Deutsche Welle: Η Γερμανία εκδίδει λιγότερες βίζες σε Τούρκους

Στην αρχή, πολλοί νόμισαν ότι επρόκειτο για μεμονωμένα περιστατικά. Πλέον, όμως, όλοι πείθονται ότι πρόκειται για απόφαση της Γερμανίας να εκδίδει λιγότερες βίζες σε Τούρκους. Αυτή η πολιτική αφορά ακόμη και υλικά εύρωστους επιχειρηματίες.

Η κράτηση για το εξοχικό στην Ολλανδία έγινε, το μαγείρεμα στο Γκελζενκίρχεν είχε ήδη ξεκινήσει – ακόμη και η αγαπημένη μπύρα του κουνιάδου είχε ήδη μπει στο ψυγείο. Η δασκάλα Γιαγκμούρ Ασλάν κάλεσε την αδερφή της Ανταλέτ μαζί με τον σύζυγό της να τους επισκεφτούν στη Γερμανία, μιας που η ίδια λόγω της εγκυμοσύνης της δεν ήταν σε θέση να ταξιδέψει στην Τουρκία. «Ήμασταν απίστευτα ευτυχισμένοι», λέει. Η απογοήτευση ήταν λοιπόν εξίσου απίστευτη, όταν ενημερώθηκε πως η αδελφή και ο γαμπρός της δεν έλαβαν βίζα για το ταξίδι τους. Στην επιστολή απόρριψης, το τμήμα θεωρήσεων της γερμανικής πρεσβείας στην Άγκυρα σημείωσε πως «Υπάρχουν εύλογες αμφιβολίες σχετικά με την πρόθεσή σας να εγκαταλείψετε το έδαφος των κρατών-μελών πριν από τη λήξη της θεώρησης».

«Ανοησίες!», λέει η Γιαγκμούρ Ασλάν, επισημαίνοντας ότι και οι δυο εργάζονται ως δάσκαλοι στην Τουρκία και έχουν ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα – όπως επίσης και δικό τους σπίτι εκεί. Πρόθεσή τους, σύμφωνα με την ίδια, ήταν να επισκεφθούν τη Γερμανία μόνο για δύο εβδομάδες, ενώ όλες οι διαδικασίες έγιναν όπως προβλέπουν οι κανονισμοί: Στη Γερμανία η οικογένεια Ασλάν υπέβαλε όλα τα απαραίτητα έγγραφα στο γραφείο καταγραφής αλλοδαπών – ένα είδος εγγύησης για τους επισκέπτες. Την δήλωσή τους απέστειλαν εν τέλει και στην Τουρκία, όπου η αδερφή της υπέβαλε τη δήλωση σε μία εταιρεία που αναλαμβάνει τις αιτήσεις βίζας για λογαριασμό της γερμανικής πρεσβείας. Πλήρωσαν επίσης όλα τα τέλη επεξεργασίας και θεώρησης. «Όλα αυτά πήγαν όμως χαμένα», λέει στεναχωρημένη η Γιαγκμούρ Ασλάν.

Η περίπτωση της οικογένειας Ασλάν δεν είναι σε καμία περίπτωση εξαίρεση. Πολλοί είναι οι Τούρκοι που διαμαρτύρονται στο διαδίκτυο. Φοιτητές, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες από την Τουρκία και τη Γερμανία ήρθαν σε επικοινωνία με την DW για το ζήτημα, κάνοντας λόγο για «αυθαιρεσία των Γερμανών αξιωματούχων». Και οι διαμαρτυρίες αυτές δεν φαίνονται αβάσιμες, καθώς οι γερμανικές αρχές στο εξωτερικό επικαλούνται συχνά ως λόγο απόρριψης μιας αίτησης αμφιβολίες για την πρόθεση επιστροφής στην Τουρκία.

Ένας επιχειρηματίας έγραψε στην DW ότι τρεις από τους πέντε υπαλλήλους του δεν έλαβαν φέτος βίζα και κατά συνέπεια δεν συμμετείχαν στην εμπορική έκθεση του Ντίσελντορφ. Μέχρι τώρα η εταιρεία του εκπροσωπούνταν πάντα στην έκθεση στο Ντίσελντορφ και οι υπάλληλοί του δεν είχαν ποτέ προβλήματα στη διαδικασία έκδοσης βίζας.

Τα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών δείχνουν επίσης ότι όλο και περισσότερες αιτήσεις Τούρκων πολιτών απορρίπτονται από τις γερμανικές αρχές στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Το 2014, τα γερμανικά γραφεία θεωρήσεων βίζας στην Τουρκία επεξεργάστηκαν περισσότερες από 197.000 αιτήσεις. Το ποσοστό απόρριψης ήταν 5,9%. Το 2021, υπήρχαν περίπου 129.000 αιτήσεις – ένας χαμηλός αριθμός λόγω της πανδημίας. Το ποσοστό απόρριψης, από την άλλη πλευρά, αυξήθηκε στο 19%, ενώ κατά το πρώτο εξάμηνο του 2022 άγγιξε το 20%.

Οι ειδικοί υποψιάζονται ότι η δυσμενής οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας επέδρασε αρνητικά στις θεωρήσεις βίζας. Ο πληθωρισμός, η ανεργία και οι μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θέτουν τις «ιδανικές συνθήκες για εκδόσεις βίζας», λέει χαρακτηριστικά ένας δημοσιογράφος, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του. Ο ίδιος δεν κατάφερε επίσης να ταξιδέψει για Βερολίνο. «Η ελευθερία μας στις μετακινήσεις και τα ταξίδια περιορίζεται εξαιτίας πολιτικών λαθών της κυβέρνησής μας», συμπληρώνει.

Απαντώντας σε ερώτημα της DW, εκπρόσωπος του ομοσπονδιακού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι οι αποφάσεις σχετικά με τις θεωρήσεις βίζας αποφασίζονται στις εκάστοτε πρεσβείες και προξενικές αρχές στο εξωτερικό και μετά από προσεκτική εξέταση όλων των παραμέτρων. Οι λόγοι της απόρριψης δεν καταγράφονται. Ωστόσο, σύμφωνα με το υπουργείο η εξέταση των γερμανικών αρχών περιλαμβάνει και την πρόθεση επιστροφής στη χώρα, η οποία μπορεί να τεκμηριωθεί με οικονομικούς και οικογενειακούς δεσμούς.