Η Ελισάβετ ήταν το απόλυτο brand name της «Βρετανίας»

Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ ήταν ακάματος αρωγός στις προσπάθειες του Ηνωμένου Βασιλείου για επιβίωση. Η μακροβιότερη μονάρχης της χώρας, η οποία πέθανε σε ηλικία 96 ετών, βρισκόταν ήδη στον θρόνο για μια δεκαετία όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Άτσεσον σχολίασε ότι η χώρα «έχασε μια αυτοκρατορία και δεν είχε βρει ακόμη ρόλο». Η 70χρονη βασιλεία της έφερε αξιοπρέπεια και σταθερότητα καθώς η Βρετανία μετατράπηκε από μεταποιητική οικονομία σε πωλητή υπηρεσιών στον υπόλοιπο κόσμο.

Υπάρχουν οικονομικοί παραλληλισμοί μεταξύ της αρχής και του τέλους της βασιλείας της Ελισάβετ σύμφωνα με το REUTERS BREAKINGVIEWS. Το 1950, η Βρετανία είχε εμπορικό πλεόνασμα σε μεταποιημένα αγαθά ανεπαρκές για να αντισταθμίσει ένα μεγαλύτερο έλλειμμα σε τρόφιμα και πρώτες ύλες, ενώ το διογκωμένο από τον πόλεμο δημόσιο χρέος της χώρας ξεπερνούσε το 200% της οικονομικής παραγωγής. Το 2022, ο εθνικός δανεισμός οδεύει και πάλι προς το 100% του ΑΕΠ. Εν τω μεταξύ, το πλεόνασμα της χώρας στη παροχή υπηρεσιών μπορεί να μην είναι αρκετό για να αντισταθμίσει το εκρηκτικό κόστος της εισαγόμενης ενέργειας. Σήμερα, όπως και πριν από επτά δεκαετίες, η ικανότητα της Βρετανίας να διατηρήσει το βιοτικό της επίπεδο εξαρτάται από την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και χρηματοοικονομικών ροών.

Ο ρόλος της χώρας ως μαγνήτης για το παγκόσμιο κεφάλαιο ήταν ένα από τα διαρκή χαρακτηριστικά της βασιλείας της Ελισάβετ

Την ίδια περίοδο που η νέα μονάρχης έβρισκε τα βήματά της, οι ρυθμιστικές αλλαγές στις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησαν την μετατόπιση ενός τεράστιου όγκου χρηματοοικονομικής δραστηριότητας στο Σίτι του Λονδίνου. Η ικανότητα της Βρετανίας να αποσπάσει κομμάτι της αποκαλούμενης αγοράς του ευρωδολαρίου βοήθησε στη κάλυψη του εμπορικού της ελλείμματος. Η αναγνώριση της χώρας για την αξιοπιστία των νόμων και την σταθερότητα των θεσμών της ήταν το κλειδί για να παραμένουν ήρεμοι οι διεθνείς επενδυτές.

Η Ελισάβετ ήταν βασικός πυλώνας αυτής της δομής. Από τότε που αποκαταστάθηκε η μοναρχία το 1688, η Βρετανία διοικείται από το κοινοβούλιο και τον μονάρχη της, με τον τελευταίο να παίζει συχνά έναν σιωπηλό ρόλο. Η βασίλισσα τελειοποίησε την ικανότητα να μιλάει δημόσια με αξιοπιστία πάνω σε μη-αμφιλεγόμενα ζητήματα ενώ είχε τακτικές ακροάσεις με τους 15 πρωθυπουργούς που πέρασαν από την Ντάουνινγκ Στριτ κατά τη διάρκεια της βασιλείας της. Το μήνυμα ήταν σαφές: Παρά τις κατά καιρούς πολιτικές και οικονομικές κρίσεις, τα συνταγματικά θεμέλια παρέμεναν στέρεα.

Ταυτόχρονα, η Ελισάβετ ήταν ένας ισχυρός παγκόσμιος εκπρόσωπος. Η ταύτιση με την εικόνα της έδινε γοητεία σε αμέτρητα βρετανικά προϊόντα, συχνά κυριολεκτικά: 800 βρετανικές εταιρείες απέσπασαν εύσημα προσθέτοντας στα προϊόντα τους «προμηθευτές της Αυτής Μεγαλειότητας της Βασίλισσας».

Γενικότερα, η μοναρχία στήριξε μια οικονομία της οποίας οι εξαγωγές υπηρεσιών είχαν επεκταθεί από περίπου 5% του ΑΕΠ το 1950 σε σχεδόν 15% στο τέλος της τελευταίας δεκαετίας. Οι 3.200 ετήσιες δημόσιες εθιμοτυπικές εμφανίσεις της βασιλικής οικογένειας και οι πολυάριθμες επισκέψεις στο εξωτερικό βοήθησαν να λειτουργήσει ως ένα είδος γιγαντιαίας διαφημιστικής εκστρατείας «αγοράστε βρετανικά». Είναι ένας από τους λόγους που οι Αμερικανοί τουρίστες συρρέουν στα ξενοδοχεία του Λονδίνου, που οι διεθνείς πλουτοκράτες εποφθαλμιούν αγγλικά αριστοκρατικά κτήματα και οι Κινέζοι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους σε βρετανικά σχολεία. Υπό αυτή την έννοια, η βασίλισσα, η οποία ήταν επίσης αρχηγός κράτους σε 15 άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας και του Καναδά, ήταν ο απόλυτος πρεσβευτής του brand.