Ρίσκο ή αναμενόμενη κίνηση;

Πόσο καιρό εμείς γράφουμε –καταντώντας μάλλον κουραστικοί- κι εσείς διαβάζετε, εδώ στο pagenews.gr ότι αφενός τα αγαπημένα (δημοσιογραφικά και προς ανάλυση) θέματα είναι η τριλογία πρόωρες-ανασχηματισμός-αλλαγή εκλογικού νόμου, αφετέρου ο Πρωθυπουργός ΔΕΝ έχει αποφασίσει πρόωρες εκλογές; Πάρα πολύ καιρό, σχεδόν μήνες!!

Τι κι αν περισσότερες φορές έχει διαψεύσει όλα τα σενάρια ο Πρωθυπουργός; Και πάλι δεν λειτούργησε αποτρεπτικά στα σενάρια.

Η…στροφή, που δεν έγινε!

Παρ’  όλα αυτά όμως, οι σεναριογράφοι και οι δημοσιολογούντες, επειδή δεν δέχονται ότι έπεσαν έξω στις προβλέψεις-εκτιμήσεις τους, έχουν εφεύρει το τελευταίο διήμερο το νέο…concept ανάλυσης: «γιατί έκανε στροφή ο Πρωθυπουργός;».

Το αφήγημα αυτό θα μπορούσε να το χαρακτήριζε κάποιος «δημοσιογραφική ανάλυση με κομματική υπαγόρευση», αν δεν ήταν αρκούντως ανόητο στα όρια της φαιδρότητας. Και δεν μπορεί να αποδεχθεί κανείς, ότι η αξιωματική αντιπολίτευση διακρίνεται από τέτοια χαρακτηριστικά. Διότι, οι ίδιοι άνθρωποι που πριν από την Πέμπτη, χαρακτήριζαν την πιθανή προσφυγή στις κάλπες το Φθινόπωρο «παραδοχή ήττας από τον Πρωθυπουργό», τώρα –ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι- λένε: «παραδοχή ήττας η μη προσφυγή στις κάλπες»! Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να ισχύουν και τα δυο: μόνο στην περίπτωση της ανεκδοτολογικής προσέγγισης…

Πότε (δεν) γίνονται πρόωρες…

Υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν τις φαινομενικά πιο… εμβριθείς αναλύσεις και λένε: «Πρόωρες εκλογές κάνει εκείνος που είτε είναι σίγουρος ότι θα κερδίσει, είτε εκείνος που θέλει να περιορίσει την ήττα». Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτό το επιχείρημα, που βρίσκει απήχηση και σε φαινομενικά σοβαρούς αναλυτές, αποδέχεται ως δεδομένο τις… «πρόωρες εκλογές». Δηλαδή:

• την πιθανότητα …πρόωρες εκλογές να μην κάνει κάποιος διότι το Σύνταγμα επιτάσσει ολοκλήρωση τετραετίας, περνάει από το μυαλό τους;
• Ή ότι η προσφυγή σε πρόωρες κάλπες συνιστά μια…(μικρή ή μεγάλη) ανωμαλία; Μάλλον όχι!

Ίσως γι αυτό απέτυχαν κάποιοι να αποκωδικοποιήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν επί μήνες μιλούσε για «εξάντληση της τετραετίας», ή προσπαθούσαν να βρουν…ανοιχτα παράθυρα μέσα από την αναγκαία πολιτική ανάλυση που έκανε –δημοσίως- ο Πρωθυπουργός περί «τοξικότητας», αλλά και της ύπαρξης πάντα λόγων για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες…

Οι…απλοί δυο λόγοι

Κι όμως τα πράγματα είναι πολύ απλά και οι δυο λόγοι που δεν επέλεξε ο Πρωθυπουργός τις πρόωρες εκλογές είναι οι, πιο πάνω, δυο.

Μάλιστα εξηγούνται απόλυτα από την εν γένει «πολιτική στρατηγική και φιλοσοφία» που πρεσβεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το Μάρτιο του 2004 που πρωτοεξελέγη βουλευτής-τον Ιούνιο του 2013 που έγινε υπουργός-τον Ιανουάριο του 2016 που έγινε αρχηγός της ΝΔ-και τον Ιούλιο του 2019 που εξελέγη Πρωθυπουργός. Με πολλά «Όχι» -που κάποιοι τα χαρακτήρισαν, κι ακόμη τα θεωρούν, «εμμονικά»- ο Κυρ.Μητσοτάκης ακολούθησε την πιο πάνω συγκεκριμένη διαδρομή.

Όντως μπορεί πολλοί να συμφωνούν ή να διαφωνούν με τη γραμμή, τη στρατηγική ή τις επιλογές του. Πλην όμως αυτό είναι ένα παρεμπίπτων θέμα. Το κυρίαρχο είναι ότι ο Πρωθυπουργός ακολουθεί μια συνταγή (καλώς ή κακώς) που δεν την αλλάζει: δεν είναι ρισκαδόρος, δεν είναι τακτικιστής. Λειτουργεί με σχέδιο που έχει στο μυαλό του υπηρετώντας συγκεκριμένους άξονες και το υλοποιεί με πείσμα, ασχέτως αν γύρω του γυρίζουν όλα ανάποδα…

(σ.σ: μην ξεχνάει κανείς τα «ΟΧΙ» που είπε είτε αρνούμενος  ως υπουργός να υπογράψει νομοσχέδιο με επαναπροσλήψεις κάποιων απολυμένων, αναγκάζοντας ν’ αλλάξει ο νόμος, είτε στην επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Και τα δυο «όχι» τα είπε  διότι θεωρούσε ότι έτσι υπηρετεί την άποψή του για τη λειτουργία του Δημοσίου…).

Θεσμικός

Έχοντας λοιπόν αποφασίσει ότι η επόμενη σύγκριση/σύγκρουση με τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι στο επίπεδο της «Υπευθυνότητας» και της «καταλληλότητας», απέναντι στο «ρίσκο» και την «ανευθυνότητα» ήταν απολύτως δεδομένο, ότι ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να επιδείξει «αξιοπιστία» και «σταθερότητα». Η «Υπευθυνότητα» προϋποθέτει την αξιοπιστία και τη σταθερότητα και δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι υπεύθυνος όταν οι επιλογές του δεν ακολουθούν αυτήν την οδό.

 «Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, όπως έχω πει πολλές φορές για λόγους θεσμικής τάξης, αλλά και για λόγους πολιτικής σταθερότητας, ειδικά σε μία κρίσιμη συγκυρία όπως αυτή που διανύουμε» είναι η ξεκάθαρη θέση του Πρωθυπουργού.

Παράλληλα,  για να άρει τις όποιες εντυπώσεις μπορεί να δημιουργήθηκαν από τη συζήτηση στη Βουλή και με δεδομένο ότι δεν είπε κάτι διαφορετικό απ όλες τις προηγούμενες διαψεύσεις του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, την επόμενη ημέρα στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ…πήγε ακόμη πιο μακριά, όχι μόνο δίνοντας απολύτως προσωπικό τόνο στη διάψευση, αλλά αναλαμβάνοντας και την ευθύνη:   «Ακόμα και αν έχω κάποιο πολιτικό κόστος -γιατί θα έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο χειμώνα- είμαι απολύτως διατεθειμένος να το αναλάβω διότι δεν πρόκειται ποτέ να παίξω με τους θεσμούς. Δεν πρόκειται να θέσω σε κίνδυνο την σταθερότητα της χώρας για να υπηρετήσω το «συμφέρον» της επανεκλογής μου». Και πρόσθεσε: «Δεν παίρνω το ρίσκο της αβεβαιότητας. Παίρνω το ρίσκο της σταθερότητας. Και αν αυτό έχει πολιτικό κόστος, ας το έχει. Αλλά, ξέρω ότι αυτή τη στιγμή το να οδηγήσουμε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές με την βόμβα της απλής αναλογικής, με μία απρόβλεπτη Τουρκία απέναντί μας, δεν θα ήταν πράξη εθνικά υπεύθυνη».

Αποσυντονισμός

Από την άλλη, υπάρχει και ο δεύτερος βασικός λόγος της…μη πρόωρης προσφυγής στην κάλπη, όπως είπαμε πιο πριν, πέραν των θεσμικών επιταγών: η ανησυχία…μικρών ή μεγαλύτερων «ανωμαλιών» ή αποσυντονισμού των Εθνικών δράσεων.

Με δεδομένη «τη βόμβα της απλής αναλογικής» -όπως τη χαρακτήρισε ο Πρωθυπουργός- είναι απολύτως βέβαιον ότι ανάμεσα στις δυο κάλπες θα μεσολαβήσει εύλογο διάστημα με υπηρεσιακή κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο θεσμικό, αλλά αποτελεί και απορία πως θα μπορούσε να κινηθεί μια τέτοια κυβέρνηση απέναντι στις –αναμενόμενες- εξωγενείς κρίσεις, είτε ακρίβειας, είτε ενεργειακής, είτε ακόμη και σε εθνικά θέματα.

Άρα, η αλήθεια, μοιάζει να είναι ότι όσο αυξάνεται το προσωπικό πολιτικό ρίσκο του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο μειώνεται το Εθνικό ρίσκο. Και στο μυαλό του Πρωθυπουργού αυτό αποτελεί κορυφαία στρατηγική επιλογή.