Η αντισυμβατική μελαχρινή σταρ

Εντυπωσιακή μελαχρινή, πληθυντική προσωπικότητα, δεινή χορεύτρια και διακεκριμένη ηθοποιός, η Μάρθα Καραγιάννη πέρασε, λίγο μετά τα ογδόντα της χρόνια, στο πάνθεον των πρωταγωνιστών της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου. Γεννημένη στην χαραυγή του παγκοσμίου πολέμου στο Κερατσίνι, από γονείς Πόντιους, βλέπει το σαράκι της τέχνης του χορού να τρυπώνει και να φωλιάζει μέσα της από πολύ μικρή ηλικία. Όνειρό της να γίνει η νέα Σίρλει Τεμπλ, που μεσουράνησε στον ύστερο μεσοπόλεμο.

Στα επτά της, αρχίζει μαθήματα χορού, υποχρεωμένη να αλλάζει τέσσερις συγκοινωνίες για να φθάσει στη σχολή της, και, αργότερα, συνεχίζει στη Λυρική Σκηνή και το Εθνικό Ωδείο, το ιδιαίτερα απαιτητικό Εθνικό Ωδείο της εποχής. Είναι όμως το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τη γέννηση μιας σταρ. Και πράγματι, σε ηλικία εφηβική ακόμη, στα δεκαεπτά της, κάνει το ντεμπούτο της στην «Άγνωστη», στο πλευρό της ήδη καθιερωμένης Κυβέλη και του ανερχόμενου Jeune Premier Αλέκου Αλεξανδράκη. Η συνέχεια είναι καταιγιστική για τον «κορίτσαρο από το Κερατσίνι».

Η κινηματογραφική πορεία της εκτοξεύεται μέσα από τα λαμπερά και, εν πολλοίς, αυτοσχέδια μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, που την διέκρινε αμέσως για την εκφραστική πλαστικότητα και την – αντισυμβατική για σταρ – συνέπειά της.

Λες και είναι γεννημένη με άστρο, κάνει τη μία επιτυχία μετά την άλλη

Χορεύει πολύ, τραγουδά σπάνια, ενώ, σταδιακά, παρατηρεί κανείς ότι αρχίζει να καθιερώνεται σε ρόλους κωμικούς, δίχως, ωστόσο, να τυποποιείται. Το αθεράπευτο πάθος της παραμένει, όμως, το σανίδι, το «ιερό σανίδι», όπως συνήθιζε να λέει με μια ντομπροσύνη αλλιώτικη και με μια ειλικρίνεια που σε κέρδιζε, σου ζέσταινε την καρδιά. Πέρα από τις 43 ταινίες, έπαιξε σε σχεδόν 90 θεατρικά έργα, αποκτώντας μια εξαιρετικά πλούσια καλλιτεχνική πορεία.

Έφυγε όπως επιθυμούσε: ανώδυνα και διακριτικά. Κι αυτό ίσως παρηγορήσει κάπως τις φίλες και τους φίλους της, ίσως απαλύνει κάπως τον πόνο του στερνού αποχαιρετισμού για την αγαπημένη τους Μάρθα Καραγιάννη.