Μεταναστευτικό ή η συζήτηση που δεν γίνεται

Μια πληθώρα συναντήσεων και ανταλλαγής απόψεων για την αντιμετώπιση του οξυμμένου μεταναστευτικού ζητήματος γίνεται στην Δυτική Ευρώπη, τη στιγμή που στην Ελλάδα όποιος θίξει το ζήτημα χαρακτηρίζεται αυθωρεί και παραχρήμα είτε ως «ρατσιστής», είτε ως «επαγγελματίας ανθρωπιστής», με αυτόν τον δεύτερο χαρακτηρισμό να έρχεται μάλλον ως αντίδραση στις αιτιάσεις περί ρατσισμού.

Μάλιστα, στην ελληνική περίπτωση, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα είναι τόσο ισχυρά που, συχνά, εκτοξεύεται η μία ή η άλλη αιτίαση, πριν προλάβει ο ενδιαφερόμενος να παρέμβει στον δημόσιο χώρο, πριν κάνει λάβει τον λόγο. Έχει εκ των προτέρων ταξινομηθεί ως «φασίστας – ρατσιστής» ή ως «άπατρις» και «επαγγελματίας του ανθρωπισμού». Και με μια έννοια, αυτή η δεύτερη απαξίωση είναι βαρύτερη από την πρώτη, δεδομένου ότι υποδηλώνει και ένα κίνητρο ταπεινό, οικονομικής υφής: ο επαγγελματισμός παραπέμπει σε τρόπους βιοπορισμού από την ενασχόληση με το μεταναστευτικό ζήτημα. Αυτό ισχύει για ορισμένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως έχει επανειλημμένως καταγγείλει και ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο δυσκολεύεται κάποιος να τον κατατάξει μεταξύ των ρατσιστών του σύγχρονου πολιτικού προσωπικού.

Παρόμοια δυσκολία αισθάνεται κάποιος, όταν έχει να εξετάσει τις πολιτικές του Μακρόν ή του Σούνακ. Με βάση  όσα αναφέρονται στον γαλλικό τύπο, ο Μακρόν δεν έχει πολιτογραφηθεί «ρατσιστής» και ως προς τον Σούνακ, ο νέος πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας είναι ο ίδιος παιδί μεταναστών.  Κι ενώ το ενδιαφέρον εστιάζει στην Μελόνι, άλλη εξ ορισμού ύποπτη λόγω της θητείας της σε οργανώσεις της ιταλικής άκρας δεξιάς, και στη στάση της αναφορικά με τον ελλημενισμό «Ocean Pacific», ο Ρίσι Σούνακ και ο Εμμανουέλ Μακρόν πρόκειται να συνάψουν, εκτός απροόπτου, συμφωνία για να εντείνουν τις κοινές τους προσπάθειες, προκειμένου να εμποδίσουν τους παράτυπους μετανάστες να πραγματοποιήσουν διελεύσεις από τη Μάγχη.

Με τη διαγραφόμενη συμφωνία ο κεντρώος Μακρόν επιθυμεί να αποτρέψει ένα ακόμη, πιο μαζικό κύμα μεταναστών, το οποίο η κοινωνία υποδοχής αδυνατεί, κατά τον Γάλλο πρόεδρο, να εντάξει στο εκπαιδευτικό της σύστημα και στους χώρους δουλειάς.

Η ανησυχία του Γάλλου προέδρου συνδέεται με τα δημοσίως ομολογημένα αδιέξοδα της πρώην  πρωθυπουργού της Σουηδίας, Μαγνταλένα Άντερσον, που, ελάχιστους μήνες πριν από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, απευθύνθηκε στους πολίτες και αναγνώρισε ότι η αλόγιστη υποδοχή μεταναστών και προσφύγων οδηγεί σε ενδυνάμωση των ποσοστών της  άκρας δεξιάς και στη δημιουργία «παράλληλων κοινωνιών». Δυστυχώς, για την ίδια τουλάχιστον, οι φόβοι της επαληθεύθηκαν και η σουηδική ακροδεξιά συγκυβερνά με τους δεξιό κόμμα των Μετριοπαθών.

Στο ίδιο πνεύμα με αυτό του Μακρόν κινούνται και οι δηλώσεις της Γαλλίδας υπουργού Εξωτερικών Κατρίν Κολονά, καθώς και του Βρετανού ομολόγου τους. Οι δύο υπουργοί, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη μεθαυριανή συνάντηση των δύο πολιτικών προϊσταμένων τους, τόνισαν «την επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης όλων των μορφών παράτυπης μετανάστευσης», όπως μεταδίδεται από τους βρετανικούς ενημερωτικούς ιστότοπους.

Φαίνεται ότι οι προαναφερόμενοι πρωθυπουργοί και υπουργοί αδιαφορούν για το αν θα χαρακτηριστούν γραφικοί μορφές του ρατσισμού ή του επαγγελματικού ανθρωπισμού από τις εγχώριες περιπολίες της ορθοφροσύνης, της μιας ή της άλλης εκδοχής, που υπονομεύουν τους ίδιους τους όρους της δημόσιας συζήτησης.