Ο Ερντογάν, οι τρομοκράτες Κούρδοι και η θέση του γ.γ. του ΝΑΤΟ

Δεν σταματά η θύελλα των διεθνών αντιδράσεων για τις συνεχιζόμενες στρατιωτικές επιθέσεις της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων. Παρά τις εκκλήσεις όμως από όλη την διεθνή κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της Ρωσίας, ο εκλεγμένος από τον τουρκικό λαό πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξακολουθεί να πατά – κυριολεκτικά – επί πτωμάτων για λόγους που είναι δυνατόν να φθάσουν έως το πιθανόν ενδιαφέρον ορισμένων για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση προειδοποιούν τον Τούρκο Πρόεδρο να σταματήσει να χτυπά και να δολοφονεί άνανδρα αμάχους. Δεν πείθονται από τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίζουν ο ίδιος και ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεïμάν Σοïλού για τον ισχυρισμό, σύμφωνα με το οποίο Κούρδοι αγωνιστές σκότωσαν, με ένα πράγματι τρομοκρατικό χτύπημα, οκτώ αμέριμνους πολίτες και προκάλεσαν δεκάδες τραυματισμούς.

Αυτό που διακινείται ως σοβαρό ενδεχόμενο είναι η διεξαγωγή των επικείμενων προεδρικών εκλογών στη γείτονα. Ο τούρκος Πρόεδρος καταρρέει εκλογικά. Ο τουρκικός λαός καλείται να επιβιώσει με έναν πληθωρισμό που κινείται από το επίσημο 90% έως το 185% του Ινστιτούτου Ανεξάρτητων Οικονομολόγων. Ο Ερντογάν ακολουθεί μια αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική, η οποία αποβλέπει στη μείωση του πληθωρισμού μέσω της οικονομικής ανάπτυξης. Μια πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα της, πάνω και πριν από όλα, και η αυτή η οικονομική πολιτική οδηγεί τον πληθωρισμό σε αλλεπάλληλα ιστορικά υψηλά και τον Ερντογάν και το κομματικό του υποσύστημα στη δημοσκοπική κατάρρευση.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιθέσεις συνεχίζονται και, ενδεχομένως, να εξαπλωθούν και εντός της ημέρας. Αν ο Τούρκος πρόεδρος επιτίθεται και σκοτώνει Κούρδους για εσωτερικούς λόγους, ο στόχος του είναι πολλαπλός: να συγκεντρώσει εθνικιστές ψηφοφόρους, να αποσπάσει την προσοχή από την άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση και να διχάσει την αντιπολίτευση, της οποίας οι Κούρδοι συνιστούν κεντρική εκλογική παράμετρο.

Βέβαια, τους Κούρδους αγωνιστές δεν μπορεί να τους καταβάλει. Ούτε πρόκειται να τους καταβάλει ποτέ. Ένας κράτος με τεχνητή εθνική ταυτότητα δεν δύναται να εξολοθρεύσει μια εθνοτική φωνή. Αναφορικά με τα αμιγώς εθνικά δίκαια, είναι σαφές, όπως το έχει αποσαφηνίσει επανειλημμένως και ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν αναγνωρίζουμε παρά μόνο μία διαφορά με την τουρκική πλευρά. Πρόκειται για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ο Ερντογάν, ωστόσο, επείγεται καταφανώς. Τα εν ψυχρώ δολοφονικά χτυπήματά του εναντίον των Κούρδων δεν κάμπτουν το φρόνημα των τελευταίων, θα κάνουν έναν κύκλο και θα ξεθυμάνουν.

Για να συσπειρώσει, στον έναν ή τον άλλο βαθμό το εκλογικό του ακροατήριο, ένας δρόμος του απομένει: η Ελλάδα. Το ανατολικό Αιγαίο είναι ο μόνιμος καημός της τουρκικής πλευράς, αν και δεν αποκλείονται η Θράκη και η Αμμόχωστος. Στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ανατολικού Αιγαίου είναι δυνατόν να επιχειρήσει, αλλά θα ηττηθεί και το ξέρουν καλά οι στρατοκράτες σύμβουλοί του. Το χαρτί που του απομένει είναι το ανατολίτικο παζάρι με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Εκεί, ο παραπαίων Ερντογάν θέτει ως προϋπόθεση για την ένταξη της σκανδιναβικής χώρας στην Ατλαντική Συμμαχία την πιο αυστηρή αντιμετώπιση των 100.0000 Κούρδων που είναι εγκατεστημένοι στη Σουηδία.

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ σπεύδει – ακατάσχετος – στην Άγκυρα για συνομιλίες με τον Τούρκο Πρόεδρο. Η Σουηδία επιθυμεί να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και θα γίνει. Το τουρκικό αντάλλαγμα είναι οι Κούρδοι που κατοικούν στη Σουηδία. Και πάλι όμως, δεν μπορεί να συσπειρώσει έτσι το εκλογικό του ακροατήριο. Θα ζητήσει και ένα ακόμη αντάλλαγμα, αν δεν το έχει ήδη κάνει: ελληνικές υποχωρήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος. Το αντάλλαγμα από την τουρκική πλευρά θα είναι η διευκόλυνση του Στόλτενμπεργκ και η θετική ψήφος για πιθανή υποψηφιότητα από την πατρίδα μας. Οψόμεθα, όντας σε εγρήγορση.