Ο Ομπάμα και οι ενδιάμεσες εκλογές

Στην Πενσυλβάνια μετέβη ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα, απευθύνοντας κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στις ενδιάμεσες εκλογές της Τρίτης.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ και εκλεκτός της καρδιάς των Δημοκρατικών έγινε δεκτός εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτημάτων και επευφημιών. Ο γνωστός για το άριστο επικοινωνιακό του χάρισμα και την αμεσότητα του πολιτικού του λόγου μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος για τις επερχόμενες ενδιάμεσες εκλογές (midterm elections) για την πολιτική σημαντικότητά τους και τα ουσιαστικά διακυβεύματα.

Στη συγκεκριμένη πολιτεία κρίνονται αρκετά για την έκβαση των ενδιάμεσων εκλογών (midterm) και ο αγαπημένος της εκλογικής και ευρύτερης κοινωνικής βάσης των Δημοκρατικών δεν το έκρυψε. Η έδρα στην Πενσυλβάνια πρόκειται να παίξει τον καθοριστικότερο ρόλο για την έκβαση της πολιτικής διαμάχης στο επίπεδο της κατανομής των εδρών στη Γερουσία, στο ένα από τα δύο νομοθετικά σώματα που συγκροτούν το Κογκρέσο.

Ο Ομπάμα δεν κρύφτηκε πίσω από καλλιεπή λόγους, αλλά αναγνώρισε τις οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες, λέγοντας, ανάμεσα στα άλλα, ότι «όλη η χώρα έχει περάσει δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια, ειδικά με μια ιστορική πανδημία».

Ο πρώην  πρόεδρος των Δημοκρατικών και των ΗΠΑ υπερασπίσθηκε του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, που οι φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί αγωνίσθηκαν και κατάφεραν να κατοχυρώσουν, το περίφημο Obamacare. Στο σημείο αυτό, ο Ομπάμα ήταν κατηγορηματικός και δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να θέσει υπό συζήτηση το κεκτημένο της θητείας του στο προεδρικό αξίωμα. Στράφηκε εναντίον των Ρεπουμπλικάνων, που, καλυπτόμενοι κάτω από τη σημαία ενός ακραίου πατριωτισμού, επιχειρούν να αποσυνθέσουν μεθοδικά τον κοινωνικό ιστό, «να διαμελίσουν την Κοινωνική Ασφάλιση, το Medicare και να δώσουν στους πλούσιους και στις μεγάλες επιχειρήσεις περισσότερες φορολογικές ελαφρύνσεις και περικοπές».

Τρίτη σταθερά της ηχηρής πολιτικής παρέμβασή του, η σύγχρονη φιλελεύθερη ατζέντα όλων των κεντρώων και κεντροδεξιών δυνάμεων που θέλουν να αντιμετωπίζουν τα ζητήματα κατά πρόσωπο, χωρίς συσκοτίσεις και γενικολογίες παρελθόντων χρόνων. Υπογράμμιζε τον αγώνα για την κλιματική αλλαγή, την ένοπλη βία και την προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων.

Εδώ, βρισκόμαστε στην καρδιά της σοσιαλφιλελεύθερης ατζέντας, που, από ό,τι φαίνεται, αδυνατούν να κατανοήσουν οι Ρεπουμπλικάνοι και, πριν από όλα, το ρεύμα του τραμπισμού. Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής υπονομεύει τις καθημερινότητες όλων και δεν  εξαντλείται σε παίγνια δημοσίων σχέσεων, η διατήρηση της οπλοκατοχής δεν είναι θέμα ταμπού για τον Ομπάμα και τα ατομικά δικαιώματα δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενα ενός νέου, εκτεταμένου κρατικού θεσμού που υπόσχεται να δημιουργήσει ο τραμπισμός, εάν επανέλθει στην εξουσία.

Και  στο σημείο αυτό, υπεισέρχεται το κεφαλαιώδες για τον Ομπάμα ζήτημα της συμμετοχής στις ενδιάμεσες εκλογές. Το προσκλητήριο μαζικότερης εκλογικής συμμετοχής είχε προηγηθεί, πριν από ελάχιστες ημέρες, από τον σημερινό Αμερικανό Πρόεδρο. Το άλλοτε «τρομερό παιδί» των Δημοκρατικών και ο διαχρονικά αγαπημένος των Δημοκρατικών άρχισε να  επιχειρηματολογεί, με μια ζέση που καλό θα ήταν να παρακολουθήσουν, αν δεν το έχουν βέβαια ήδη πράξει, και άλλες πολιτικές ηγεσίες.

Ο Μπάρακ Ομπάμα καλεί – και αυτό είναι το κορυφαίο σημείο της παρέμβασής του – σε συμμετοχή των πολιτών, με την προϋπόθεση να ψηφίσουν υποχρεωτικά τους συνδυασμούς των Δημοκρατικών. Η  δημοκρατία για τον ίδιο είναι συμμετοχή σε ένα διάλογο, σε μια αντιπαράθεση επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, όχι ένας ταπεινός και μονοσήμαντα οικονομικός υπολογισμός. Το μοντέλο του «εκλογέα καταναλωτή» δεν   αφορά τους σύγχρονους Δημοκρατικούς, οι οποίοι, μέσω του Ομπάμα, παρακινούν τους πολίτες «να ψηφίσουν». Ο πρώην πρόεδρος δεν  συνέδεσε τα συναισθήματα των πολιτών με την  κατεύθυνση της ψήφου τους αλλά με τη συμμετοχή, με έναν τρόπο ξεκάθαρα φιλελεύθερο: «Κι εγώ σας αγαπάω. Αλλά πρέπει να ψηφίσετε», μεταδίδεται από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Και είναι αυτό το κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που αδυνατούν να δουν οι radical και, εν προκειμένω, ο τραμπισμός των νέων Ρεπουμπλικάνων. Αυτοί βλέπουν παντού συνωμότες και άνομα συμφέροντα, ακόμη και εκλογικό παραβάν και στην κάλπη. Ως εάν η ψήφος να είναι νερό που χύνεται στη διαδρομή από την εκλογική κάλπη ως την καταμέτρηση. Ο Τραμπ αρνείται, ακόμη και σήμερα, να αποδεχθεί την ήττα που υπέστη πριν από δύο χρόνια στις προεδρικές εκλογές, αλλά αποδέχεται, χωρίς καμία επιφύλαξη, το νικηφόρο για εκείνον εκλογικό αποτέλεσμα των προεδρικών του 2017.

Δεν είναι αυτή όμως η περίπτωση του Ομπάμα. Γνωρίζει πολύ καλά ότι, χωρίς συμμετοχή ανεξαρτήτως ιδεολογικών αναφορών και κομματικών προτιμήσεων, υποσκάπτονται οι θεμέλιοι λίθοι του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η δημοκρατία γίνεται ένα γράμμα κενό. Η φιλελεύθερη δημοκρατική αρχή έχει ως πρωταρχική βάση τη συμμετοχή. Δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ζήτημα «αγάπης», απεύθυνσης στο συναισθηματικό υπόστρωμα των πολιτών και χειραγώγησης του αισθηματικού τους κόσμου μέσα από την ανακίνηση των πιο απίθανων θεωριών συνωμοσίας.

Είχε λείψει από την αμερικανική πολιτική ζωή ο Ομπάμα.