Για τη μάσκα του κ. Μασκ

Ασφαλώς και φορούσε τη  μάσκα του, με όσο πιο επιδέξιο τρόπο μπορούσε, ο Ίλον Μασκ. Μόνο που είχε γίνει αναμενόμενο, σε τέτοιο βαθμό και με τόσες συγκλίνουσες ενδείξεις, που είχε φθάσει να αποκτά μια προβλεψιμότητα και μια φθίνουσα αξία στην «πολιτική αγορά» του αντικομομφοσμιστή αγωνιστή του αντιελιτιστή Τραμπ.

Ο νέος ιδιοκτήτης ενός μέσου κοινωνικής δικτύωσης «καβάλησε» λοιπόν το πληκτρολόγιο και άρχισε να πυροβολεί εναντίον όλων των άλλων πλην  Τραμπ, με έναν τρόπο που δείχνει υπέρμετρο άγχος, που υποδηλώνει κίνηση πανικόβλητου.

Δεν τον βοηθάει και η ώρα, ο χρονισμός της κατά ριπάς επιθέσεως του ομολογουμένως εκκεντρικού και παράδοξου επιχειρηματία, αφού σε λίγες ώρες ανοίγουν οι κάλπες για τις ενδιάμεσες εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν τον βοηθάει και το ύφος της γραφής του, που υποδηλώνει άνθρωπο «έτοιμο από καιρό» και άνθρωπο που αντιμετωπίζει τη δημοκρατική πολιτική κοινότητα διαιρεμένη σε εχθρούς και φίλους, σε καλούς και κακούς. Όροι και χαρακτηρισμοί βαρείς για την πλειοψηφία των εκλογέων που έχουν υπερψηφίσει τους Δημοκρατικούς πριν από μόλις δύο χρόνια.

Στο νέο απόκτημά του, ο Μασκ κάλεσε να καταψηφιστούν οι κακοί Δημοκρατικοί και να υπερψηφιστούν οι καλοί Ρεπουμπλικάνοι. Ο ίδιος, ο μονότονος μανιχαισμός και η ίδια δηλητηριώδης ρητορική που βαπτίζει «κακούς» όλους τους πολιτικά αντίθετους,

Ο νέος εκλεκτός του Τραμπ αναφέρει αυτολεξεί λοιπόν: «Στο παρελθόν ψήφισα Δημοκρατικούς, επειδή ήταν (κυρίως) το κόμμα της καλοσύνης. Αλλά έχουν γίνει το κόμμα του διχασμού και του μίσους, οπότε δεν μπορώ πλέον να τους υποστηρίξω και θα ψηφίσω Ρεπουμπλικάνους».

Η ανάσυρση του τιτανικού της διχαστικής ρητορικής επιχειρεί να αναβιώσει τις μεγάλες, τις κάθετες παρελθοντικές διαιρετικές τομές και με έναν τρόπο που είναι ελάχιστα πειστικός μέσα στην πεπερασμένη λογική του άσπρου – μαύρου.

Το Καλό Κόμμα, σαν το ομότιτλο που δραστηριοποιείται στο αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν, ενσωματώνει στους κόλπους του τις δυνάμεις της καλοσύνης και της αρετής, στον αντίποδα του οποίου υψώνεται το τρομακτικό Κόμμα του διχασμού και του μίσους, που όμως συγκεντρώνει την πολιτική προτίμηση των υπολοίπων πολιτών.

Το σπέρμα της διχόνοιας βρίσκεται εκ νέου εδώ, με τη μορφή των αγαθών στελεχών των Ρεπουμπλικάνων, του αγγελικού ηγέτη Τραμπ – της ακροδεξιάς της Αποκάλυψης.

Και με αυτό το ήκιστα ελκυστικό προσωπείο να κοπιάρει την αρχαία σκουριά της πολιτικής των κάθετων διαιρέσεων, με πανικόβλητες κινήσεις και ελάχιστα αφομοιωμένες εκφράσεις.