Η Ανεξαρτησία των ΗΠΑ εορτάζει, η δικτατορία Πούτιν πενθεί

Σήμερα, η Ρωσία του Πούτιν αρνείται πεισματικά να συγχαρεί τις ΗΠΑ, που γιορτάζουν την ανεξαρτησία τους, σε πλήρη αντίθεση με την Ουκρανία, που έπραξε τα αυτονόητα ως μια χώρα που αγωνίζεται για μια δημοκρατική διεθνή κοινότητα.

Βέβαια, σε αρκετούς λαούς του ανατολικού ημισφαιρίου, αλλά και σε ορισμένους ευρωπαϊκούς λαούς, ιδίως της νοτιοανατολικής λεκάνης της Γηραιάς Ηπείρου, η 4^η Ιουλίου φαντάζει κάπως μακρινή, αν και όχι άγνωστη, αφού τη διδασκόμαστε από τα σχολικά μας χρόνια ως την Ημέρα Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, το 1776.

Και δεν είναι αυθαίρετο ότι η θεματολογία της Ανεξαρτησίας του πιο εύρωστου κράτους στον Πλανήτη, δεν έφθασε την ευρύτητα της θεματολογίας της Γαλλικής Επανάστασης και, κυρίως, τη ζέση των Γάλλων επαναστατών, που μιλούσαν και έγραφαν πυρετωδώς για τα υπέρτατα αξιακά ιδεώδη της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης.

Οι Αμερικανοί αποφεύγουν να δονούνται από εξωπραγματικά ιδανικά και να συγκινούνται από μακροαφηγήσεις της ιστορίας. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει έγνοια της πολιτικής κοινότητας για το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αλλά ο σεβασμός αυτός τοποθετείται στη δημόσια συζήτηση των ανθρώπων με αποδραματοποιημένο ύφος και αποφεύγοντας, κατά το δυνατόν, περιττούς υψηλούς τόνους.

Εξάλλου, η ίδια η Αμερικανική Επανάσταση αρχίζει από το μετριοπαθές σύνθημα «όχι φόρο χωρίς εκπροσώπηση» (no taxation without representation). Με αυτήν την απλή στη διατύπωση αλλά πυκνή σε νόημα φράση αρχίζει η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των πρώτων δεκατριών αποικιών, που αρνούνται να καταβάλουν πρόσθετους φόρους στη Μεγάλη Βρετανία.

Κι αυτά οι δεκατρείς αποικίες γίνονται οι πρώτες δεκατρείς πολιτείες της αμερικανικής ομοσπονδιακής ένωσης, που συνυπογράφουν, σαν σήμερα, την Διακήρυξη Ανεξαρτησίας στο όνομα των δικαιωμάτων που έχει κάθε άνθρωπος στη ζωή και την ελευθερία, χωρίς να έχει αναγκαστικά προγόνους με περούκες και γονείς με «αριστοκρατική» συμμετρία χαρακτηριστικών.

Στη βάση αυτών ακριβώς των δεδομένων, οι Αμερικανοί επαναστάτες συγκροτούν μια συνταγματικά οργανωμένη Ομοσπονδία, που έμελλε να γίνει κραταιά από άποψη οικονομική και πολιτική και η οποία, παρά τα μυθεύματα που διακινούνται από συγκαιρινούς μας ριζοσπάστες της αριστεράς και μιας ορισμένης εκδοχής της δεξιάς, δεν επεδίωξε ποτέ να αναμιχθεί στις υποθέσεις της Γηραιάς Ηπείρου, σεβόμενη την ανεξαρτησία της. Κι όποτε αυτό συνέβη, έγινε μόνο μετά από συνεχείς πιέσεις και αλλεπάλληλες εκκλήσεις των Ευρωπαίων.

Αυτό το τελευταίο λυπεί ιδιαίτερα τον συγκαιρινό μας δικτάτορα του Κρεμλίνου, ο οποίος επιχειρεί να επιβάλει τα αντίθετα στους πολίτες μιας ιστορικής χώρας. Το παράδειγμα του σημερινού συγχαρητηρίου τηλεγραφήματος του Ζελένσκι είναι όμως μια ακτίδα φωτός από την πολύπαθη αυτή περιοχή.