Για την εξωτερική πολιτική των Δημοκρατικών μετά τις ενδιάμεσες εκλογές

Στις ενδιάμεσες εκλογές, δεν σημειώθηκε κάποια θεαματική αλλαγή. Ο Τζο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί διατηρούν τα σκήπτρα της πολιτικής κυριαρχίας και το ζήτημα που τίθεται πλέον για τις υπόλοιπες χώρες είναι πώς οι Δημοκρατικοί θα κινηθούν στη διεθνή σκακιέρα.

Ένα πρώτο δείγμα γραφής έδωσε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν με την αποφασιστική παρέμβασή του στη ρίψη των πυραύλων στο πολωνικό έδαφος και την ταχεία κινητοποίηση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Ενδεχόμενη ανατροπή από ένα «κόκκινο κύμα», όπως το είχε οραματιστεί ο Ντόναλντ Τραμπ, θα μπορούσε να είναι επιζήμια για τον Μπάιντεν και το επιτελείο του, μετά από δύο χρόνια προσπαθειών για την ανοικοδόμηση συμμαχιών του φιλελεύθερου – συντηρητικού χώρου, με τις σύγχρονες φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Πρόκειται συγκεκριμένα για την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Ιαπωνία. Σε ευθεία αντίθεσή με τον προκάτοχό του, μέγα υποστηρικτή του δόγματος «πρώτα η Αμερική», ο πρόεδρος των Δημοκρατικών θέλει να χτίσει γέφυρες με τον υπόλοιπο κόσμο, έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τις αναθεωρητικές δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας.

Επιπλέον, ο Μπάιντεν αναμένεται να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ταιβάν. Στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Κινέζο ομόλογό του, ο Σι Τζινπίνγκ έβαλε ως άμεση προτεραιότητα την αποφυγή της παραμικρής αμερικανικής ανάμιξης στο περίφημο «νησί». Ωστόσο, ο Μπάιντεν δεν δεσμεύτηκε ότι θα παραιτηθεί των προσπαθειών του, στοιχείο που δείχνει ότι η Αμερική θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την περαιτέρω φιλελευθεροποίηση του νησιού.

Ακόμη, στο φλέγον ζήτημα του πολέμου, ο σημερινός πρόεδρος δεν πρόκειται να ακολουθήσει τη γραμμή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το οποίο είναι όλο και πιο σκεπτικιστικό σχετικά με την οικονομική και στρατιωτική αρωγή προς το Κίεβο.

Η διατήρηση της πολιτικής κυριαρχίας στα χέρια των Δημοκρατικών επιτρέπει, από όλες αυτές τις βασικές απόψεις, στις χώρες του ελεύθερου κόσμου να αισθανθεί ανακούφιση από το ενδεχόμενο μιας ακραίας πατριωτικής ρητορείας και επιστροφής σε παραδοσιακές εθνοκεντρικές επιλογές περασμένων χρόνων.