποιος από τη συνεχή δημοσίευση άρθρων και μελετών σε επιδραστικά αμερικανικά ΜΜΕ και δεξαμενές σκέψεις που προτείνουν ακόμα και έξωση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ ως αναξιόπιστης και επικίνδυνης, λόγω σχέσης μα τη Ρωσία και αναθεωρητισμού, συμμάχου.

Το τελευταίο διάστημα δε για πρώτη φορά υπήρξαν σαφείς τοποθετήσεις από την ΕΕ και μάλιστα επανειλημμένως με τις οποίες όχι μόνο καταδικάζεται η τουρκική δραστηριότητα και διατυπώνεται ξεκάθαρη θέση για την κυριαρχία της Ελλάδας, αλλά προειδοποιείται η Άγκυρα με κυρώσεις αν συνεχίσει.

Προηγήθηκε προ ημερών και το μεγάλο φιάσκο της επίσκεψης του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσολγλου στο Ισραήλ όπου αντί να αποκατασταθούν οι σχέσεις κατέρρευσαν(!), με την Ιερουσαλήμ να εκδίδει και…ταξιδιωτική οδηγία προς τους Ισραηλινούς να μην επισκέπτονται την Τουρκία για λόγους ασφαλείας και όσοι βρίσκονται εκεί  να την εγκαταλείψουν.

Άλλη μια ψυχρολουσία υπέστη χθες όταν στην Αίγυπτο, (άλλο ναυάγιο προσπάθειας προσέγγισης) με οικοδεσπότη τον πρόεδρο Σίσι και στο πλαίσιο του East Med Gas Forum (EMGF) στο οποίο η Τουρκία δεν είναι μέλος, παρουσία Ελλάδας και Κύπρου, υπεγράφη συμφωνία τροφοδοσίας της ΕΕ μα φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο…

Περιττό να ξαναπούμε για τα εξοπλιστικά, όπου ενώ είναι εξαιρετικά αμφίβολη η έγκριση από το Κογκρέσο ακόμα και της αναβάθμισης των τουρκικών F-16  σε Viper, η Ελλάδα ήδη παραλαμβάνει  τα πρώτα αναβαθμισμένα δικά της, παράλληλα με την παραλαβή των Rafale και ενώ έστειλε στις ΗΠΑ το LoR για την απόκτηση 20+20  F-35…

Επίσης μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ΗΠΑ και Ρωσία έχουν ανάψει κόκκινο φως στην προαναγγελθείσα  από τον Ερντογάν «πολυδιαφημισμένη» εισβολή της Τουρκίας στη Συρία…

Υπάρχουν και άλλα πολλά που συμβάλλουν στην μάλλον πρωτοφανή πίεση που υφίσταται η Τουρκία ( να μην μιλήσουμε για την οικονομία που οδεύει σε κανονική χρεοκοπία) και τον συνεπακόλουθο εκνευρισμό λόγω και του τεράστιου πολιτικού κόστους σε προεκλογική περίοδο.

Το ερώτημα είναι πως και που θα ξεσπάσει ο Ερντογάν για να εκτονώσει την κατάσταση. Κατά τη γνώμη του γράφοντος  η εκδήλωση επεισοδίου με Ελλάδα και Κύπρο είναι θέμα χρόνου, αν και η συγκυρία και το γενικότερο κλίμα δεν διευκολύνουν σε μια τέτοια κίνηση.

Το πότε, με ποιο τρόπο και σε ποια περιοχή θα εκδηλωθεί μένει να απαντηθεί. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι σε πρώτη φάση θα κλιμακώσει τις υβριδικές επιχειρήσεις με τη διοχέτευση λαθρομεταναστών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα και στη συνέχεια θα αποπειραθεί να στείλει πλωτό γεωτρύπανο σε κάποιο σημείο της ψευδο-ΑΟΖ με τη Λιβύη για να φέρει την Ελλάδα σε δίλημμα: Αποδοχή τετελεσμένων ή κίνηση. Σύντομα θα ξέρουμε. Για το τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα σε αυτή την περίπτωση θα επανέλθουμε.