Η θυσία της Χερσώνας

Ακόμη και σήμερα, για πολλούς Ρώσους πολίτες, η απώλεια της Χερσώνας φαντάζει απίστευτη, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν διεθνή και εγχώρια μέσα ενημέρωσης. Οι ίδιοι οι Ουκρανοί μοιάζουν να μην έχουν δεχθεί ακόμη το υπέροχο για αυτούς γεγονός, το οποίο είναι, την ίδια στιγμή, η απώλεια ενός μεγάλου προσωπικού στοιχήματος για τον Ρώσο Πρόεδρο Β. Πούτιν.

Για αρκετές ημέρες, οι Ουκρανοί ήταν άκρως επιφυλακτικού και φοβόντουσαν πιθανή στρατιωτική και επιχειρησιακή παγίδα των ρωσικών στρατευμάτων. Είναι ωστόσο γεγονός ότι η ρωσική σημαία δεν κυματίζει πλέον πάνω από τα δημόσια κτίρια της πόλης.

Η εντολή ήρθε από πολύ υψηλά και ήταν οριστική και αποφασιστική. Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας, Σεργκέι Σοïγκού, διέταξε επισήμως την εκκένωση της Χερσώνας και την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική όχθη του Δνείπερου. Για να εμποδίσουν μάλιστα τους Ουκρανούς να τους καταδιώξουν, οι Ρώσοι μερίμνησαν να καταστρέψουν τις γέφυρες στους παραποτάμους του τρίτου μεγαλύτερου ποταμού της Ευρώπης.

Το γεγονός σηματοδοτεί ένα σημείο καμπή στην εξέλιξη του πολέμου, κυρίως λόγω της μεγάλης αναδίπλωσης του ίδιου του Πούτιν.

Η οπισθοδρόμηση περικλείει ένα βαθύ συμβολισμό, γιατί η Χερσώνα αποτελεί μια από τις τέσσερις προσαρτήσεις ουκρανικών εδαφών. Είχαν προηγηθεί τα περίφημα δημοψηφίσματα, με την ευρεία του όρου έννοια, και είχαν ακολουθήσει οι γιορτές σε φωτισμένη με λαμπιόνια πλατεία της Μόσχας, με τον Ρώσο πρόεδρο να φωνάζει το (ρωσικό) «νενικήκαμεν».

Επιπλέον, η ήττα είναι και στρατηγική για τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Πρόκειται για μια μεγάλη πόλη, με κάπου 290.000 κατοίκους πριν από την έναρξη του πολέμου, και για την πρώτη μεγάλη περιφερειακή πρωτεύουσα που καταλήφθηκε κατά τη διάρκεια της εισβολής. Η Χερσώνα ήταν το σκηνικό στο δρόμο προς το λιμάνι της Οδησσού, στη Μαύρη Θάλασσα, και ακόμη πιο πέρα, προς την περίφημη Υπερδνειστερία, δηλαδή μια αποσχιστική επαρχία της Μολδαβίας όπου σταθμεύουν τα στρατεύματα του μεταμοντέρνου Τσάρου.

Βέβαια, ο πόλεμος δεν έχει  ακόμη λήξει ακόμη. Ο Πούτιν μπορεί να τρέφει την ελπίδα, ότι θα ανασυγκροτήσει τον στρατό του μέχρι τα τέλη του χειμώνα και φαίνεται έωλος και σίγουρα μαξιμαλιστικός ο ισχυρισμός, ότι ο Βλαδίμηρος αποχαιρέτισε τον πόλεμο. Η απόφαση, όμως, να εκκενωθεί η Χερσώνα δεν μπορεί να κρύψει τη βαθιά ταπεινωτική φύση αυτής της αποτυχίας για τον δικτάτορα του Κρεμλίνου. Κι αυτό με μια έννοια τον κάνει ακόμη επικίνδυνο.