Άλφρεντ Χίτσκοκ: Ο φόβος και ο τρόμος

Ο μετρ του σασπένς γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1899 και πέθανε (χωρίς κανένα σασπένς) στις 28 Απριλίου του 1980, τον ίδιο χρόνο που η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας τον τον έχρισε Ιππότη του Στέμματος. Ο ίδιος δήλωνε ντροπαλός και πολλές φορές στις συνεντεύξεις του είχε παραδεχτεί ανοιχτά τις φοβίες του.

Φοβόταν και απεχθανόταν πολύ τα αβγά

“Με τρομοκρατούν τα αυγά, αυτό το άσπρο στρογγυλό πράγμα χωρίς καμία τρύπα! Έχετε δει ποτέ κάτι πιο αηδιαστικό όσο τον κρόκο ενός αυγού να σπάει και το κίτρινο υγρό να χύνεται; Το αίμα είναι ευχάριστα κόκκινο. Όμως ο κρόκος του αυγού είναι κίτρινος, αποκρουστικός. Δεν έχω φάει ποτέ”.

Φοβόταν τις ταινίες του

“Φοβάμαι τις δικές μου ταινίες. Ποτέ δεν πηγαίνω να τις παρακολουθήσω. Δεν ξέρω πως οι άνθρωποι αντέχουν να τις βλέπουν”, φέρεται να είπε στη διάρκεια μιας συνέντευξής του το 1963.

Σε όλη του τη ζωή φοβόταν την αστυνομία

“Με τρομοκρατούν οι αστυνομικοί. Τους φοβάμαι τόσο, που το 1939, όταν έφτασα για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, αρνήθηκα να οδηγήσω αυτοκίνητο από φόβο μήπως με σταματήσουν αστυνομικοί και μου δώσουν καμιά κλήση. Και μόνη η ιδέα ότι θα μπορούσα να βρεθώ σε ανάλογη περίπτωση με τρομοκρατούσε. Δεν αντέχω η ζωή μου να έχει σασπένς. Όλοι μου έλεγαν ότι θα ξεπερνούσα το φόβο μου αν άνοιγα το υποσυνείδητό μου και έφερνα στην επιφάνεια το περιστατικό που με οδήγησε σ’ αυτή την ψύχωση. Θυμήθηκα λοιπόν πως όταν ήμουν πολύ μικρός, ο πατέρας μ’ έστειλε σ’ έναν αστυνομικό μ’ ένα σημείωμα. Αυτός το διάβασε και με έκλεισε σ’ ένα κελί λέγοντάς μου “Για να δεις τι παθαίνουν τα κακά παιδιά”. Ο πατέρας μου ήθελε να μου δώσει ένα μάθημα. Δυστυχώς, το γεγονός ότι έβγαλα στο φως αυτό το περιστατικό δε με απάλλαξε από τον τρόμο μου. Οι αστυνομικοί εξακολουθούν να μου σηκώνουν όρθιες τις τρίχες”.

Απεχθανόταν τα βρώικα σοκάκια και τα σκοτεινά μέρη

“Ποτέ δεν αναζήτησα την αγωνία σε πόρτες που τρίζουν. Μου είναι πιο ενδιαφέρουσα μια δολοφονία που έγινε πλάι σε ένα ποτάμι λουσμένο στο φως από εκείνη που γίνεται σε ένα σκοτεινό και βρωμερό σοκάκι. Ο ήρωάς μου είναι πάντα ένας συνηθισμένος άνθρωπος στον οποίο συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα κι όχι το αντίθετο. Γι’ αυτό και οι δικοί μου κακοί είναι μορφωμένοι και γοητευτικοί. Είναι λάθος να σκεφτόμαστε ότι κάθε εγκληματίας που εμφανίζεται στη οθόνη πρέπει να κάνει φρικτές γκριμάτσες ή να κλωτσάει τα σκυλιά. Μερικοί από τους διασημότερους δολοφόνους της ιστορίας συμπεριφέρονταν σαν αυθεντικοί ιππότες για να προσελκύσουν τις γυναίκες που ήθελαν να δολοφονήσουν. Το πράγματι τρομακτικό των κακών είναι η επιφανειακή τους γοητεία, η φιλική τους εμφάνιση. Εν τέλει, το σασπένς είναι απείρως ισχυρότερο από το μυστήριο”.