Ο εκβιασμός των σιτηρών, ο Σούνακ και η ευρωπαϊκή απάντηση Μπορέλ

Εδώ και καιρό έχει επισημανθεί ότι το νέο σημείο κεντρικής πολιτικής τομής είναι η στάση που θα τηρήσουν κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης απέναντι στον Β. Πούτιν, ο οποίος μερίμνησε να το υπενθυμίσει στα «εξωτικά» της συγκαιρινής μας πολιτικής ζωής, με την απόφασή του να αναστείλει τη συμμετοχή του για την απεμπλοκή εξαγωγής σιτηρών.

Ιδιαίτερα, η σχετική ανακοίνωση του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας αναφέρει πως «Λαμβάνοντας υπ’ όψη την τρομοκρατική ενέργεια του καθεστώτος του Κιέβου με τη συμμετοχή Βρετανών εμπειρογνωμόνων εναντίον πλοίων του στόλου της Μαύρης Θάλασσας και πολιτικών πλοίων που εμπλέκονται στη διασφάλιση της ασφάλειας του «διαδρόμου σιτηρών», η ρωσική πλευρά αναστέλλει τη συμμετοχή στο εφαρμογή των συμφωνιών για την εξαγωγή αγροτικών προϊόντων από τα λιμάνια της Ουκρανίας».

Η απόφαση αυτή έρχεται μία μόλις ημέρα μετά τον ισχυρισμό του Ρώσου Υπουργού Άμυνας, με βάση τον οποίο το Βρετανικό Ναυτικό προκάλεσε δολίως φθορές στους ρωσικούς αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream 1 και Nord Stream 2.

Η πίεση που ασκείται εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας και του νέου Πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ είναι προφανής και, ταυτόχρονα, καθόλου τυχαία.

Όπως ο ίδιος ο νέος Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας έχει τονίσει η χώρα του βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Αυτά είναι και η βασική αιτίας αλλαγής τριών διαδοχικών κυβερνήσεων, μέσα σε διάστημα ολίγων μηνών.

Ο νέος Πρόεδρος των Συντηρητικών και Πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας δήλωσε, πριν από ελάχιστες ημέρες, ότι η χώρα του και ο ίδιος προσωπικά εξακολουθούν να τάσσονται στο πλευρό της Ουκρανίας, στον πόλεμο που δέχεται από τα στρατεύματα του Πούτιν. Έκανε, δε, λόγο για «ακλόνητη υποστήριξη» προς την  ουκρανική κυβέρνηση και τον Πρόεδρο Β. Ζελένσκι.

Ωστόσο, αν ευσταθεί η είδηση, ότι ο Ρίσι Σούνακ αποφάσισε να προβεί στη διακοπή παροχής βοήθειας προς την Ουκρανία, το ζήτημα που τίθεται είναι ευρύτερο και αφορά συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 χωρών μελών. Ο επόμενος στόχος του δικτάτορα του Κρεμλίνου δεν είναι, προδήλως, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ο λιγότερο ισχυρός, οικονομικά και θεσμικά, παίκτης του δυτικού κόσμου.

Ήδη, η κυβέρνηση του νεοσυντηρητικού Όρμπαν στην Ουγγαρία, η Forza Italia του Σύλβιο Μπερλουσκόνι, συγκυβερνήτη της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, αλλά και σημαντικές αντιπολιτευτικές δυνάμεις, όπως είναι η Λε Πεν στη Γαλλία με το 42% στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, αποτελούν εν δυνάμει συνομιλητές, τουλάχιστον συνομιλητές, του Πούτιν. Ο επόμενος στόχος του Βλαδίμηρου είναι η αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η χώρα μας είναι μέλος.

Από  την άποψη αυτή, καίρια σημασίας ήταν η παρέμβαση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ. Ο πολύπειρος πολιτικός, βαθύς γνώστης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που πρέπει να συνέχει τις χώρες μέλη, παρενέβη έγκαιρα και με σαφήνεια, προτρέποντας τη Ρωσική Ομοσπονδία να ανακαλέσει την απόφασή της αναφορικά με τα σιτηρά. Και τον συμφυή εκβιασμό, θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος δικαιολογημένα.