Προλεγόμενα σε μια συνάντηση

Σήμερα πραγματοποιείται η συνάντηση στο Πεκίνο του Γερμανού καγκελάριου με τον Κινέζο Πρόεδρο Σι Τζινπινγκ. Σε λιγότερο από ένα χρόνο από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Όλαφ Σολτς εμφανίζεται αποφασισμένος να ακολουθήσει το δρόμο της προκατόχου του και να συνεχίσει γενικά μια μακρά παράδοση στενών επαφών με την Κίνα, παρά τις εύλογες υποσημειώσεις Ευρωπαίων εταίρων της Γερμανίας.

Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός φαίνεται ότι θέλει να ακολουθήσει τα βήματα της Άγκελα Μέρκελ, για την οποία η στρατηγική, ενεργειακή και οικονομική, επιλογή δεν στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Η προτίμηση για τη ρωσική ενέργεια ανατράπηκε από τους ίδιους τους Ρώσους, μετά την είσοδο των στρατευμάτων του Πούτιν στην Ουκρανία, ενώ η Κίνα δηλώνει επίσημα, μέσα από τα ίδια τα ντοκουμέντα των αποφάσεων του τακτικού συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι κινείται προς σαφώς πιο προσωποπαγείς και συγκεντρωτικές δομές εσωκομματικής εξουσίας και διακυβέρνησης της χώρας.

Στην οπτική αυτή της εξουσίας, εντάσσονται και οι κατασταλτικές πρακτικές του καθεστώτος, από την αποδόμηση της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ έως την ανελέητη δίωξη των Ουιγκούρων και την εγκαθίδρυση ενός κράτους καθολικής παρακολούθησης των πολιτών, με την τοποθέτηση ακόμη και καμερών καταγραφής των καθημερινών κινήσεων. Οι πρώτες, «δειλές» αντιαπαγορευτικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των πολιτών πνίγηκαν στην πιο άγρια καταστολή από τις αστυνομικές δυνάμεις του σοσιαλιστικού καθεστώτος.

Παράλληλα, η σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς, που αποτελεί το κινεζικό οικονομικό υπόδειγμα με το οποίο επιθυμεί να συνεχίσει να συναλλάσσεται η Γερμανία, παρουσιάζει αξιοσημείωτες αντοχές μέσα στο χρόνο, αλλά και μέσα στο διεθνές περιβάλλον. Μάλλον θα ψευδόταν όποιος υποστήριζε το αντίθετο για το μοντέλο, που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια στην κινεζική περίπτωση και για το οποίο αφθονούν τα σχετικά στοιχεία σε δυτικές μελέτες και άρθρα.

Ωστόσο, ο ολοένα και πιο ασφυκτικός έλεγχος της πολιτικής εξουσίας σε μεγάλες εταιρείες σύγχρονης, καινοτόμου τεχνολογίας περιορίζει και βλάπτει τις παγκόσμιες επιδόσεις και υπονομεύει το αναπτυξιακό δυναμικό μιας οικονομίας που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την ελεύθερη αγορά, όπως επικυρώθηκε και στο πρόσφατο συνέδριο του ιστορικού Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας.

Επιπλέον, ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι σαφώς χαμηλότερος από τις προβλέψεις, η ανεργία αυξάνεται, το εθνικό νόμισμα (=γουάν) αποδυναμώνεται και επανακάμπτει ο  κίνδυνος αποπληθωρισμού, χωρίς να έχει ακόμη καταγραφεί μια σαφής νομισματική πολιτική.

Βέβαια, είναι δυνατόν να τεθεί το ερώτημα εάν η Γερμανία, ως μια δυτική φιλελεύθερη χώρα, μπορεί να διατηρεί ακόμη οικονομικές συναλλαγές με την Κίνα του διακηρυγμένα προσωποπαγούς και απολυταρχικού, πολιτικά και οικονομικά καθεστώτος. Ασφαλώς και μπορεί, αν και αυτό δεν συμπλέει πλήρως με τα κριτήρια και τις θεμελιακές προϋποθέσεις που οφείλει να πληροί και να τηρεί μια χώρα μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτό όμως καλύτερα να εξεταστεί, μετά το πέρας των συνομιλιών του Σολτς με τις αρχές του Πεκίνου.