Ελληνοτουρκικά: 7+1 ιστορικά γεγονότα που η Ρωσία γύρισε την πλάτη στην Ελλάδα

Θετικό αποτύπωμα αποτελεί επιτέλους, ότι οι πολίτες στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται, ότι η Ρωσία δεν αποτέλεσε ποτέ σύμμαχο της Ελλάδας και ότι σε περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης ή και ακόμη πρόκλησης θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, η χώρα μας εναποθέτει τις όποιες ελπίδες για στήριξη κυρίως στη Γαλλία και δευτερευόντως σε υπερεθνικούς θεσμούς όπως η Ε.Ε.

Ειδικότερα, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα ευρήματα της έρευνας της prorata για το newsbomb, οπου ένας από τους ιστορικά και υποτιθέμενα παραδοσιακούς συμμάχους της Ελλάδας, η Ρωσία έχει χάσει αρκετή από την αίγλη του παρελθόντος. Μάλιστα, με βάση τα στοιχεία της έρευνας, «και με εξαίρεση τις ηλικίες 18-34 που εκφράζουν σε σχέση με τις υπόλοιπες ηλικίες μικρότερα ποσοστά δυσπιστίας, όλοι οι υπόλοιποι, είτε αναλύοντας την εκπαίδευση των ερωτώμενων, είτε τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά, φαίνεται πως δεν θεωρούν ότι η Ρωσία είναι ένας από τους συμμάχους που θα βοηθούσε την Ελλάδα σε ενδεχόμενο κρίσης με την Τουρκία».

Πριν εισέλθουμε στα ιστορικά γεγονότα, πληροφορίες είδαν το φως της δημοσιότητας, ότι στα άκρα έφτασε το Κρεμλίνο, καθώς προχώρησέ στην απέλαση οκτώ Ελλήνων διπλωματών, σύμφωνα με όσα αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, το ρωσικό ΥΠΕΞ κάλεσε τον Έλληνα πρεσβευτή για να δώσει εξηγήσεις πάνω στη «συγκρουσιακή», όπως τη χαρακτηρίζει η Δούμα, «πορεία που ακολουθούν οι ελληνορωσικές σχέσεις, δεδομένης της στρατιωτικής βοήθειας από την Αθήνα στο Κίεβο».

Μάλιστα κήρυξε τους Έλληνες διπλωμάτες ως «personea non gratae» και τους ζήτησε να εγκαταλείψουν τη Ρωσία σε οκτώ ημέρες.

7+1 ιστορικά γεγονότα που επιβεβαιώνουν, ότι η Ρωσία γύρισε την πλάτη στην Ελλάδα

Αρχικά επί τουρκοκρατίας υπήρχαν αρκετά άσματα που υμνούσαν τη στάση της Ρωσίας και μια υποτιθέμενη βοήθεια προς τη χώρα μας, με το πιο δημοφιλές να είναι το εξής: «Ακόμη τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, όσο να “ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι…», ενώ η ιστορική αναδρομή ξεκινά με το φιάσκο της παράδοσης στους Έλληνες, στολών αντί όπλων το 1770.

Τότε, η Αικατερίνη Β’ είχε θέσει ως αυτοσκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα να αποτάξει τον τουρκικό ζυγό, όμως οι προσπάθειές της δεν ήταν τίποτε περισσότερο, από «στάχτυ στα μάτια» των Ελλήνων, προκειμένου η Ρωσία να βρει τον κατάλληλο χρόνο και τόπο για να καταλάνει βόρειες επαρχείες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε, λοιπόν, στα τέλη του Φεβρουαρίου 1770, έφθασαν στο λιμάνι της Κορώνης τα ρωσικά πλοία με επικεφαλής τον Θεόδωρο Ορλώφ με μόλις 4.000 στρατιώτες, δύναμη ιδιαίτερα μικρή για να μπορέσει να νικήσει τους Οθωμανούς, ενώ έχει μείνει στην Ιστορία, το γεγονός πως οι Ρώσοι μαζί τους έφεραν μόλις τέσσερα κιβώτια με οπλισμό, ντύνοντας τους Έλληνες με ρωσικές στολές για να ξεγελάσουν τον εχθρό! Όπως ήταν φυσιολογικό, οι Τούρκοι διέλυσαν και αυτή την μίνι επανάσταση.

Δεύτερο ιστoρικό γεγονός είναι εκείνο της συμμαχίας των Ρώσων με τους Τούρκους στα Επτάνησα. Όλα είχαν ξεκινήσει τον Οκτώβριο του 1798, όταν ο ενωμένος ρωσοτουρκικός στόλος κατέλαβε τα Επτάνησα εκδιώκοντας τους Γάλλους του Ναπολέοντα, ενώ στο ίδιο μοτίβο και η καταδίκη της Ελληνικής Επανάστασης από τον Τσάρο.

Ειδικότερα, τον Φεβρουάριο του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την Επανάσταση στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες με το σύνθημα «κινηθήτε ω φίλοι και θέλετε ειδεί μια κραταιά δύναμη να υπερασπιστεί τα δίκαιά μας», υπονοώντας τη Ρωσία. Παρά τις προσδοκίες όμως του Υψηλάντη, ο τσάρος Αλέξανδρος καταδίκασε το κίνημα και έδωσε άδεια στα τουρκικά στρατεύματα να εισέλθουν στις Ηγεμονίες και να καταπνίξουν την Επανάσταση.

Συνεχίζοντας ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει την ναυμαχία στο Ναυαρίνο, όταν το 1827 οι Ρώσοι είναι στο επίκεντρο της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, όταν και ο αγγλογαλλορωσικός στόλος συντρίβει τον τουρκοαιγυπτιακό. Ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1853 η Ρωσία εμπλέκεται σε πόλεμο στην Κριμαία εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και της Αγγλίας, με πράκτορές της να βάζουν σημαντικά εμπίδια στην απελευθέρωση των σκλαβωμένων Θεσσαλών, Μακεδόνων και Ηπειρωτών, με αρνητικό αποτέλεσμα οι Αγγλογάλλοι να επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα και οι εξεγέρσεις σβήνουν.

Παράλληλα, το 1905 οι κάτοικοι της αυτόνομης Κρήτης εξεγείρονται κατά του ύπατου αρμοστή του νησιού πρίγκιπα Γεωργίου σχετικά με το ζήτημα της ένωσης με την Ελλάδα. Και ενώ η Γαλλία και η Αγγλία τηρούν μια στάση αναμονής, η Ρωσία στέλνει ένα πολεμικό της πλοίο το οποίο βομβαρδίζει τις θέσεις των επαναστατών.

Οι Ρώσοι στο πλευρό του Κεμάλ

Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας οι Σοβιετικοί ενίσχυσαν με κάθε στρατιωτικό και διπλωματικό μέσο τον Κεμάλ στον αγώνα του εναντίον του με τιςενέργειές των Ρώσων, να είναι καταλυτικές για την ήττα των Ελλήνων, και τις προσπάθειες των Ποντίων για αυτονόμηση από την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι διώξεις των Ποντίων από τον Στάλιν, που είχε ως αποτέλεσμα, χιλιάδες Πόντιοι να εξοντώνονται με την κατηγορία «εχθροί του λαού», ενώ καμία από τις δύο αντίπαλες «ομάδες» στον εμφύλιο μπορεί να νιώθει ευχάριστα με τη στάση της Ρωσίας, με το τελευταίο ιστορικο γεγονός που επιβεβαιώνει τον τίτλο του κειμένου είναι και το 1941, να είναι όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα, με τους Ρώσους να παραμένουν ουδέτεροι, μιας και ήταν σε ισχύ το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπετροπ-Μολότωφ.