Τρόποι υψηλής και χαμηλής τεχνολογίας για την αντιμετώπιση της κρίσης νερού στην Ινδία

Η Chaya Badushi ζει στο χωριό Kerawadi, 120 μίλια (190 χλμ) από τους πολυσύχναστους δρόμους της οικονομικής πρωτεύουσας της Ινδίας, Βομβάη, αλλά όσον αφορά τον τρόπο ζωής – ένας διαφορετικός κόσμος.

Με άλλες γυναίκες από το χωριό η Τσάγια κάνει μια τετράωρη διαδρομή μετ’ επιστροφής για να μαζέψει νερό από ένα ποτάμι. Αυτή η εργασία γίνεται δύο φορές την ημέρα, μία στις 06:00 και ξανά στις 15:00.

«Τα καλοκαίρια η ζέστη είναι ανυπόφορη που πολλοί από εμάς έχουμε λιποθυμήσει πηγαίνοντας για νερό», λέει.

“Έχω συνεχή πονοκέφαλο, οσφυαλγία, πονάνε τα χέρια μου επειδή κουβαλάω νερό. Είναι χειρότερο για τους ηλικιωμένους όπως η πεθερά μου, που είναι πάνω από 60 ετών και πρέπει να παλέψει μαζί μου για να πάρει νερό.”

Το εξαντλητικό έργο έχει αρνητικό αποτέλεσμα για την τοπική κοινωνία. Οι νέες γυναίκες είναι όλο και πιο απρόθυμες να περάσουν τη ζωή τους κουβαλώντας νερό, γι’ αυτό προτιμούν να μην παντρεύονται άντρες από το χωριό. Αυτό κάνει πολλούς άντρες να δυσκολεύονται να βρουν γυναίκα.

“Υπάρχουν τόσοι πολλοί άντρες στο χωριό μας που δεν αποκτούν συζύγους μόνο και μόνο λόγω του νερού πρώτης ανάγκης”, λέει χαρακτηριστικά η  Chaya.

Η ιστορία της είναι κοινή στην αγροτική Ινδία. Παρά τις πρόσφατες βελτιώσεις, περίπου τα μισά αγροτικά νοικοκυριά εξακολουθούν να στερούνται σύνδεσης με το νερό της βρύσης, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία.

Το νερό δεν είναι πρόβλημα μόνο για τα νοικοκυριά. Το να διασφαλίσουμε ότι υπάρχει αρκετό νερό για τη γεωργία και τη βιομηχανία είναι επίσης μια τεράστια πρόκληση.

Η Ινδία έχει περίπου το 17% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά μόλις το 4% των παγκόσμιων πόρων γλυκού νερού, σύμφωνα με επίσημες εκθέσεις.

Αυτό την καθιστά μια από τις χώρες εκτάκτου ανάγκης για το νερό και εγείρει ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της παραγωγής τροφίμων.

«Το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Ινδία συνδέεται κυρίως με την ακατάλληλη διαχείριση των διαθέσιμων πόρων», λέει ο Avinash Mishra, ο οποίος συμβουλεύει τη δεξαμενή σκέψης NITI Aayog για θέματα νερού.

«Χρησιμοποιούμε και απορρίπτουμε μη επεξεργασμένο νερό σε ανοιχτά κανάλια και γλυκά υδάτινα σώματα, με αποτέλεσμα τη ρύπανση του γλυκού νερού», λέει.

Τα αποθέματα υπόγειου νερού, γνωστά ως υπόγεια ύδατα, επίσης υπερεκμεταλλεύονται.

«Πολλές περιοχές στο Punjab, Haryana, Δελχί, Rajasthan και Karnataka αντλούν περισσότερο νερό από την ετήσια αναπλήρωσή τους», λέει ο κ. Mishra.