Ο γαλλογερμανικός άξονας σε κρίση

Μία από τις σταθερές, αν όχι η κεντρικότερη, γύρω από την οποία αρθρώθηκε και αρθρώνεται η ευρωπαϊκή θεσμική και οικονομική αρχιτεκτονική είναι αναμφίβολα ο άξονας ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία. Πρόκειται για το βασικό πυλώνα του ευρωπαικού οικοδομήματος, που διέρχεται μια περίοδο πολύπλευρης κρίσης, την οποία μόνο αν εθελοτυφλήσει κανείς δεν θα μπορέσει να δει και να διαπιστώσει, ειδικά μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες.

Είναι δεικτικό της έντασης που υπάρχει ανάμεσα στις δύο ιστορικές χώρες με τις ισχυρότερες οικονομίες στη Γηραιά Ήπειρο το γεγονός ότι, με βάση όσα μπορέσαμε να πληροφορηθούμε, δεν θα υπάρξει γαλλογερμανικό Συμβούλιο Υπουργών την επόμενη εβδομάδα, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί. Αυτή η ακύρωση επιτείνει τη φημολογία για ρωγμές σε αυτόν τον άτυπο κοινοτικό άξονα.

Ωστόσο, τόσο ο Γερμανός Καγκελάριος, όσο και ο Γάλλος Πρόεδρος ακολούθησαν πολιτική κατευνασμού, δεν παρεκτράπηκαν σε υψηλούς τόνους. Οι διαφορές αφορούν καίρια προβλήματα, όπως είναι τα πυρηνικά, οι τιμές του φυσικού αερίου, η σχέση με τη Ρωσία και την Κίνα. Οι προσεγγίσεις είναι αποκλίνουσες και, συχνά, αντιθετικές, έτσι που η εντύπωση που αποκομίζει κανείς είναι ότι οι δύο χώρες του άτυπου αυτού άξονα κινούνται σε διαφορετικές τροχιές.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έφερε, πράγματι, μέσα σε λίγους μήνες, τους Γερμανούς αντιμέτωπους με τα στρατηγικά τους λάθη της εποχής Μέρκελ, που προτίμησε να εξαρτήσει ενεργειακά τη χώρα από τη Ρωσία του Πούτιν. Η πολιτική κατευνασμού με τον Πούτιν, που υπαγορεύεται σε μεγάλο βαθμό από τις ενεργειακές ανάγκες της γερμανικής βιομηχανίας, έχει οδηγήσει το Βερολίνο στον τοίχο. Η στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και ο συνεχιζόμενος πόλεμος του Πούτιν αναγκάζουν τους πάντες να διαλέξουν πλευρά. Γιατί είναι πλέον καθαρό ότι έχουμε να κάνουμε με επιθετικότητα, ωμή και ξεκάθαρη επιθετικότητα. Και το Βερολίνο έπρεπε να επιλέξει το ευρωπαϊκό – δυτικό στρατόπεδο και να εγκαταλείψει την εκκίνηση του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream II, αναζητώντας αλλού πηγές προμήθειας φυσικού αερίου. και αναζητήστε αλλού πηγές προμήθειας φυσικού αερίου.

Επιπλέον, η Γερμανία, στην οποία πέφτει το κύριο βάρος της κοινοτικής δυστοκίας στην κοινοτική λήψη απόφασης, επιλέγει την οδό της εθνικής απομόνωσης, της επιδέξιας εθνικής απόσυρσης από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, θυμίζοντας τις πιο δυσάρεστες και ατυχείς στιγμές της από τον Μεσοπόλεμο μέχρι τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τα μνημόνια που ακολούθησαν. Η ανακοίνωση ενός εθνικού σχεδίου βοήθειας, μιας δημοσιονομικής ομπρέλας 200 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν δείχνει τίποτε παραπάνω από μια αυτοαναοφορική οικονομικά χώρα, ως εάν να μην έχει συνάψει ποτέ συμφωνίες με την Ένωση και με τις χώρες μέλη.

Όσον αφορά, δε, το ανώτατο όριο της τιμής του φυσικού αερίου, οι διαφορές παραμένουν βαθιές ανάμεσα στη Γαλλία, που επέμεινε και σήμερα να τάσσεται υπέρ του πλαφόν και στη Γερμανία, η οποία «ξεροκέφαλα» αρνείται.

Είναι φανερό ότι ο ιστορικός άξονας της Ε.Ε. περνάει κρίση, η οποία έχει τις σοβαρές επιπτώσεις της και στις υπόλοιπες χώρες, από τις οποίες δεν εξαιρείται η Ελλάδα. Ελπίζεται και πιθανολογείται σοβαρά ότι θα αναληφθούν πρωτοβουλίες για μια νέα συνεννόηση. Ωστόσο, η κρίση αυτή δεν επιβαρύνει εξίσου το Παρίσι και το Βερολίνο, τον Μακρόν και τον Σολτς, ο οποίος, έως τώρα, μόνο διαχειριστή θυμίζει, χωρίς αναφορές στο κοινό ευρωπαϊκό όραμα.