Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα της Μελόνι  

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι του ισπανικού ακροδεξιού κόμματος Vox η νικήτρια των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, τάχθηκε υπέρ μιας «Ευρώπης των εθνών και των πατριωτών», στρέφοντας, την ίδια στιγμή τα πυρά της εναντίον της Αριστεράς.

Η εκλεκτή των Ιταλών στις πρόσφατες εκλογές επανέλαβε μια ρητορική που είχε αναπτύξει κατ’ επανάληψη κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας της.

Αφενός, υπεραμύνθηκε μιας ενωμένης Ευρώπης, μακριά από το «οικονομικό λογιστήριο των Βρυξελλών», αφετέρου κάθε άλλο παρά παρέλειψε να επιτεθεί πολιτικά στην Αριστερά.

«Η Ευρώπη πρέπει να δείξει περισσότερο θάρρος στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων και περισσότερη ταπεινότητα σε ό,τι αφορά τα προβλήματα των διαφόρων περιοχών της, για την επίλυση των οποίων είναι αποτελεσματικότερες οι εθνικές πολιτικές», τόνισε η φερόμενη ως νέα Ιταλία Πρωθυπουργός, η οποία κάλεσε υπέρ «της δημιουργίας μιας Ευρώπης των πατριωτών».

Αυτή η Ευρώπη, που οραματίζεται η Mελόνι, «πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί στις μεγάλες διεθνείς κρίσεις και να είναι πιο ταπεινή όσον αφορά την αντιμετώπιση πτυχών της καθημερινής ζωής, (μια Ευρώπη που θα μπορούσε να στηριχθεί περισσότερο σε εθνικό επίπεδο, χωρίς να προστεθεί γραφειοκρατία στην ήδη υπάρχουσα γραφειοκρατία».

  Παράλληλα, καταφέρθηκε εναντίον της Αριστεράς και των πολιτικών της προτάσεων, οι οποίες, κατά τη γνώμη της, είναι εξωπραγματικές, ουτοπικές: «Στην Ισπανία, την Ιταλία και πιθανώς σε όλη την Ευρώπη, η πλειοψηφία των πολιτών δεν αναγνωρίζει πλέον τον εαυτό της σε ουτοπίες και αριστερή ιδεολογία και μας ζητά να αναλάβουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης».

Είναι όντως ακροδεξιά η Μελόνι;

 Ήδη, διεθνείς και εγχώριοι παρατηρητές, δημοσιογράφοι και αναλυτές χαρακτηρίζουν εκ νέου την επικεφαλής των Αδερφών της Ιταλίας «ακροδεξιά» και ορισμένοι από αυτούς την αποκαλούν ακόμη και «φασίστρια».

   Αν ίσχυε ο ισχυρισμός αυτός, θα έπρεπε λογικά τα «Αδέλφια της Ιταλίας» να δρομολογούν την αναστολή των εργασιών του Κοινοβουλίου, την κατάργηση της συνταγματικά προβλεπόμενης κοινοβουλευτικής αρχής, την άρση του πολυκoμματισμού και την προοπτική ενός μονοκομματικού καθεστώτος.

   Κάτι τέτοιο δεν ισχύει και είναι πραγματολογικά αυθαίρετο να υποστηριχθεί. Σε κανένα ντοκουμέντο των «Αδελφών της Ιταλίας» δεν προβλέπεται το κλείσιμο του Κοινοβουλίου και η επιβολή ενός νεοφασιστικού καθεστώτος.

   Ακόμη και η έγκριτη Washington Post κάνει απρόσεκτα λόγο για επάνοδο του φασισμού στη γειτονική μας χώρα:  «Στη χώρα που επινόησε τον φασισμό, η ακροδεξιά είναι και πάλι στην εξουσία».

   Η Μελόνι αποδεικνύεται μια άριστη χειρίστρια της επικοινωνίας και των συμβολισμών. Μια «σκληρή δεξιά» υποψήφια κατέκτησε, διά της εκλογικής οδού, την κυβερνητική εξουσία και προετοιμάζεται να την ασκήσει, όντας όμως υποχρεωμένη να κάνει σημαντικές υπαναχωρήσεις από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Η ενεργειακή κρίση έχει ήδη λάβει σοβαρές διαστάσεις στην τρίτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, η οποία, επιπλέον, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν καλπάζοντα πληθωρισμό και με ένα έλλειμμα, που πρέπει να τιθασεύσει.

 Η συνέντευξή της στην όντως ακροδεξιά ισπανική οργάνωση λειτουργεί ως ένα προσχηματικό φύλλο συκής για την επικείμενη προσαρμογή της. Κατά πάσα πιθανότητα, θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες κινήσεις ενέργειες εκ μέρους της, ούτως ώστε να κρατά επικοινωνιακά αρραγές το εσωτερικό ακροατήριό της και την κομματική της βάση.

    Ας μην τα θέλουμε όμως όλα δικά μας. Εκεί όπου μέχρι πρότινος το κέντρο και η κεντροδεξιά θριάμβευαν, τώρα φαίνεται να διαπρέπει η 45χρονη πολιτικός από τη Ρώμη: στο επικοινωνιακό πεδίο.