Το κουβάρι της γαλλογερμανικής έντασης

Είναι βέβαιο ότι οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο κεντρικές χώρες της Ευρώπης δεν είναι, πλέον, ειδυλλιακές. Η απόφαση της μιας από τις δύο προκαλεί τον εκνευρισμό της άλλης. Ενδεικτικός του φορτισμένου κλίματος που επικρατεί ανάμεσα στους πυλώνες του ευρωπαϊκού άξονα είναι ο χαρακτηρισμός «απομονωμένος», που διατύπωσε ο Γάλλος Πρόεδρος «φωτογραφίζοντας» τον Γερμανό Καγκελάριο.

Συνήθως, η ερμηνεία που δίνεται σε κάθε ένταση που ξεσπά ανάμεσα στις δύο χώρες αναφέρεται στο «πλούσιο» σε πολεμικές συρράξεις παρελθόν. Αυτό, όμως, το ιστορικό διενέξεων και πολέμων ανήκει στην «αρχαιολογία» των μεταξύ τους σχέσεων, οι οποίες επιδεινώνονται, εν μέσω ενεργειακής – πληθωριστικής κρίσης, για συγκεκριμένους λόγους.

Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία στάθηκε η αφορμή για έριδες σε κοινά, ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα. Έτσι, αν και οι δύο χώρες κατήγγειλαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ρωσία του Πούτιν, η Γερμανία ανακοίνωσε ότι σκόπευε να αποκτήσει αμυντικά συστήματα εκτός ευρωπαϊκών πλαισίων, απευθυνόμενη στο Ισραήλ.

Ωστόσο, ο τομέας, στον οποίον οι δύο χώρες παρουσιάζουν θεμελιακές αποκλίσεις, είναι ο ενεργειακός, που είναι σφιχτά εναγκαλισμένος με την οικονομική σφαίρα.

Οι δύο χώρες έχουν αντίθετη γραμμή στον ενεργειακό τομέα εδώ και χρόνια. Η Γερμανία έχει επιλέξει  να εγκαταλείψει τους πυρηνικούς σταθμούς της, από τους οποίους μόνον τρεις εξακολουθούν να λειτουργούν με χρονική προθεσμία τον προσεχή Απρίλιο. Πρόκειται για μία επιλογή αντίθετη με αυτή της Γαλλίας, η οποία διατηρεί, προς το παρόν, μεγάλο πυρηνικό στόλο και δεν κρύβει την επιθυμία της ακόμη και να τον αυξήσει. Οι εντάσεις για το θέμα ήταν τόσο έντονες που το ετήσιο γαλλογερμανικό συμβούλιο υπουργών, που είχε προγραμματισθεί για αύριο, ακυρώθηκε, αν και θα υπάρξει συνάντηση μεταξύ του Μακρόν και του Σολτς.

Επιπλέον, ο Εμμανουέλ Μακρόν επέκρινε δριμύτατα τις γερμανικές θέσεις πριν από την πρόσφατη ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής για την ενέργεια. Η ανακοίνωση ενός γερμανικού σχεδίου 200 δισεκατομμυρίων ευρώ για την προστασία των καταναλωτών της Χώρας, έγινε από την πλευρά του Βερολίνου χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους ευρωπαίους εταίρους.

Στη ρίζα, λοιπόν, των λόγων εκδήλωσης της γαλλογερμανικής έντασης βρίσκεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η ρίζα, όμως, δεν ταυτίζεται υποχρεωτικά με το αίτιο. Ο Γάλλος Πρόεδρος κινείται με μεγαλύτερη σοφία από τον Όλαφ Σολτς, επιμένοντας στην εξεύρεση κοινής γαλλογερμανικής και, συνολικότερα, ευρωπαϊκής απάντησης απέναντι στον ενεργειακό τσαμπουκά του δικτάτορα του Κρεμλίνου. Είναι μάλλον σπασμωδικό να αναζητεί κανείς λύση στην Κίνα, που χρηματοδοτεί τη Ρωσική Ομοσπονδία. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εξυπηρετεί τα μακροχρόνια ενεργειακά του συμφέροντα.

Στην αυριανή συνάντηση μεταξύ Μακρόν και Σολτς αναμένεται να τεθεί το στο τραπέζι το ζήτημα από τον Γάλλο Πρόεδρο, που, ορθά, επιμένει ότι η κοινός ευρωπαϊκός – δυτικός βηματισμός προκαλεί εκνευρισμό στη Ρωσία και υπηρετεί ουσιαστικότερα τα επί μέρους εθνικά συμφέροντα των δυο χωρών.