Το ΝΑΤΟ απέναντι στην Κίνα

Αν και οι Ευρωπαίοι επικεντρώνονται στους κινδύνους που δημιουργεί ο ρωσικός επεκτατισμός, οι Αμερικανοί σύμμαχοι επιμένουν να θέτουν με έμφαση το ζήτημα της Κίνας.

Συγκεκριμένα, εν μέσω πολέμου στην Ουκρανία, η Σύνοδος Κορυφής της Μαδρίτης μπόρεσε τελικά να άρει το veto της Τουρκίας για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χάνουν ποτέ από το άμεσο οπτικό πεδίο τους την Κίνα, που αντιπροσωπεύει, για την Ουάσιγκτον, μια σοβαρή απειλή για την Ευρώπη, παρά το ότι ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως η Γαλλία, θέλουν να αποτρέψουν τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην αμερικανική στρατηγική έναντι του Πεκίνου.

Αν και δεν υπάρχει ρητή αμερικανική βούληση για επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ασία, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπαράγουν, χωρίς να το υποστηρίζουν ανοιχτά, τη στρατηγική τους για τις συμμαχίες του Ψυχρού Πολέμου κατά της ΕΣΣΔ, με κύριο στόχο, αυτή τη φορά, την Κίνα.

Το ΝΑΤΟ δεν προτίθεται να παρέμβει στην Ασία, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια παγκόσμια στρατηγική κατά της Κίνας, στην οποία, προοπτικά, η Ατλαντική Συμμαχία θα έχει τη δική της ιδιαίτερη θέση, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον.

Από την άποψη αυτή, δεν λαθεύει η εκτίμηση της Κίνας, η οποία μόλις χθες κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι θέλει να «δηλητηριάσει την παγκόσμια ειρήνη» και να «ρίξει την Ασία στους υπονόμους του Ψυχρού Πολέμου». Για το Πεκίνο, η Ουάσιγκτον επιδιώκει να δημιουργήσει ένα «ασιατικό κλάδο» της Ατλαντικής Συμμαχίας, την οποία η Κίνα θεωρεί ότι βρίσκεται πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Εντούτοις, προς το παρόν τουλάχιστον, πρόκειται για μία κατάσταση, που οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να βιώσουν, δηλαδή να εμπλακούν σε δύο μέτωπα ταυτόχρονα, δεδομένου ότι η Ρωσία αποτελεί την κυριότερη απειλή.

Όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια παγκόσμια δύναμη, που σήμερα αντιμετωπίζει τη διπλή ρωσική και κινεζική πρόκληση της αμφισβήτησης της διεθνούς τάξης. Οι Ευρωπαίοι, από την πλευρά τους, ανησυχούν περισσότερο για τη Ρωσία, η οποία έχει γίνει και πάλι στρατιωτική απειλή, ενώ η Κίνα, γεωγραφικά πιο μακρινή, κατατάσσεται ως αντίπαλος, ανταγωνιστής ή εταίρος ανάλογα με το εκάστοτε εξεταζόμενο θέμα και την εκάστοτε συγκυρία.

Αυτή η συζήτηση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης γίνεται πολύ περισσότερο στα παρασκήνια παρά δημοσίως. Πρέπει όμως να θεωρείται ως δεδομένη η σχετική ιεράρχηση εκ μέρους της Αμερικής, η οποία είναι πεπεισμένη για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Κίνας και η οποία δεν παύει να υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους συμμάχους της την «κινεζική πρόκληση» και ό,τι αυτή σημαίνει για τη διασάλευση της Ειρήνης.