Ιράν: ένα καθεστώς μόνο εναντίον όλων

Το ιρανικό καθεστώς απομονώνεται ολοένα και περισσότερο, τη στιγμή που τα θύματα της άγριας κατασταλτικής δράσης των αστυνομικών οργάνων φθάνουν τουλάχιστον τα 326.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη σημερινή ενημέρωση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωση Iran Human Rights, τα θύματα των διαδηλώσεων ανέρχονται πλέον στους 326 διαδηλωτές. Στον ιστότοπο της ΜΚΟ αναφέρεται ότι μεταξύ αυτών των θυμάτων υπάρχουν πάνω από σαράντα παιδιά και εικοσιπέντε γυναίκες.

Επιπλέον, η ΜΚΟ διευκρινίζει ότι δεν έχει συμπεριλάβει στον προαναφερόμενο αριθμό ένα μεγάλο αριθμό θυμάτων, τα οποία όμως δεν μπορεί με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι πρόκειται για θύματα αυτής της άτυπης εμπόλεμης σύρραξης.

Η ιστορική χώρα έχει μετατραπεί, από τη δολοφονία της 22χρονης τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε ένα εμπόλεμο σκηνικό συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων με τις αστυνομικές δυνάμεις του θεοκρατικού καθεστώτος. Το κοινωνικό κίνημα δεν κάμπτεται, ωστόσο, και συνεχίζει να στρέφει τη διεκδικητική του δράση εναντίον της θεοκρατικής και ολοκληρωτικής εξουσίας, που «κρατάει» από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979.

Ο διευθυντής της ΜΚΟ Iran Human Rights καλεί τη διεθνή κοινότητα να παρέμβει πιο άμεσα και πιο αποφασιστικά, προκειμένου να τερματιστεί η πρωτοφανούς αγριότητας καταστολή και αστυνόμευση.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τονίζει ότι «η δημιουργία ενός διεθνούς μηχανισμού έρευνας και λογοδοσίας από τα Ηνωμένα Έθνη θα διευκολύνει τη διαδικασία της λογοδοσίας των δραστών στο μέλλον και θα αυξήσει το κόστος της συνεχιζόμενης καταστολής εκ μέρους της Ισλαμικής Δημοκρατίας» (πηγή: https://iranhr.net/en/ ).

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την πλευρά της, έχει ήδη κινητοποιηθεί προς την κατεύθυνση. Η Ευρώπη των 27 έχει ήδη επιβάλει κυρώσεις στο καθεστώς, προκειμένου αυτό να αναπροσαρμόσει πλήρως την ακολοθούμενη πολιτική του, η οποία καταπατά δημόσιες ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα. Η δυτική κοινή γνώμη δεν έχει παύσει να ενδιαφέρεται και να αναδεικνύει την πολιτική των κρατικών αρχών, διευρύνοντας έτσι τον κύκλο των χωρών και των οντοτήτων που καταδικάζουν το καθεστώς και το απομονώνουν.

Έως τώρα, όμως, το θεοκρατικό καθεστώς μιλά για «έξωθεν αναμίξεις» στο εσωτερικό της ιρανικής κοινωνίας και για «προκλητικές και παρεμβατικές πολιτικές» του δυτικού κόσμου, βαθαίνοντας ακόμη περισσότερο το ρήγμα με τον υπόλοιπο κόσμο αλλά και θέτοντας σε δοκιμασία τις αντοχές του.