Ιταλία: Σκιαγραφώντας τα προφίλ των βασικών νέων υπουργών της κυβέρνησης Μελόνι

Ποιοι είναι οι βασικοί υπουργοί που πλαισιώνουν τη Μελόνι, την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Ιταλίας

 Η κυβέρνηση της νέας – πρώτης γυναίκας – πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι ορκίστηκε το Σάββατο αναλαμβάνοντας καθήκοντα, με το υπουργικό συμβούλιο να απαρτίζεται από 24 μέλη. Ποιοι είναι οι υπουργοί που πλαισιώνουν τη Μελόνι, το reuters σκιαγραφεί τα προφίλ των βασικών.

Υπουργός Οικονομίας

Ο Τζιανκάρλο Τζορτζέτι , 55 ετών, είναι ένας βετεράνος πολιτικός έμπορος τροχοφόρων, ο οποίος θεωρείται μετριοπαθής και σχετικά φιλοευρωπαϊκό μέλος του δεξιού κόμματός του Λέγκα.

Ως υπουργός βιομηχανίας στην απερχόμενη κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι, ο Τζορτζέτι βοήθησε να μπλοκάρει μια σειρά κινεζικών προσφορών εξαγοράς σε στρατηγικούς τομείς της ιταλικής οικονομίας.

Πριν από αυτό πέρασε τα περισσότερα από τα 26 χρόνια του στο κοινοβούλιο στα παρασκήνια, διαπραγματευόμενος για λογαριασμό άλλων και κάνοντας φίλους με επιρροή στα οικονομικά και τις επιχειρήσεις.

Ως επικεφαλής της επιτροπής προϋπολογισμού της Κάτω Βουλής για 10 χρόνια μεταξύ 2001-2013, ο Τζορτζέτι έμαθε τις νομοθετικές διαδικασίες της Ρώμης εκ των έσω και οι διάσημες δεξιότητές του δικτύωσης εκτείνονται από την πολιτική έως τις επιχειρήσεις έως την ισχυρή Ρωμαιοκαθολική εκκλησία της Ιταλίας.

Δεν ήταν ωστόσο, η πρώτη επιλογή του πρωθυπουργού Μελόνι για τη θέση. Ήθελε έναν τεχνοκράτη και πηγές λένε ότι προσέγγισε το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Φάμπιο Πανέτα, ο οποίος όμως αρνήθηκε τη θέση.

Υπουργός Εξωτερικών

Ο Αντόνιο Ταγιάνι, 69 ετών, είναι ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ένα ασφαλές ζευγάρι χέρια με σταθερά διαπιστευτήρια της ΕΕ που είναι αναπληρωτής αρχηγός του συντηρητικού κόμματος Forza Italia του Μπερλουσκόνι από το 2018.

Πρώην δημοσιογράφος, ο Ταγιάνι μπήκε στην πολιτική με τον Μπερλουσκόνι το 1994 και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής του σταδιοδρομίας στις Βρυξέλλες, είτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είτε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ήταν επικεφαλής του κοινοβουλίου της ΕΕ το 2017-2019. Στην Επιτροπή, κατείχε τα χαρτοφυλάκια μεταφορών (2008-2010) και βιομηχανίας (2010-2014). Στα νιάτα του, ο Ταγιάνι υποστήριζε ένα δεξιό φιλομοναρχικό κόμμα. Μιλάει γαλλικά, ισπανικά, αγγλικά και ιταλικά.

Υπουργός Εσωτερικών

Ο Ματέο Πιαντεντόζι, 59 ετών, είναι δημόσιος υπάλληλος σταδιοδρομίας που διετέλεσε επικεφαλής του επιτελείου του ηγέτη της Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εσωτερικών το 2018-19, βοηθώντας τον να διαμορφώσει τις σκληρές πολιτικές του κατά της παράνομης μετανάστευσης.

Αν και είναι κοντά στον Σαλβίνι, ο Πιαντεντόζι είναι τεχνοκράτης χωρίς κομματικές δεσμεύσεις και δεν έχει προηγούμενη εμπειρία ως υπουργός. Έχει περάσει τα δύο τελευταία χρόνια ως έπαρχος της Ρώμης – μια θέση που προστατεύει την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη στην πρωτεύουσα.

Υπουργός Υποδομών

Ο Ματέο Σαλβίνι, 49 ετών, είναι ο επικεφαλής του σκληρού δεξιού κόμματος Λέγκα και πρώην υπουργός Εσωτερικών που έχει προωθήσει μια λαϊκιστική ατζέντα, που περιλαμβάνει μαζικές απελάσεις μεταναστών με σκάφη, σαρωτικές φορολογικές μειώσεις και μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης.

Ο Σαλβίνι που μιλούσε απλά ανέλαβε την ευθύνη της Λέγκας το 2013 όταν ήταν ένα μικρό περιφερειακό κόμμα που μαστιζόταν από σκάνδαλα. Το μετέτρεψε σε εθνική δύναμη και φαινόταν έτοιμος να κυριαρχήσει στην ιταλική πολιτική πριν από μια σειρά σφαλμάτων που “βούλιαξε” τη δημοτικότητά του, τα τελευταία τρία χρόνια.

Κάποτε ένθερμος υποστηρικτής του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Σαλβίνι αρνήθηκε τους ισχυρισμούς ότι το κόμμα του χρηματοδοτήθηκε από τη Μόσχα και επέκρινε την εισβολή στην Ουκρανία. Απέρριψε τις προτάσεις ότι έπρεπε να παραιτηθεί ως ηγέτης της Λέγκα, μετά την αδύναμη εμφάνιση στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου.

Υπουργός Βιομηχανίας

Ο Αντόλφο Ούρσο, 65 ετών, από το κόμμα “Αδέρφια της Ιταλίας”, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στην οργάνωση νεολαίας του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (MSI), του μεταφασιστικού κόμματος που δημιουργήθηκε το 1946 από υποστηρικτές του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.

Πρώην δημοσιογράφος, ο Ούρσο εξελέγη για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο το 1994. Κατείχε θέσεις σε κεντροδεξιές κυβερνήσεις υπό τον Μπερλουσκόνι και πρόσφατα διετέλεσε πρόεδρος της επιρροής κοινοβουλευτικής επιτροπής πληροφοριών.

Σε αυτόν τον ρόλο, προέτρεψε την κυβέρνηση και το κοινοβούλιο του Μάριο Ντράγκι να ενισχύσουν τις λεγόμενες χρυσές δυνάμεις που στοχεύουν στη θωράκιση βιομηχανιών που θεωρούνται στρατηγικής σημασίας από ξένες εξαγορές.

Υπουργός Άμυνας

Ο Γκουίντο Κροσέτο, 59, είναι λομπίστας της αμυντικής βιομηχανίας, στενός συνεργάτης της Μελόνι και συνιδρυτής του κόμματός της. Ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία με το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα τη δεκαετία του 1980 και ήταν επί μακρόν βουλευτής μέχρι το 2019 όταν παραιτήθηκε για να γίνει πρόεδρος της AIAD, μιας ομοσπονδίας εταιρειών που εργάζονται στον τομέα της αεροδιαστημικής και της άμυνας.

Σχεδόν δύο μέτρα, ψηλός και φαλακρός, έχει το παρατσούκλι «ο ευγενικός γίγαντας» ή Σρεκ, μια αναφορά στον χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων. Υπηρέτησε ως κατώτερος υπουργός Άμυνας σε μια κυβέρνηση υπό τον Μπερλουσκόνι μεταξύ 2008 και 2011.

Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενεργειακής Ασφάλειας

Ο Ζιλμπέρτο Πιτσέτο Φράτιν, 68, γερουσιαστής της Forza Italia, θεωρείται ιδιαίτερα στενός συνεργάτης του Μπερλουσκόνι. Διπλωματούχος λογιστής, διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός βιομηχανίας στην κυβέρνηση Ντράγκι.

Προηγουμένως κατείχε πολυάριθμες θέσεις στην περιοχή του Πιεμόντε στη βόρεια Ιταλία, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής των τοπικών επιτροπών καταναλωτών, εμπορίου και απασχόλησης. Δεν φαίνεται να έχει εργαστεί στο παρελθόν σε περιβαλλοντικά ή ενεργειακά θέματα.

Υπουργός Δικαιοσύνης

Ο Κάρλο Νόρντιο, 75, βουλευτής του κόμματος της Μελόνι, είναι γνωστός στην Ιταλία ως πρώην εισαγγελέας της Βενετίας, θέση από την οποία αποσύρθηκε το 2017. Έχει ζητήσει περαιτέρω μέτρα για να επιταχυνθούν οι δίκες, λέγοντας ότι το διαβόητα αργό δικαστικό σύστημα της Ιταλίας, βλάπτει την οικονομία.

Ήταν σκληρός αντίπαλος της ομάδας δικαστών που οδήγησε τις λεγόμενες έρευνες διαφθοράς «Καθαρά χέρια», οι οποίες κατέστρεψαν την πολιτική τάξη της Ιταλίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κατηγορώντας τους εισαγγελείς για κατάχρηση εξουσιών. Η Μελόνι επέμενε σε αυτόν για τη δουλειά, ξεπερνώντας την αντίσταση του Καβαλιέρε, που ήθελε για τη θέση ένα μέλος από το δικό του κόμμα.