Ενέργεια: “Αντάρτικο” από Γερμανία και Γαλλία στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Γερμανία και Γαλλία, με τα μέτρα που πήραν για την εξοικονόμηση της ενέργειας, έδειξαν να διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό από τις κοινές αποφάσεις που πάρθηκαν από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πλειονότητα των οικονομιών επιβάλλουν έναν εφάπαξ φόρο στους ομίλους ενέργειας και σε άλλες εταιρείες, συνδέοντάς τον με τον πληθωρισμό των τιμών τροφίμων, καυσίμων και ρεύματος, οι δυο χώρες, που αποτελούν τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις της Ευρωζώνης, παραμένουν αξιοπρόσεκτα ενάντιες σε τέτοια μέτρα, εφαρμόζοντας αυτά που πήραν στο εσωτερικό τους.

Από την πλευρά τους, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία και η Ισπανία ζήτησαν, με διαφορετικούς τρόπους και από διαφορετικούς κλάδους, ειδική συνεισφορά από εταιρείες οι οποίες ευνοήθηκαν από την ακριβότερη ενέργεια, τη μετά την πανδημία ανάκαμψη ή τα υψηλότερα επιτόκια. Το Παρίσι και το Βερολίνο έχουν διαφορετικούς λόγους να περιφρονούν τέτοιες πρωτοβουλίες.

Η Γαλλία, επειδή ο πρόεδρος Μακρόν επανεξελέγη τον Μάιο βασιζόμενος σε υποσχέσεις να μην αυξήσει τους φόρους. Η Γερμανία, επειδή ο υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, φιλελεύθερος και οπαδός της ελεύθερης αγοράς, επισημαίνει πως ο φόρος αυτός δεν έχει οικονομική λογική.

Παρ’ όλο που οι απροσδόκητοι φόροι είναι αμφιλεγόμενοι, ξεκινώντας με τον ευαίσθητο ορισμό του τι ακριβώς συνιστά ένα «απρόσμενο» κέρδος, οι τεράστιες δαπάνες που πρέπει να επωμιστούν οι κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν τη συνεχιζόμενη κρίση θα δικαιολογούσε μια τέτοια κίνηση. Μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι δαπάνες αυτές είτε από φόρους είτε με περισσότερο δανεισμό.

Η Γερμανία με το χαμηλό χρέος θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά το να δανειστεί περισσότερο και παρά την εμμονή του Λίντνερ για τα ελλείμματα. Θα ήταν πιο δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο για τη Γαλλία με το υψηλό χρέος, η οποία φαίνεται να προτιμά να πιέζει τις εταιρείες να κάνουν το σωστό – για παράδειγμα, «ζητώντας» από την Total Energies να μειώσει την τιμή της βενζίνης στα πρατήρια καυσίμων. Τόσο ο Κρίστιαν Λίντνερ όσο και ο Γάλλος ομόλογός του Μπρινό Λε Μερ υπαινίχθηκαν πως η φορολόγηση των ομίλων κοινής ωφέλειας ή των εταιρειών πετρελαιοειδών θα έθετε σε κίνδυνο τις προσπάθειές τους να κάνουν τις χώρες τους προορισμούς για παγκόσμιες επενδύσεις.