Ο τελικός προορισμός για μερικά από τα σπουδαιότερα αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν ποτέ είναι μερικές φορές ένα μεταφορικό —αν όχι κυριολεκτικό— αδιέξοδο, ένας μονόδρομος στον οποίο έχουν οδηγηθεί άδικα από έναν συνδυασμό συνθηκών αγοράς, ακατάλληλης διαχείρισης ή έλλειψη κοινού.
Δύο τέτοια αυτοκίνητα είναι η Alfa Romeo 8C Competizione και το δίδυμο τόπλες της, το 8C Spider. Όταν είδα για πρώτη φορά το αμάξι στη Villa d’Este, νόμιζα ότι ήταν το πιο όμορφο «νέο» αυτοκίνητο που είχα δει ποτέ. Και ακόμα μπορεί να το σκέφτομαι. Η σύντομη σχεδίασή του αναφερόταν στις μεγάλες Alfas του παρελθόντος και είχε σκοπό να αφυπνίσει τις αισθήσεις της Alfisti που είχε αντέξει πάνω από μια δεκαετία βαρετών Alfa Romeo.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="1052" width="1700" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Η μάρκα κατείχε ήδη μια αδύναμη θέση στην αγορά της Βόρειας Αμερικής όταν έχασε τη θέση της εκεί εντελώς το 1995, υποχωρώντας στην Ευρώπη και αφήνοντας ένα ίχνος από σεντάν Type 164 και γοητευτικά Duetto Spiders στο πέρασμά της. Με τη γεύση αυτής της άδοξης εξόδου ακόμα στη μάσκα της αυτοκινητοβιομηχανίας, αποκάλυψε το 8C σχεδόν μια δεκαετία αργότερα – μια θριαμβευτική είσοδος μοντέλου που ανακοίνωσε την επιστροφή της Alfa Romeo στην Αμερική.
Το νέο coupe concept αποκαλύφθηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 2003, ενώ η αράχνη εμφανίστηκε δύο χρόνια αργότερα στο Pebble Beach
Η παραγωγή ήρθε λίγο αργότερα, με το 8C Competizione να κυκλοφόρησε το 2007 και το 8C Spider το 2008. Οι σειρές του 8C ήταν καθαρά ιδιοφυείς. Ο Βόλφγκανγκ Έγκερ του Alfa Romeo Style Center το έριξε έξω από το πάρκο σχεδιασμού αυτοκινήτων. Το στυλ συνδύαζε την υπακοή στην Alfa Romeo 33 Stradale του Franco Scaglione με νέα στοιχεία όπως ένα πρόσωπο με προβολείς bi-xenon. Και η μάσκα έγραφε «Alfa Romeo» ακόμη και με γραφή μπράιγ.
Με μόλις 3.733 μίλια στο χιλιομετρητή, αυτό το πολύτιμο κομμάτι της ιστορίας της Alfa Romeo είναι έτοιμο να βγει από το αδιέξοδο και να οδηγηθεί από κάποιον έμπειρο.