Με τον Σούνακ απέναντι στους Εργατικούς

Μόλις επτά χρόνια συμπληρώνει στην πολιτική σκηνή ο Ρίσι Σούνακ και, όμως, καταφέρνει να εκλεγεί Πρόεδρος των Συντηρητικών, ίσως και σήμερα, αν η πρώην Υπουργός Άμυνας, Πένι Μόρντον, δεν μπορέσει να συγκεντρώσει την υποστήριξη των αναγκαίων εκατό βουλευτών εν όψει της σημερινής ψηφοφορίας. Πολιτικός στόχος του πιθανού νέου Προέδρου των Τόρηδων δεν είναι άλλος από την απομείωση και την ανατροπή της θηριώδους διαφοράς από τους κεντροαριστερούς Εργατικούς.

Ο «Ινδός» στο τιμόνι της Βρετανίας, ακούγεται από χθες αργά το βράδυ στο Λονδίνο, όχι υποχρεωτικά με ρατσιστική διάθεση. Άλλωστε, σύμφωνα με την πολιτική παραφιλολογία, ο ίδιος ο Σούνακ χαμογελούσε όταν τον πείραζαν σχετικά συνάδελφοί του στο Υπουργικό Συμβούλιο. Βρετανός πολίτης, γεννημένος στη Βρετανία, γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα της χώρας του, αλλά και τη δημοσκοπική απειλή των Εργατικών, του αιωνίου αντιπάλου των Συντηρητικών, που καλείται να αναχαιτίσει.

Τα ανώτατα κομματικά στελέχη των Τόρηδων εκφράζουν τον φόβο μιας πολύ βαριάς ήττας, η οποία θα μπορούσε να σαρώσει το κόμμα.

Πέρα από την πολιτική κρίση, η εκλογή νέου αρχηγού κυβέρνησης επιτρέπει στο Συντηρητικό Κόμμα να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές.

Οι δημοσκοπήσεις είναι αυτή τη στιγμή πολύ δυσμενείς για τους Συντηρητικούς. Στην περίπτωση που ο Σούνακ αναλάβει πράγματι τα ηνία της Κυβέρνησης, ο πρώην Υπουργός Οικονομικών έχει επίγνωση του γεγονότος ότι, με βάση όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης, το ιστορικό κόμμα συγκεντρώνει μόλις και μετά το 30% των προθέσεων ψήφου.

Απεναντίας, ο άμεσος πολιτικός αντίπαλος του Rishi, οι Εργατικοί, κινούνται κατά μέσο όρο στο 50% και οι Φιλελεύθεροι δεν υπερβαίνουν το αναιμικό 8%.  Ως εκ τούτου, αναμένεται μια εκλογική πανωλεθρία, όχι μια απλή εκλογική ήττα  για τους Συντηρητικούς, που, στις εκλογές του 2019, κατάφεραν να επικρατήσουν με άνεση  εκλογικά.

Το δυσμενές εκλογικό σύστημα και το προσωπικό «χαρτί» Σούνακ

Επιπλέον, αυτή η δημοσκοπικά καταγραφόμενη καταστροφή θα μπορούσε να λάβει ιστορικές διαστάσεις για τους Συντηρητικούς λόγω του εκλογικού συστήματος. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μη ονομαστική πλειοψηφία σε έναν γύρο, γεγονός που σημαίνει ότι ο υποψήφιος που έρχεται πρώτος, ακόμη και με λιγότερο από το 50% των ψήφων, κερδίζει την εκλογική περιφέρεια.

Ο Σούνακ γνωρίζει αυτόν τον πρόσθετο επιβαρυντικό παράγοντα, που επιτρέπει πολιτικές και θεσμικές παραδοξότητες.

Για παράδειγμα, οι Σκωτσέζοι αυτονομιστές κατάφεραν να αποκτήσουν 35 έδρες με μόλις 3% των ψήφων σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, στις εκλογές του 2019, ενώ υπάρχει και το εκλογικό προηγούμενο του 1974, όταν οι Εργατικοί υπό τον Χάρολντ Γουίλσον είχαν 301 βουλευτές έναντι 297 των Συντηρητικών με μόλις 37,1% των ψήφων έναντι 37,8%.

Με βάση λοιπόν και το εκλογικό σύστημα, το πολιτικό μέλλον των Τόρηδων μόνο ρόδινο δεν φαίνεται. Ωστόσο, ο Σούνακ φέρεται να είναι αποφασισμένος να παίξει το χαρτί της άμεσης προσωπικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο Κιρ Στάρμερ, ο επικεφαλής των Εργατικών, προέρχεται από τη μετριοπαθή πτέρυγα του κόμματος, αλλά, συχνά, διολισθαίνει σε αριστερισμούς και σε οικονομικούς μαξιμαλισμούς. Άριστος γνώστης των οικονομικών και ήρεμος πολιτικός συνομιλητής, διαθέτει  την ικανότητα να «προσγειώνει» τον αντίπαλό του, χωρίς να τον προσβάλει, να τον επαναφέρει από τις μεγαλόστομες υποσχέσεις στο πεδίο των απτών αποτελεσμάτων.

Οι βαθιά ταλαιπωρημένοι από εντάσεις Συντηρητικοί έχουν πιεστική ανάγκη από αυτήν την ικανότητα του – κατά πάσα πιθανότητα – νέου Προέδρου τους.