Η Τουρκία ενάντια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση

Με τον πιο απαξιωτικό τρόπο αντιμετωπίζει η Τουρκία τις αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύμφωνο συνεργασίας, το οποίο συνήψαν η Άγκυρα και η Λιβύη.

Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών Πρέσβης Ταντζού Μπιλγκίτς, για την Τουρκία «δεν έχουν καμία αξία» όχι μόνον οι δηλώσεις της Ελλάδας, αλλά και της ΕΕ, η οποία υπενθυμίζεται ότι σήμερα το πρωί, κατηγόρησε ευθέως το τουρκικό κράτος, ότι με το εν λόγω σύμφωνο, καταστρατηγούνται κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών.

Η ευρωπαϊκή αναφορά στα δικαιώματα τρίτων χωρών αφορά, πρωταρχικά, τη Χώρα μας. Η Ελλάδα παρατηρεί ότι διαμέσου του συμφώνου αυτού, διαμορφώνεται μια ενεργειακή γέφυρα ανάμεσα στις δύο χώρες, η οποία παραβιάζει τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα στο πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μας, με «άμεσα» θύματα την Κρήτη και τη Ρόδο.

Παράλληλα, η συμφωνία αυτή επιδιώκει την αναδιαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη ολόκληρης της ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται για μια εξέλιξη, που ανησυχεί επίσης τη γειτονική μας Ιταλία, καθώς και ένα άλλο σύμμαχο κράτος εντός της Ένωσης, την Γαλλία.

Ακόμη, αυτή η δόλια προσπάθεια επαναχάραξης των ΑΟΖ στη νοτιοανατολική λεκάνη της Ευρώπης επιδρά αρνητικά και στην ίδια την ΕΕ, η οποία βλέπει ότι η ΑΟΖ της Ένωσης τίθεται υπό αμφισβήτηση από τη χθεσινή συμφωνία.

Επιπροσθέτως, η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της γείτονος αποδομεί τις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Βρυξελλών, στο σύνολό τους.

Παραδοσιακά, η Ευρώπη αντιμετωπίζει την Τουρκία ως έναν εν δυνάμει σημαντικό εταίρο στη γεωπολιτική σκηνή. Ωστόσο, η Τουρκία, αν και συνδεδεμένο μέλος εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχει κάνει πραγματικά βήματα προς τον εξευρωπαισμό της, προς την κατεύθυνση της διάψευσης της περίφημης ρήσης, σύμφωνα με την οποία «η Τουρκία δεν είναι Ευρώπη».

Μάλιστα, στην παρούσα φάση, η Άγκυρα επιδίδεται σε έναν επικοινωνιακό και προπαγανδιστικό πόλεμο με το σύνολο του δυτικού κόσμου. Συνεπώς, παρεμβάσεις, καθ’ όλα εύλογες, όπως η σημερινή εκ μέρους της ΕΕ, υπηρετούν – σε τελικό βαθμό – τις επεκτατικές και αναθεωρητικές βλέψεις της γειτονικής χώρας. Στην πράξη, λειτουργούν ως ευπρόσδεκτες αφορμές για την εκτόξευση νέων λεκτικών επιθέσεων εναντίον της Δύσης και συσπείρωσης του λαϊκού παράγοντα στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Από την άποψη αυτή, δεν εκπλήσσουν αναφορές όπως αυτή που αναφέρεται στη σημερινή δήλωση του Τούρκου εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, σύμφωνα με την οποία η ΕΕ παρέχει «υποστήριξη στα μαξιμαλιστικά αιτήματα της Ελλάδας» και «η ΕΕ δεν είναι διεθνές δικαστικό όργανο για να σχολιάζει ή να δικάζει συμφωνίες μεταξύ κυρίαρχων τρίτων χωρών».

Αναλυτικά, η δήλωση του εκπροσώπου του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών έχει ως εξής:

«Για τη χώρα μας δεν έχουν καμία αξία και σημασία οι δηλώσεις του Εκπροσώπου Τύπου Ελλάδας και της ΕΕ σχετικά με το Μνημόνιο συναντίληψης που υπεγράφη χθες (3 Οκτωβρίου) μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβυκής Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, το οποίο προβλέπει την ανάπτυξη διμερούς επιστημονικής, τεχνικής, τεχνολογικής, νομικής, διοικητικής και εμπορικής συνεργασίας σε ξηρά και θάλασσα στον τομέα των υδρογονανθράκων.

Η αντίρρηση σε αυτή τη συμφωνία συνεργασίας μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών είναι αντίθετη τόσο στο διεθνές δίκαιο όσο και στις βασικές αρχές του ΟΗΕ.

Οι προσπάθειες της Ελλάδας, που προσπαθεί να σφετεριστεί τα νόμιμα δικαιώματα όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και της Λιβύης, με τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της ναυτικής δικαιοδοσίας και τις περιοχές αδειοδότησης που έχει δημοσιεύσει σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα αποφέρουν κανένα αποτέλεσμα.

Η στήριξη της ΕΕ στα μαξιμαλιστικά αιτήματα της Ελλάδας, η οποία με στάση της αποφεύγει τον ειλικρινή διάλογο και παρεμποδίζει τα διεθνή δικαστικά ένδικα μέσα είναι αντίθετη τόσο με το δικό της κεκτημένο όσο και με το διεθνές δίκαιο. Η ΕΕ δεν είναι διεθνές δικαστικό όργανο για να σχολιάζει ή να δικάζει συμφωνίες μεταξύ κυρίαρχων τρίτων χωρών.

Ως εκ τούτου, καλούμε τόσο την ΕΕ όσο και τα κράτη μέλη της ΕΕ να μην υπερβαίνουν τα σύνορα και τις εξουσίες τους και να σεβαστούν την κυριαρχία και την ισότητα των κρατών σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές του ΟΗΕ».