Επί ξυρού ακμής ο Λούλα

Ο Λούλα αναλαμβάνει τα ηνία της διακυβέρνησης της μεγαλύτερης χώρας της Λατινικής Αμερικής, γνωρίζοντας ότι τα περιθώρια για αριστερούς πειραματισμούς δεν είναι μόνο στενά αλλά έχουν εξαντληθεί.

58 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι ψηφοφόροι επέμειναν στη λύση του Μπολσονάρου και του Φιλελεύθερου Κόμματος. Η εκλογική διαφορά από τον δεύτερο σε εκλογική απήχηση υποψήφιο δεν υπερβαίνει τα δύο εκατομμύρια ψήφους , κάπου 1,8% διαφορά, σε μία χώρα με 214 εκατομμύρια κατοίκους και 120 εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Δεν είναι μόνο ο οριακός χαρακτήρας της διαφοράς ανάμεσα στους Φιλελεύθερους του Μπολσονάρου και το Εργατικό Κόμμα του Λόλα που θέτει εξ αντικειμένου στενά πλαίσια στην άσκηση της διακυβέρνησης. Είναι επίσης ότι ο απερχόμενος Πρόεδρος έδειξε, αν και με χρονική καθυστέρηση, έναν υψηλότερο θεσμικής ωριμότητας. Υποστήριξε ότι ο ίδιος και το κόμμα του θα κινηθούν εντός των πολιτικών και θεσμικών ορίων που προβλέπονται από τον καταστατικό χάρτη της Χώρας. Εγγυήθηκε την ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας. Τόνισε πως πρόκειται να σεβαστεί τους συνταγματικούς κανόνες διεξαγωγής του πολιτικού αγώνα. Με άλλες λέξεις, το άλλοθι ενός αντιθεσμικού και αντισυνταγματικού Μπολσονάρου δεν ισχύει για τον Λούλα.

Επιπλέον, το Φιλελεύθερο Κόμμα στηρίζεται σε μία στέρεη κοινοβουλευτική βάση που του εξασφαλίζουν οι σχεδόν εκατό βουλευτές του. Ενώ οι Φιλελεύθεροι του Μπολσονάρου διαθέτουν 99 έδρες, το Εργατικό Κόμμα συγκεντρώνει μόλις 79 έδρες. Η θεσμική ασυμμετρία είναι προφανής και λειτουργεί υπέρ του Μπολσονάρου. Και εκτός από την κοινοβουλευτική υπεροχή του Μπολσονάρου, υπάρχει και η κοινοβουλευτική ομάδα του κεντρώου κόμματος, που κινείται, μεν, στον ενδιάμεσο χώρο της σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Μπολσονάρου και Λούλα, αλλά το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως ιδεολογικά φιλελεύθερο και πολιτικά κεντρώο. Πρόκειται για μία κρίσιμη πολιτική δύναμη, που κινείται μακριά από την προβληματική των εκτεταμένων κρατικών παρεμβάσεων στη σφαίρα των οικονομικών δραστηριοτήτων και το οποίο παρουσιάζει αναντίρρητα στενότερη ιδεολογική συγγένεια με την φιλελεύθερη κοινοβουλευτική ομάδα υπό τον Μπολσονάρου.

Κι ακόμη, προκειμένου να μπορέσει να συγκεντρώσει το επαρκές αλλά οριακό 50.9%, ο Λούλα επιστράτευσε μια πολιτική ρητορική που προσιδιάζει σε κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς, ανεβάζοντας τον πήχη των κοινωνικών φιλοδοξιών για μια δυναμική επάνοδο του κράτους ως οικονομικού παίκτη. Για να καταφέρει, όμως, στην πράξη την επιστροφή του κράτους στην οικονομία, θα πρέπει προηγουμένως να έχει τη σύμφωνη γνώμη επιχειρηματιών και κοινωνικών ομάδων, που στήριξαν την υποψηφιότητά του, αλλά που δεν έχουν τη διάθεση να υποστηρίξουν κρατικά χρηματοδοτούμενες κοινωνικές πολιτικές και επεκτατικές οικονομικές επιλογές.

Η επάνοδος του Λούλα στην προεδρική εξουσία είναι πλέον δεδομένη, αλλά συνοδεύεται από αρκετά και, κυρίως, σημαντικά, πολιτικά και οικονομικά, προαπαιτούμενα για την ευόδωσή της.