DW/Spiegel: Ουκρανικό – Όταν ο Ερντογάν πατά σε δύο βάρκες

Μακροσκελέστατο άρθρο του «Spiegel»  για τον πολυδιάστατο και εν πολλοίς αντιφατικό ρόλο της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία και τις δυτικές κυρώσεις.

Στην αμφιταλαντευόμενη στάση στον πόλεμο στην Ουκρανία που τηρεί ο Τούρκος Πρόεδρος αναφέρεται εκτενής ανάλυση του περιοδικού «Spiegel», το οποίο επισημαίνει πως ο Ερντογάν άλλοτε συμπαρατάσσεται με τις άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, άλλοτε  έλκεται από πολιτικές εκπορευόμενες από τη Ρωσία, την Κίνα και την ευρύτερη ανατολή.

Μακροσκελέστατο άρθρο του «Spiegel»  για τον πολυδιάστατο και εν πολλοίς αντιφατικό ρόλο της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία και τις δυτικές κυρώσεις. Η διαπίστωση: Από την έναρξη του πολέμου η Τουρκία αγοράζει μαζικά ρωσικό πετρέλαιο και έχει σχεδόν διπλασιάσει τις εξαγωγές της προς τη χώρα του Πούτιν.   Και η ερώτηση; Μα ειδικά μια χώρα του ΝΑΤΟ ανοίγει “τρύπες” στο καθεστώς δυτικών κυρώσεων; Η επιβεβαίωση ήρθε δια στόματος του επικεφαλής του τουρκικού συνδέσμου μεταλλουργίας Τσετίν Τεσντελίογλου, ο οποίος τον περασμένο Αύγουστο είπε πως ό,τι δεν μπορεί να αγοράσει πλέον η Ρωσία από τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία λόγω των δυτικών κυρώσεων, το αγοράζει από την Τουρκία.

“Η άποψη αυτή δεν είναι μόνο δική του” σημειώνει ο Γερμανός αρθρογράφος υπενθυμίζοντας ότι πρόσφατα η τουρκική εφημερίδα Dünya έγραφε ότι όλες οι αποθήκες στο λιμάνι της Μερσίνας είναι γεμάτες με προϊόντα που έφτασαν από όλον τον κόσμο για να μεταφερθούν στην Ρωσία. “Επειδή μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες δεν καταπλέουν πια στα ρωσικά λιμάνια λόγω των κυρώσεων, μπορούν να το κάνουν τουρκικές ναυτιλιακές εταιρείες. Η εταιρεία Medcon Shipping για παράδειγμα έχει ξεκινήσει εμπορευματικές συνδέσεις από την Μερσίνα, την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη προς το ρωσικό λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας Νοβοροσίσκ. Η κυκλοφορία φορτηγών μέσω Καυκάσου έχει επίσης αυξηθεί κατακόρυφα και τουρκικές ενώσεις προειδοποιούν τους οδηγούς μεγάλων αποστάσεων για μεγάλους χρόνους αναμονής στα ρωσικά σύνορα”. Στο άρθρο αναφέρεται ότι η Δύση και οι εταίροι της από καιρό παρατηρούν πώς καταφέρνει η Ρωσία να βρει εναλλακτικούς εμπορικούς εταίρους, μεταξύ άλλων, για να πουλήσει τα ορυκτά της καύσιμα.

“Τα βλέμματα πέφτουν κυρίως στην Ασία, αλλά ενώ Ινδίες και Κίνα αγοράζουν φυσικό αέριο σε ευνοϊκούς όρους από τη Ρωσία, οι εξαγωγές και των δύο χωρών προς τη Ρωσία μειώθηκαν” επισημαίνει ο αρθρογράφος. “Ο εμπορικός όγκος ανάμεσα σε Άγκυρα και Μόσχα είναι αισθητά μικρότερος από ότι ανάμεσα σε Μόσχα και Πεκίνο. Αλλά εάν βασιστεί κανείς στις τουρκικές στατιστικές, όπως ότι ανάμεσα σε 8 μήνες διπλασιάστηκαν οι εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου, τίθεται το ερώτημα, εάν ίσως η μεγαλύτερη τρύπα στο καθεστώς των δυτικών κυρώσεων βρίσκεται κάτω από τη μύτη των Ευρωπαίων, και μάλιστα σε νατοϊκή χώρα”. Ο Γερμανός αρθρογράφος περιγράφει την κατάσταση με την Τουρκία ως σύνθετη. «Διότι αν και μέλος της δυτικής συμμαχίας, δεν έχει ενταχθεί ρητά στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Πρόσφατα, ζήτησε από τον Πρόεδρο Πούτιν να επιστρέψει όλα τα κατεχόμενα εδάφη στην Ουκρανία… Από τη δυτική σκοπιά ωστόσο παρά αυτές τις δηλώσεις φαίνεται κάπως ιδιότυπη η στρατηγική του να διαπραγματεύεται ταυτόχρονα προσωπικά με τον Πούτιν για την κατασκευή ρωσικού πυρηνικού σταθμού και την χορήγηση έκπτωσης στις αγορές φυσικού αερίου. Μάλιστα συμφώνησε να καταβάλλει το 25% των μελλοντικών της αγορών φυσικού αερίου σε ρούβλια. Σε τέτοιες αποφάσεις ο Τούρκος πρόεδρος κάνει κάτι απλό, ακολουθεί αυτό που θεωρεί ως πλεονέκτημα για τη Τουρκία”.