Ισπανία: Οι σοσιαλιστές έτοιμοι για αντιλαϊκά μέτρα

Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η σοσιαλιστική κυβέρνηση υπό τον Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία, αφού η ενεργειακή και πληθωριστική κρίση παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας, ανατρέποντας πλήρως τους σχεδιασμούς για πολιτικές παροχών και οδηγώντας την στη λήψη αντιδημοφιλών οικονομικών μέτρων.

Είναι πλέον γεγονός ότι, δυστυχώς, η Ισπανία οδεύει με ταχύτατο ρυθμό προς μια βαθιά και πολύπλευρη κρίση, με την σοσιαλιστική κυβέρνηση να βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν από την «αλλαγή πορείας». 

Ο πληθωρισμός βρίσκεται σε απόσταση ανάσας από το 11%, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στους καταναλωτές, οι οποίοι βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται συνεχώς. 

Επιπλέον, η  έως τώρα επεκτατική οικονομική πολιτική, που ακολούθησε η κεντροαριστερή κυβέρνηση του Σάντσεθ, δεν επιτρέπει τη δημιουργία δημοσίων θέσεων εργασίας. Το οικονομικό επιτελείο συζητεί ήδη με παράγοντες του ιδιωτικού τομέα τη δημιουργία στοιχειωδώς θετικού κλίματος για την ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών, ικανών να δημιουργήσουν νέες θέσεις απασχόλησης. Η ανεργία φθάνει πλέον τα 2.880.582 άτομα.

Ακόμη, η σοσιαλιστική κυβέρνηση διαπιστώνει το ενδεχόμενο του πλήρους εκτροχιασμού του προϋπολογισμού κατά το δεύτερο εξάμηνο, αν εξακολουθήσει μάλιστα και η ρωσική στρατιωτική εισβολή στο ουκρανικό έδαφος. 

Η Τράπεζα της Ισπανίας αναθεωρεί προς τα κάτω τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη στο 4,5% το 2022, ενώ, παράλληλα, η Ανεξάρτητη Αρχή, που είναι αρμόδια για τον προϋπολογισμό, αναθεωρεί επίσης προς τα κάτω τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη στο 4,3% το 2022.

Από τη σκοπιά, μάλιστα, της τραπεζική πυκνότητας, 113 ισπανικοί δήμοι είδαν το τελευταίο τραπεζικό υποκατάστημά τους να κλείνει το 2021. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ισπανίας, το 55% των ισπανικών δήμων δεν έχουν υποκαταστήματα τραπεζών για να προσφέρουν χρηματοοικονομικές υπηρεσίες με την παρούσα μορφή, ενώ, σε σχετικούς όρους, το ποσοστό των ανθρώπων στην Ισπανία που δεν έχουν πρόσβαση σε υποκατάστημα τράπεζας είναι ιδιαίτερα χαμηλό.

Μέσα σε αυτό το οικονομικό πλαίσιο, η σοσιαλιστική κυβέρνηση οδηγείται, εκ των πραγμάτων, στην ανασύνταξη και την αναδίπλωση των στόχων της, υποχρεούμενη πια να ακολουθήσει περιοριστική οικονομική πολιτική.