Πούτιν όπως πικραγγουριά

Μπαίνουμε στον πέμπτο (!) μήνα του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, αν και γίνονται όλο και πιο ασαφή τα κέρδη που θα μπορούσε να αποκομίσει ο Πούτιν, με δεδομένο το υψηλό κόστος που έχει ήδη καταβάλει το Κρεμλίνο.

Ένας επεκτατικός πόλεμος βασίζεται και στα οικονομικά οφέλη, διαφορετικά είναι παράλογος. Ωστόσο, μετά από λίγους μόλις μήνες, είναι προφανές ότι η ανάλυση κόστους-οφέλους του πολέμου είναι αρνητική και τείνει να επιδεινώνεται για τη Ρωσία. Όμως, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών.

Επιπλέον, στην ανατολική Ουκρανία, η Ρωσία σημειώνει στρατιωτικές νίκες, κατακτά εδάφη κυρίως στο Ντόνεσκ και το Λουχάνσκ, και ελέγχει ένα μέρος των ακτών της ουκρανικής επικράτειας, αλλά, βέβαια, αυτές οι κατακτήσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι συνιστούν νίκη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Ρωσία περίμενε να νικήσει γρήγορα την Ουκρανία και, ενδεχομένως, να καταλάβει μεγάλο μέρος της χώρας. Αντίθετα, τα εδαφικά της κέρδη είναι περιορισμένα και ευάλωτα στην αντεπίθεση.

Ακόμη, αυτές οι κατακτημένες περιοχές θα απαιτήσουν γενναία και συστηματική οικονομική ενίσχυση τη ρωσική κυβέρνηση για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η Ρωσία δεν διαθέτει την απαιτούμενη οικονομική επάρκεια για αυτό, υπονομεύοντας έτσι την ίδια τη βιωσιμότητα των κατακτήσεών της, οι οποίες της έχουν κατακτήσει πανάκριβα.

Επίσης, εκτός από τις ευρύτερες οικονομικές προεκτάσεις του πολέμου, η εισβολή θα απομονώσει τη Ρωσία από τη δυτική οικονομία για δεκαετίες. Ακόμη και αν τελικά αποκατασταθούν οι αγορές φυσικού αερίου, η Δύση θα αποσυνδεθεί, αργά μα σταθερά, από τη Ρωσία. Οι δυτικές εταιρείες δεν πρόκειται να επιστρέψουν στη Ρωσία για επενδύσεις και οι κυρώσεις του δυτικού κόσμου θα εξακολουθήσουν να ισχύουν. Οι κυρώσεις θα παραμείνουν. Η πρόσβαση στο δυτικό τραπεζικό σύστημα θα συρρικνωθεί απότομα, μαζί με την πρόσβαση σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κρίσιμες εισαγωγές και τεχνολογίες θα διακοπούν. Η εξάρτηση από την Κίνα θα εκτοξευθεί στα ύψη και, εάν ο Πούτιν παραμείνει επικεφαλής του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Κρεμλίνου, η Ρωσία θα διολισθήσει σε σοβιετικά επίπεδα απομόνωσης από τον υπόλοιπο κόσμο.

Μπαίνουμε, λοιπόν, στον πέμπτο μήνα του πολέμου κατά της Ουκρανίας και ο πόλεμος αυτός είναι εξόφθαλμο ότι αποτελεί μια ήττα για τη Ρωσία και τον Πούτιν προσωπικά, σε οικονομικό, γεωπολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Το μόνο που έχει απομείνει στον Πρόεδρο της Ρωσίας είναι ο ρόλος της πικραγγουριάς: του φταίνε όλοι οι άλλοι, με πρώτη την Δύση, την οποία κατηγορεί με δηλητηριώδη σχόλια και που, την ίδια στιγμή, εκλιπαρεί ή και εκβιάζει για μια «αξιοπρεπή ήττα».