Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών έστειλε το ΚΚΕ. Για το ΚΚΕ η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (έχει καθιερωθεί η 26η Ιουνίου), «δεν έχει τυπικό χαρακτήρα», επισημαίνεται και προστίθεται ότι το κόμμα «παλεύει καθημερινά ενάντια στη μήτρα που γεννά και ενισχύει την τοξικοεξάρτηση ως μέσο φυγής από τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός και η νεολαία. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα -τον καπιταλισμό- που έχει ως συστατικά του στοιχεία το κέρδος και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
«Με βάση και την πρόσφατη Έκθεση της ΕΕ για τα Ναρκωτικά, στοιχεία του ΟΗΕ αλλά και τις Εκθέσεις Προγραμμάτων απεξάρτησης, μέσα σ’ αυτά τα 2,5 χρόνια της πανδημίας υπήρξε κατακόρυφη άνοδος στη χρήση και εξάρτηση από ναρκωτικά καθώς και μείωση των ηλικιών των νέων που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με αυτά.
Την ίδια στιγμή, τα “στεγνά” θεραπευτικά προγράμματα και η Πρόληψη απαξιώνονται συνειδητά με ευθύνη της κυβέρνησης και βάσει κατευθύνσεων της ΕΕ. ‘Αλλωστε, αυτή είναι η πολιτική που με ευλάβεια έχουν υπηρετήσει και αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πολιτική αποποίησης κάθε κρατικής μέριμνας και ταυτόχρονα σμπαραλιάσματος της Πρόληψης – της Θεραπείας – της Επανένταξης με χαρακτηριστική τη μεθόδευση αλλοίωσης του χαρακτήρα και της φιλοσοφίας του ΚΕΘΕΑ με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου», προσθέτει ο Περισσός.
«Την ίδια ώρα», επισημαίνει, «ξεκίνησε τη λειτουργία του ο πρώτος Χώρος Εποπτευόμενης Χρήσης, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την πολιτική της “μείωσης της βλάβης” και της διαχείρισης του προβλήματος. Πλέον η “μείωση της βλάβης” στηρίζεται και με νέα επιχειρήματα στην Πρόληψη (πχ καθυστέρηση της έναρξης χρήσης – και όχι στόχευση στη μη χρήση), στη Θεραπεία (πχ “ατομική επιλογή να επιλέγεις εσύ το πρόγραμμα που σου ταιριάζει” – και όχι ολοκληρωμένη επιστημονική προσέγγιση ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε χρήστη).
Με γνώμονα το κέρδος και αναζητώντας νέα πεδία κερδοφορίας παρουσιάζουν τα ναρκωτικά ως το νέο “ιατρικό θαύμα” για μια σειρά ασθένειες, νομιμοποιούν στις νεανικές συνειδήσεις την κάνναβη και επιδοτούν την καλλιέργεια και επεξεργασία της στο όνομα της δικής τους “πράσινης ανάπτυξης”. Εκεί, άλλωστε, στοχεύουν και τα ιδεολογήματα περί “λειτουργικού – μη λειτουργικού” χρήστη με αποθέωση της ατομικής ευθύνης για “συνετή” τάχα χρήση, αποσιωπώντας σκόπιμα τις κοινωνικές παραμέτρους του πολυπαραγοντικού κοινωνικού φαινομένου της τοξικοεξάρτησης».