DW: Δεν υπάρχει μοιραίο εργατικό ατύχημα

Τρεις μέρες μετά την καταστροφή, μίλησα με τον Göksel Keserci, τον εκπρόσωπο Bartın του Επιμελητηρίου Μηχανικών Μεταλλείων, και προσπάθησα να βρω μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Ωστόσο, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται από άλλες ερωτήσεις που θα απαντηθούν. Ωστόσο, πριν προχωρήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, είναι απαραίτητο να υπογραμμίσουμε ένα σημείο. Τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι το πεπρωμένο, ούτε ο θάνατος είναι στη φύση της εξόρυξης. Σύμφωνα με τα λόγια του εκπροσώπου του Επιμελητηρίου Keserci, «Δεν υπάρχει εργατικό ατύχημα που να μην μπορεί να αποφευχθεί». Δεν πρέπει να είναι. Θα επανέλθουμε σε αυτό το θέμα, την έμφαση στη μοίρα στις δηλώσεις Ερντογάν. Ας γράψουμε πρώτα τις ερωτήσεις:

Η συσκευή/οι συσκευές μέτρησης της ποσότητας αερίου μεθανίου λειτουργούσαν στο ορυχείο και έδιναν προειδοποιήσεις;

Είχαν οι εργαζόμενοι φορητές συσκευές μέτρησης αερίου πάνω τους;

Αυτές οι συσκευές θα πρέπει να δίνουν μια προειδοποίηση όταν το αέριο μεθάνιο είναι κοντά στο 5 τοις εκατό, που είναι η συγκέντρωση στην οποία μπορεί να εκραγεί. Αν έδινε προειδοποίηση, δεν έγινε καμία ενέργεια;

Πού είναι τα αρχεία των ημερήσιων μετρήσεων αερίου στο ορυχείο; Γιατί αυτά τα αρχεία δεν κοινοποιήθηκαν στο Επιμελητήριο Μηχανικών Μεταλλείων, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εμπειρογνώμονες;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που η Γενική Διεύθυνση Μεταλλείων και Πετρελαιοειδών (ΜΑΠΕΓ) πραγματοποίησε έλεγχο στο ορυχείο; Ή ήταν απασχολημένος με την αδειοδότηση νέων ορυχείων παρά με την επιθεώρηση;

Έκαναν οι επιθεωρητές λεπτομερή προσδιορισμό του αερίου μεθανίου και της πυκνότητας σωματιδίων που αντικατοπτρίζεται στην έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου στις εκθέσεις τους;

Λειτουργεί σωστά το σύστημα παρακολούθησης και επικοινωνίας προσωπικού στο ορυχείο;

Η ηλεκτρική εγκατάσταση ήταν anti-griz; Υπήρχε διακόπτης κυκλώματος στο ορυχείο;

Για να απαντήσετε σε μερικές από αυτές τις ερωτήσεις, είναι απαραίτητο να κατεβείτε στον τόπο του εγκλήματος και να εξετάσετε τι απομένει. Για αυτό, πρώτα θα πρέπει να σβήσει πλήρως η υπόγεια φωτιά. Οι ερωτήσεις σχετικά με τις συσκευές μέτρησης και τα αρχεία που τηρούνται είναι στην πραγματικότητα ερωτήσεις που μπορούν να απαντηθούν άμεσα από τις αρχές. Ερωτήσεις των οποίων οι απαντήσεις μπορούν να τερματίσουν τις εικασίες. Δεν απαντιέται όμως. Αυτή τη φορά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήματα σχετικά με το γιατί αυτά τα ερωτήματα δεν απαντώνται.

Ήταν υψηλό το επίπεδο αερίου μεθανίου αλλά η προειδοποίηση δεν ελήφθη σοβαρά υπόψη;

Υπήρχε πρόβλημα με το σύστημα;

Ή αυτά τα αρχεία δεν επιδείχθηκαν σε ανεξάρτητο επαγγελματικό όργανο για πολιτικούς λόγους;

Ο Keserci, εκπρόσωπος Bartın των Μηχανικών Μεταλλείων, πιστεύει ότι το ορυχείο στο Bartın λειτουργεί λαμβάνοντας τυπικές προφυλάξεις, καθώς είναι μια δημόσια επιχείρηση, όχι μια ιδιωτική επιχείρηση όπως στη Soma. Λέει, “Υπάρχουν συσκευές μέτρησης”. Και υπήρχε συσκευή μέτρησης στο σημείο της έκρηξης; Ο Keserci λέει ότι αν πρόκειται για μια νέα γκαλερί, η συσκευή μπορεί να μην έχει τοποθετηθεί ακόμα εδώ.

(…) Τι γίνεται με τη «χαλάρωση» που ένιωσε όταν έφτασαν γρήγορα τα πτώματα των ανθρακωρύχων, ενώ οι οικογένειες καίγονταν και δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν ακόμα τα αγαπημένα τους πρόσωπα; Τα λόγια του Ερντογάν στην κηδεία, “Το γεγονός ότι καταλήξαμε στο συμπέρασμα πριν βρούμε 24 ώρες, μας ανακούφισε σε αυτό το σημείο. Επειδή ξέρετε στη Σόμα, χρειάστηκε πολύς χρόνος, αλλά φτάσαμε στους 41 μάρτυρες εδώ πριν καν βρούμε 24 ώρες», καταγράφηκε επίσης.

Για όνομα του Θεού, πώς μπορεί να είναι «άνετο» να φτάσουμε στους ανθρακωρύχους που πέθαναν ενώ θα έπρεπε να έχουν επιζήσει; Γιατί να πει κανείς κάτι τέτοιο μετά από μια τέτοια καταστροφή; Η μόνη του εξήγηση ίσως είναι να μπλοκάρει την κριτική «πριν από 24 ώρες». Ωστόσο, αυτό που πρέπει να κάνει ένας υπεύθυνος αρχηγός κυβέρνησης είναι να καθησυχάσει τις θλιμμένες οικογένειες και το κοινό ότι αυτό το γεγονός θα αποκαλυφθεί. Για να συνεχίσουμε τα παραπάνω ερωτήματα.

Γιατί δεν υπάρχει εργατικό ατύχημα που να μην μπορεί να προληφθεί.

Όπως 103 ανθρακωρύχοι στο Armutçuk δεν πέθαναν στις 7 Μαρτίου 1983, 283 ανθρακωρύχοι στο Zonguldak Kozlu στις 3 Μαρτίου 1992 και 301 ανθρακωρύχοι στη Soma, 41 ανθρακωρύχοι στο Bartın δεν είναι θύματα της μοίρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συμβουλίου Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία İSİG, οι εργαζόμενοι που έχασαν τη ζωή τους στην εργασία τους το πρώτο εννεάμηνο του 2022, δηλαδή μέχρι τον Οκτώβριο είναι 1359. Τώρα 41 ανθρακωρύχοι έχουν προστεθεί σε αυτόν τον αριθμό. Είναι η μοίρα του εργάτη να πεθάνει και να ζήσει χωρίς να τιμωρηθεί δεόντως με την μοίρα του εργοδότη να ευθύνεται για τον θάνατο 301 ανθρακωρύχων;