Νίκος Κουρής: «Με βλέπω και δεν πιστεύω ότι θα γίνω 50 ετών»

Ο Νίκος Κουρής με τη «Μοναξιά της Δύσης» του Ιρλανδού Μάρτιν Μακ Ντόνα κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Ο ηθοποιός μιλώντας στο Βήμα, εξηγεί γιατί επέλεξε αυτό το έργο, αναλύει την δική του ενηλικίωση ενώ απαντά στο πώς νιώθει που μπαίνει στην 5η δεκαετία της ζωής του.

View this post on Instagram

A post shared by Νικος Κουρης (@nikos_kouris_official)

Τι σας ενοχλεί;

«Το εσθετίστικο. Ότι εμείς αυτό που κάνουμε το κάνουμε καλύτερα από σας. Υπάρχουν παραστάσεις που η ωραιοποίησή τους, η επίδειξη, είναι τόσο εκκωφανπκή. Το ωραίο για εμένα έχει σχέση με τη στιγμή που δημιουργείς».

Βρίσκετε συνομιλητές;

«Οχι πολλούς. Εχω όμως πάντα την κρυφή ελπίδα ότι αν πεις σε κάποιον κάτι συγκινητικό, θα συγκινηθεί. Βέβαια δεν έχουμε πια αυτή την αθωότητα στη ζωή μας, πώς τη ζητούμε από το θέατρο; Εγώ έχω πολύ παιδική ψυχή, το κατάλαβα και με αυτή τη σκηνοθεσία, το κατάλαβαν και οι συνεργάτες μου: Πας να φτιάξεις κάτι και κυνηγάς την έμπνευση, δεν είναι δική σου. Επίσης είναι βαρετό να φτιάχνεις κάτι όπως το έχεις σκεφτεί. Ξεκίνησα με εκατομμύρια πράγματα και κατέληξα σε κάτι πολύ καλύτερο, γιατί ακολούθησα και τους άλλους, αυτά που μου έφεραν, τα ζωντανά υλικά».

Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;

«Γιατί μιλάει για τη μη ενηλικίωση, τη φαινομενική, κάτι που συμβαίνει σε όλους μας – στους πιο σοβαρούς, στους πρωθυπουργούς, στους ανθρώπους με μεγάλες ευθύνες, στις προσωπικότητες».

Εσείς ενηλικιωθήκατε;

View this post on Instagram

A post shared by Νικος Κουρης (@nikos_kouris_official)

«Οχι βέβαια. Εγώ ήμουν ενήλικος στα 16. Τώρα είμαι πιο μικρός απ’ ό,τι ήμουν πέρυσι. Πάω ανάποδα. Κάθε χρόνο κερδίζω σε όρεξη, αθωότητα. Μεγαλώνει ο χρόνος, χαλαρώνεις με τον εαυτό σου. Αυτό είναι το μότο μου: Χαλάρωσε με την πάρτη σου. Μου πήρε καιρό. Τώρα ξέρω ότι έχω πολύ πρώτες ανάγκες, απλή ψυχή και μυαλό, κι ας φαίνομαι κομπλικέ. Και με ενδιαφέρει η εμπλοκή. Επρεπε να διδάσκουν στα σχολεία πώς να εμπλέκεσαι, γιατί μαθαίνεις ό,τι περιέχει ανάμνηση, εμπειρία. Το να μην εμπλέκεσαι είναι βαρετό. Δυστυχώς σήμερα φοβάμαι ότι αξία έχουν μόνο τα λεφτά – το βλέπω στο θέατρο, στην αγορά συνολικά».

Το 2023 γίνεστε 50: Πώς νιώθετε;

«Με βλέπω και δεν με πιστεύω. Δεν είχα καμία εικόνα – το καταγγέλλω. Ο χρόνος που περνάει πάνω σου είναι ένα γεγονός: Δεν μπορείς να κάνεις τα ίδια πράγματα, ο ορίζοντας στενεύει. Ο μεγάλος μου βραχνάς ήταν πάντα να μη γίνω γραφικός – μόνη σωτηρία από τη γραφικότητα, να ακούς. Και αυτό προσπαθώ να κάνω, γιατί είμαι και πολύ φλύαρος», λέει στο Βήμα