Η Χερσώνα της επόμενης μέρας

Για πρώτη ουσιαστικά ημέρα, οι αναφορές από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης για την ιστορική Χερσώνα δεν είχαν στρατιωτικό περιεχόμενο, με τις πρώτες αποναρκοθετήσεις και επισκευές υποδομών και με την πεποίθηση των κατοίκων ότι η ρωσική κατοχή είναι παρελθόν.

Για το Κίεβο, η Δύση βρίσκεται στο δρόμο προς μια μεγάλη κοινή νίκη επί της Ρωσίας, μετά την ανακατάληψη και, σύμφωνα με όσα μεταδίδονται, με τον ουκρανικό εθνικό ύμνο να ηχεί.

Η απώλεια συνιστά μεγάλη οπισθοδρόμηση στην εξέλιξη του πολέμου για τους Ρώσους, που αρχίζουν καταλογίζουν ευθύνες στον  Β. Πούτιν, τη στιγμή που οι κάτοικοι της περιοχής χόρευαν τοπικούς παραδοσιακούς χορούς.

Μετά από περίπου οκτώ μήνες κατοχής από τις ρωσικές δυνάμεις, τα εθνικά τηλεοπτικά προγράμματα αρχίζουν και πάλι να τίθενται σε λειτουργία. Η εταιρεία παροχής ηλεκτρικής ενέργειας ενημέρωσε αρχές και πολίτες ότι εργάζεται πυρετωδώς για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και την αποκατάσταση των σχετικών βλαβών.

Και ο προμηθευτής ενέργειας της περιοχής είπε ότι εργάζεται για την αποκατάσταση της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Περίπου 200 αστυνομικοί έχουν επίσης αναπτυχθεί στη Χερσώνα για να στήσουν οδοφράγματα και να τεκμηριώσουν «τα εγκλήματα των Ρώσων κατακτητών», δήλωσε ο Αρχηγός της Εθνικής Αστυνομίας Ιγκόρ Κλιμένκο σε δήλωση.

Η επιστροφή στην τοπική ουκρανική θα διαρκέσει αρκετά, όμως. Αυτό το γνωρίζουν και οι γηγενείς της περιοχής, αλλά και οι ουκρανικές δημόσιες αρχές. Ο ίδιος ο πρόεδρος Β. Ζελένσκι ανέφερε στις δηλώσεις που έκανε, ότι έχει επίγνωση των καθημερινών και τεχνικών ζητημάτων που καλείται να διευθετήσει μαζί με τους συνεργάτες του.

Ο Ουκρανός πρόεδρος επέμεινε ιδιαίτερα στις σκόπιμες βλάβες που εσκεμμένα προξένησαν οι Ρώσοι στρατιώτες πριν να εγκαταλείψουν την περιοχή, λέγοντας συγκεκριμένα ότι «πριν φύγουν από τη Χερσώνα, οι στρατιωτικές δυνάμεις κατέστρεψαν όλες τις βασικές υποδομές: επικοινωνία, παροχή νερού, θέρμανση, ηλεκτρισμό».

Βέβαια, εκτός από τα σημαντικές τεχνικές ζημιές που προξένησαν οι Ρώσοι στρατιώτες, οι Ουκρανοί γνωρίζουν πως η επάνοδος στην κανονικότητα, στους προπολεμικούς ρυθμούς ζωής, εξαρτάται και από την πρόοδο που σημειώνεται στα άλλα μέτωπα της πολεμικής σύγκρουσης. Η επιστροφή αυτή είναι δυνατόν να διαρκέσει αρκετό καιρό ακόμη, αλλά η ίδια η απελευθέρωση της πόλης συνιστά ήδη μια μεγάλη νίκη για τους κατοίκους, για τους γηγενείς, και, ταυτόχρονα, μια υπενθύμιση προς τους Ρώσους του γεγονότος ότι η εθνική τους ταυτότητα δεν ρευστοποιήθηκε, δεν έχασε τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, σε πλήρη αντιδιαστολή προς όσα υποστήριζαν ο Πούτιν και οι επιτελείς του την παραμονή της επίθεσης.