Ερντογάν: Ποιος είναι ο λόγος που επέλεξε την… αυτοσυγκράτηση

Ερντογάν: Δεν θέλει να οξύνει την ήδη βεβαρημένη κατάσταση με την Ελλάδα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιας και το γεωτρύπανο "Αμπντούλ Χαμίντ Χαν" δεν πρόκειται να πλησιάσει είτε τα ελληνικά, είτε τα κυπριακά

Δεν θέλει να οξύνει την ήδη βεβαρημένη κατάσταση με την Ελλάδα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιας και το γεωτρύπανο “Αμπντούλ Χαμίντ Χαν” δεν πρόκειται να πλησιάσει είτε τα ελληνικά, είτε τα κυπριακά ύδατα και έτσι θα περιορίσει τις έρευνες του στα τουρκικά σύνορα.

Παρόλο που το γεωτρύπανο θα κινηθεί στο όριο της διεθνούς νομιμότητας, καθώς για να είναι απόλυτα σύμφωνες με το γράμμα του νόμου, η Τουρκία θα έπρεπε να έχει προχωρήσει σε οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της με τις γείτονες χώρες, όπως η Κυπριακή Δημοκρατία, ο Ερντογάν επέλεξε το πλέον ανώδυνο σενάριο.

Οι επικρίσεις

Έστω και αν αυτή τον έφερε αντιμέτωπο με τους σκληρούς της «Γαλάζιας Πατρίδας», όπως ο Τζιχάτ Γιαϊτζί, που ήδη τοποθετήθηκε ενάντια στην επιλογή του Τούρκου προέδρου, μέσω του think tank που διατηρεί.

Στην ανάρτηση της η δεξαμενή σκέψης, Türk Denizcilik ve Global Stratejiler Merkezi, (Τουρκικό Κέντρο Θαλάσσιας και Παγκόσμιας Στρατηγικής), ανέφερε ότι: «Οι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα. Ο πρώτος σταθμός υπηρεσίας του γεωτρύπανου Αμπντούλ Χαμίντ Χαν είναι η γεώτρηση Yörükler-1, 55 χιλιόμετρα ανοικτά της Γκαζί Πασά.  Δηλαδή, εντός του χάρτη της Σεβίλλης, που μας παγιδεύει μέσα στον κόλπο της Αττάλειας… Δεν ξέρουμε τι να πούμε».

Οι αιτίες της «αυτοσυγκράτησης»

Ωστόσο αυτός ο ελιγμός που ο Ερντογάν θέλει να «πουλήσει» ως αυτοσυγκράτηση έχει αιτίες, που σχεδόν δεν του επέτρεπαν να κάνει κάτι διαφορετικό, τουλάχιστον στην παρούσα χρονική συγκυρία. Καθώς το κόστος μίας ακραίας επιλογής θα είχε συνέπειες που θα ξεπερνούσαν κατά πολύ τα όσα επιδιώκει να κερδίσει ο τούρκος πρόεδρος, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει φέρει ξανά το θέμα του σεβασμού των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών στην κορυφή της ατζέντας της διεθνούς διπλωματίας.

Ένα ζήτημα που ίσως κάποτε η επίκληση του να θεωρούνταν «γραφική», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ΥΠΕΞ, Νίκος Δένδιας, στο συνέδριο του Economist, αναδεικνύεται ως μείζον για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.