Τα 3 αδιόρθωτα λάθη του Μίτσελ που κατέστρεψαν τον Ολυμπιακό

Ο Κ. Νικολακόπουλος καταγράφει στο blog του στο gazzetta τα σημαντικότερα λάθη που κατά την κρίση του έγιναν από πλευράς Μίτσελ σε αυτή την παρουσία του στον Ολυμπιακό. Ένας από τους λόγους που ο Ολυμπιακός κατέληξε στην επιλογή του Μίτσελ για τον πάγκο του ήταν ότι ο Ισπανός είχε περάσει για μία ολόκληρη διετία από το σύλλογο και θα χρειάζονταν έτσι μικρότερο βαθμό προσαρμογής.

Από την άλλη, όταν γυρίζεις μετά από τόσο καιρό, σχεδόν εφτά χρόνια σε μία ομάδα, αυτό που ισχύει είναι ότι ναι μεν ξέρεις τι γενικά ισχύει στο κλαμπ, αλλά για να μάθεις την ομάδα, το ρόστερ κλπ, θα χρειαστείς τον χρόνο σου. Κάπως έτσι έγινε και με τον Μίτσελ στον Ολυμπιακό, που για να μάθει έκανε και λάθη, τα οποία κόστισαν.

Κατά την γνώμη μου τα πιο βασικά ήταν τρία.

Ένα. Η αργοπορημένη καθιέρωση του Πασχαλάκη κάτω από τα δοκάρια. Ο διεθνής γκολκίπερ υπέγραψε στον Ολυμπιακό στις 28 Σεπτεμβρίου, ο Μίτσελ τον έβαλε βασικό μετά από μία εβδομάδα στο 0-0 με την Γκαραμπάγκ στο Αζερμπαϊτζάν κι ενώ δεν υπήρξε καν τελική στην εστία του (!), όλοι είπαμε ότι «γέμισε» τα γκολπόστ κι έβγαλε εμπιστοσύνη. Αντί λοιπόν να τον συνεχίσει βασικό, ο προπονητής επανέφερε τον Τζολάκη, που καθόλου κακός δεν ήταν, αλλά για κάποιο λόγο δεν κρατούσε το μηδέν. Τα αποτελέσματα μιλάνε μόνα τους: με τον Πασχαλάκη σε εφτά παιχνίδια ο Ολυμπιακός δέχθηκε δύο γκολ (1-1 σε Φράιμπουργκ και ΠΑΟ) και με τον Τζολάκη σε πέντε παιχνίδια δέχθηκε οκτώ γκολ (0-3 από Γκαραμπάγκ, 0-2 από Ναντ, 1-2 από ΠΑΟΚ, 2-1 με ΟΦΗ). Μπορεί να είναι και θέμα ρέντας-π.χ. δύο από τα γκολ που έφαγε ο Τζολάκης ήταν αυτογκόλ! Αλλά η ουσία δεν αλλάζει: με τον Πασχαλάκη ο Ολυμπιακός έφαγε ένα γκολ με πέναλτι στο 97’ κι ένα με κεφαλιά από κόρνερ στο 93’ και δη στα πιο δύσκολα παιχνίδια που έδωσε ο Ολυμπιακός, ενώ στα άλλα δύο πολύ δύσκολα, με ΑΕΚ μέσα και Γκαραμπάγκ έξω, δεν παραβιάστηκε η εστία του.

Δύο. Η διαχείριση σε επίπεδο προσώπων στο χαμένο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη: η χρησιμοποίηση του Αγκιμπού στην αρχική ενδεκάδα και δη σε ρόλο έξω αριστερά δεν είχε κανένα νόημα-κι εύλογα έγινε η πρώτη αλλαγή…το ίδιο κι η επιλογή να μην παίξει έστω ως αλλαγή ο Μπιέλ, με την τελευταία αλλαγή του προπονητή να ήταν ο Ουί Τζο, από τον οποίο η ομάδα δεν έχει πάρει απολύτως τίποτα από τότε που ήρθε…ακόμη κι η απόφαση να βάλει στόπερ τον Μπα δίπλα στον Παπασταθόπουλο ήταν κακή, καθώς τρεις ημέρες πριν, στο 0-0 μέσα στο Μπακού, είχε πάει περίφημα το δίδυμο Ντόη-Παπασταθόπουλου, με πίσω τους τον Πασχαλάκη. Κι όπως είδαμε, ο Ντόη με το που μπήκε, δεν ξαναβγήκε…Από εκείνη την ήττα, ο Ολυμπιακός τώρα είναι ισόβαθμος του ΠΑΟΚ και στο -4 από την ΑΕΚ.

Τρία. Η διαχείριση ειδικά του Χουάνγκ, τον οποίο ο Μίτσελ στα δύο παιχνίδια με την Γκαραμπάγκ, στα οποία και ουσιαστικά κρίθηκε η τύχη του Ολυμπιακού στο Γιουρόπα Λιγκ, είναι σαν να μην τον έβαλε, αφού στο εντός έδρας 0-3 ο Κορεάτης μπήκε στο 74’ και στο 0-0 μπήκε στο 85’. Ο προπονητής είχε προφανώς φοβηθεί επειδή τον είχαν πληροφορήσει ότι ο Χουάνγκ επί Κορμπεράν είχε χάσει παιχνίδια λόγω ενοχλήσεων. Ωστόσο, από τότε που έφυγε ο Κορμπεράν, ο Χουάνγκ ήταν διαθέσιμος σε όλα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού, παίζοντας στα κόκκινα σε όλα στα οποία τον επέλεξε ο Μίτσελ, ακόμη και τότε που χρειάστηκε να παίξει σε τρία παιχνίδια την εβδομάδα. Και ήταν πάντα ο κορυφαίος της ομάδας. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν λάθος ότι ο Μίτσελ στέρησε τον Ολυμπιακό τον καλύτερο του παίκτη από τα δύο παιχνίδια με την Γκαραμπάγκ, στα οποία οι «ερυθρόλευκοι» με τον Χουάνγκ στην ενδεκάδα τους θα μπορούσαν να είχαν πάρει άλλα αποτελέσματα κι ακόμη και να συνέχιζαν στην Ευρώπη.

Εν τέλει, όλα αυτά μας λένε ότι ο Μίτσελ για να μάθει, έκανε κι αυτός κάποια λάθη που στοίχισαν. Κι αυτό είναι το κόστος των συχνών αλλαγών προπονητών. Ήρθε ο Κορμπεράν έκανε λάθη (ακόμη μεγαλύτερα) για να μάθει, ήρθε ο Μίτσελ έκανε κι αυτός τα δικά του για να μάθει…

Με πληροφορίες από Gazzetta.gr