Η λάσπη στον ανεμιστήρα κατά του Πρωθυπουργού

Σε ένα φανερά συναισθηματικώς φορτισμένο ρητορικό σλάλομ εναντίον του Πρωθυπουργού, ο Δημήτρης Ψαράς αποφαίνεται, ανάμεσα στα άλλα, ότι είναι κάτοχος της δημοκρατικής – αντιχουντικής αλήθειας και αποφαίνεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ακροδεξιούς πολιτικούς συνοδοιπόρους, υποστηρίζοντας με ύφος προφανούς οίησης, πως «κακά τα ψέματα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι ακροδεξιοί που έχει συγκεντρώσει δίπλα του δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια του Πολυτεχνείου».

Βρισκόμαστε εν έτει 2022 σε μια συνταγματικά οργανωμένη δημοκρατική πολιτεία και ο Πρωθυπουργός της χώρας κατηγορείται, την επομένη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ότι έχει ως εκλεκτούς συνομιλητές ή και συνεργάτες, «δίπλα του», ανθρώπους που αναφέρονται στα ακροδεξιά του κομματικού – πολιτικού συστήματος.

Ο αναγνώστης, που αγοράζει την «Εφημερίδα των Συντακτών» και διαβάζει το άρθρο του Δ. Ψαρρά, περιμένει προφανώς να μάθει ποιοι είναι αυτοί οι ακροδεξιοί τους οποίους συναναστρέφεται ο Πρωθυπουργός. Δεν χρειάζεται να αναζητήσει κάποιος κάτι εκεί που δεν υπάρχει. Ούτε ένα ακροδεξιό πρόσωπο δεν αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου, ο οποίος βιάζει την πραγματικότητα και επιχειρεί να στρεβλώσει τα αντικειμενικά δεδομένα.

Mutatis mutandis, ο Γιώργος Σιακαντάρης, με δηλωμένη κεντροαριστερή πολιτική ταυτότητα, τονίζει σε κείμενό του που τιτλοφορείται «Είμαστε ελεύθεροι;» τα ακόλουθα με παρρησία και την απαιτούμενη ευθύτητα, και σε τόνο σαφώς πιο οξύ από τον παρόντα:

«Γνωστός ηθοποιός προσερχόμενος για να τιμήσει το Πολυτεχνείο και τους νεκρούς του δήλωσε πως δυσκολεύεται να πει πως «σήμερα είμαστε ελεύθεροι». Οι νεκροί του Πολυτεχνείου θα έφτυναν μια τέτοια δήλωση στο πρόσωπο όποιου την ξεστόμιζε. Φανταστείτε, αυτός ο κύριος προσήλθε με όλες τις κάμερες πάνω του για να δηλώσει πως δεν αισθάνεται ελεύθερος. Ευτυχώς όμως που παρά τα κουσούρια της Δημοκρατίας μας είμαστε ελεύθεροι και μπορεί ελεύθερα ν’ ακούγονται τέτοιες ανοησίες».

Ο Δ. Ψαθάς αγνοεί τα βασικά, τα στοιχειώδη ή αδυνατεί να αποδεχθεί αυτό που επανειλημμένως έχει υποστηρίξει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός για τον εαυτό του, στο βαθμό βέβαια που του επιτρέπεται από το ιερατείο της αριστεράς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει το σθένος και υποστηρίζει ανοιχτά και κατάματα ότι αναφέρεται ιδεολογικά φιλελεύθερος και αυτοκαθορίζεται ως πολιτικά κεντρώος, εντός μάλιστα του κατεξοχήν κομματικού υποκειμένου της κεντροδεξιάς στον τόπο μας. Δεν κρύφτηκε, δεν κρύβεται.

Όπως δεν κρύφτηκε ποτέ και ο ιδρυτής του κόμματος Κωνσταντίνος Καραμανλής που, με την αρωγή και την αμέριστη υποστήριξη του Ευάγγελου Αβέρωφ, πέτυχε τη βελούδινη μετάβαση από τη στρατιωτική δικτατορία στη δημοκρατική μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Και αυτό είναι ένα από τα πιο μεγάλα, τα κορυφαία επιτεύγματα προσφοράς της κεντροδεξιάς στον τόπο μας. Ένα από αυτά τα μοναδικά επιτεύγματα για τα οποία ποτέ δεν καταδέχθηκε να υπερηφανευθεί δημοσίως ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ούτε ο μετέπειτα πρόεδρος της Ευάγγελος Αβέρωφ. Αυτό το θεσμικό καλλιτέχνημα δεν μπόρεσαν πολλοί να το αποδεχθούν. Τους πήρε χρόνος. Κατανοητό καθότι ανθρώπινο. Πλην εξαιρέσεων.