Εγκαίνια, αντί μουσαμάδων

Στην πατρίδα μας, ο ριζοσπαστισμός των λύσεων είχε λάβει, ανάμεσα στα άλλα, χαρακτήρα εορταστικό, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την πολύτιμη, αλήστου μνήμης, σύμπραξη και συμπόρευση των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Στη διάρκεια αυτών των τεσσεράμισι χρόνων, ο λαϊκισμός του «εδώ και τώρα» είχε, αναμφίβολα, κερδίσει εκ νέου αρκετά μέτρα εδάφους στο πολιτικό μας σύστημα, ιδίως στην κυβερνητική πολιτική κουλτούρα, η οποία ταύτιζε την εξαγγελία με τα εγκαίνια.

Στο πλαίσιο αυτό, ο εγχώριος αριστερόστροφος ριζοσπαστισμός είχε φθάσει, μάλιστα, στο σημείο των επισήμων εγκαινίων έργων, που ήταν.. ανολοκλήρωτα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που γίναμε μάρτυρες εγκαινίων δημοσίων έργων, με την παρουσία υπουργών ή και του ίδιου του Πρωθυπουργού, που ήταν ακόμη ατελεύτητα.

Από την άποψη αυτή, είναι, αν μη τι άλλο, ριζοσπαστικό, αν όχι ανατρεπτικό τα εγκαίνια ενός έργου να συμπίπτουν με την ολοκλήρωσή τους, όπως συμβαίνει με το μετρό του Πειραιά, του μετρό του μεγαλύτερου και εμβληματικότερου λιμανιού της Χώρας.

Η χθεσινή δήλωση του κ. Κώστα Α. Καραμανλή, Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, ήχησε στα ώτα του εγχώριου αριστερού ριζοσπαστιμού κάπως σαν πολιτική ύβρις, σαν μια εκδήλωση πολιτικής πρόκλησης: «Εμείς δεν κάνουμε εγκαίνια με μουσαμάδες τα εγκαίνια των σταθμών μετρό στον Πειραιά θα γίνουν τη Δευτέρα. Με το που θα πάμε και θα εγκαινιάσουμε το μετρό του Πειραιά, ακριβώς την ίδια στιγμή θα ανοίξει σε όλο το επιβατικό κοινό».

Αυτό που λανθάνει της προσοχής της αριστεράς είναι το ότι, στην οπτική του φιλελευθερισμού, η ριζοσπαστικότητα αποκτά πραγματικό νόημα, όταν συμβαδίζει με την ωρίμανση των καταστάσεων που ζητούν λύση και όχι, βέβαια, με τον εκβιασμό των πραγματικών δεδομένων.

Όταν τα προβλήματα έχουν περιγραφεί, έχουν μελετηθεί και έχουν «περικυκλωθεί», είναι πιο εύκολη η δρομολόγηση της επίλυσής τους. Και όταν η επίλυσή τους έχει αποκτήσει σάρκα και οστά, όταν δηλαδή έχουν σαρκωθεί και μετουσιωθεί σε έργο, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουμε να κάνουμε με επικοινωνιακές φιέστες, με πλαστικά και με μοκέτες ή, σύμφωνα με το παράδειγμά μας, με μουσαμάδες, αλλά με πραγματικά εγκαίνια.