Με την κυρία Βίκυ Παπαλουκά

Ναι, ξέρω και ξέρουμε. Θα ακουστούν τα γνωστά «Mitsotakistas», «Δεξιούρας», «πληρωμένη πέννα» κ.λπ. Πάμε όμως στα σοβαρά και εν προκειμένω, στην ευειδή, επιτυχημένη και πανταχόθεν βαλλόμενη κυρία Βασιλική (Βίκυ) Παπαλουκά. Την έχω γνωρίσει διά ζώσης την κυρία Παπαλουκά. Και για να είμαι πιο σαφής, έχω την τύχη να την έχω γνωρίσει από κοντά. Σε ένα γραφείο, στο κέντρο της πόλης, με το παράθυρο να βλέπει στη Βασιλίσσης Σοφίας, σε ένα δρόμο που παραδόξως παραμένει φιλόξενος και οικείος, με προσεγμένα πεζοδρόμια και με τα περίφημα «λουλουδάδικα», ένα τσιγάρο δρόμος πιο κάτω.

Νομίζω πως άνοιξε η ίδια την εξώπορτα. Ευγενής και επικοινωνιακή η κ. Παπαλουκά. Και με φωτεινό πρόσωπο. Και με μάτια υπέροχα, μαύρα και μεγάλα. Πρόσεξα ότι κάτι την ενοχλούσε, κάτι την πείραζε καθώς τα ανοιγόκλεινε. «Μια παλιά ενόχληση», μου είπε χαριτωμένα, σχεδόν εξομολογητικά, λόγω μιας εποχιακής αλλεργίας, αν θυμάμαι καλά. Ήξερε να κάθεται επαγγελματικά. Με την πλάτη σταθερά σε ευθεία γραμμή και με τα χέρια σταυρωμένα.

Εκτίμησε, και με αυτό με τίμησε, ο τρόπος που της μιλούσα, που συζητήσαμε. Συμφωνήσαμε μάλιστα συνεργασία με ένα έντυπο ή με διαδικτυακό μέσο. Για κάποιο λόγο, δεν προχωρήσαμε στη συνεργασία. Με πήρε τηλέφωνο η ίδια και μου το είπε με έναν επαγγελματισμό, ζεστό και ανεπιτήδευτο, που δεν μου τον χρωστούσε κιόλας. Με σπουδές γερές στο Marketing, η κ. Παπαλουκά. Πρώτα μεροκάματα σε ιδιωτικές εταιρείες. Με το φαναράκι της δημοσιογραφίας να σιγοκαίει όμως μέσα της. Και πάλι στην ελεύθερη αγορά. Στο «κρυφό σχολειό» του Γιώργου Καρατζαφέρη τα πρώτα βήματα σε αυτήν την δεύτερη σταδιοδρομία.

Στο «κρυφό Πανεπιστήμιο» καλύτερα, για έναν από τους πρώτους διατελέσαντες πρυτάνεις της ιδιωτικής τηλεόρασης, όταν οι σοσιαλιστές και οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις έχυναν τη χωλή με τους κουβάδες απέναντι σε κάθε ιδιωτική προσπάθεια. Μετά ο Αντ1 και, βέβαια, το «Με Αρετή και Τόλμη». Εντεκάμιση με δώδεκα παραπέντε κάθε Κυριακή πρωί, θαρρώ. Επελέγη, αν και η μόνη γυναίκα, σε ένα casting απολύτως ανδροκρατούμενο. Και τα πήγε και εκεί περίφημα η κ. Παπαλουκά. «Κακομοίρα» λοιπόν γιατί; Κάθε άλλο, κι ας λέει μια γραφική φαρμακόγλωσσα. Μόνο «κακομοίρα», με αυτήν την έννοια, δεν λες μια γυναίκα επιτυχημένη. Γιατί πέτυχε στα όνειρα που έκανε σαν κοριτσόπουλο και πέτυχε σαν γυναίκα. Στις σπουδές της, με δύο πτυχία.

Στις επαγγελματικές της επιλογές. Στον γάμο της με έναν άνδρα, που τίμησε και τιμά τον λόγο και τον όρκο πίστης που της έδωσε. Στον σύζυγό της, τον κ. Ανδρέα Πάτση. Και με τον κ. Πάτση μπορεί να μην το έφερε η τύχη να συνεργαστώ ως δημιουργός γραπτών κειμένων, αλλά δεν κρατώ κακία. Απολύτως καμία κακία. Και δεν «διεγράφη» ο βουλευτής Γρεβενών κ. Πάτσης, όπως πλημμελώς γράφεται και λέγεται. Κλήθηκε από την ηγεσία του κόμματος, με τη σημαία του οποίου εκλέγεται, έδωσε τις εξηγήσεις του, οι οποίες δεν φάνηκαν επαρκείς. Ισχύει όμως το τεκμήριο της αθωότητας για τον κ. Πάτση, όπως για κάθε Έλληνα πολίτη. Ευτυχώς, οι εποχές των λαϊκών δικαστηρίων αυριανικού τύπου παρήλθαν.

Και ούτε υπάρχει οικογενειακή ευθύνη. Ο Ανδρέας Πάτσης ερωτεύθηκε την κ. Βίκυ Παπαλουκά. Παντρεύθηκαν και μετά την ιερή τελετή, χόρεψαν ως δύο ερωτοχτυπημένοι άνθρωποι με τα ρύζια στα πέτα και στο νυφικό. Με την Βίκυ Παπαλουκά, λοιπόν. Την εύμορφη, την επιτυχημένη, την κυρία._