Σχετικοποιείται η τρομοκρατία;

Ο δικτάτορας Πούτιν βρίσκεται, τους τελευταίους μήνες του μαρτυρικού του πολέμου, ενώπιον μιας επώδυνης για τον ίδιο αναστροφής αυτής της δυσώδους ατμόσφαιρας στο Κίεβο, στη Χερσώνα, αλλού. Την ίδια στιγμή, πολύπειρες στρατιωτικές φωνές από το Πεντάγωνο καλούν σε «κατανόηση της άλλης πλευράς» που μόλις εξαπέλυσε κυβερνοεπίθεση στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το ψήφισμα του Ευρωβουλευτών κινήθηκε σε ποσοστά που προκάλεσαν εκπλήξεις, ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στους μειοψηφικούς ενός άνευ ουσίας και εκτός χρόνου κατευνασμού σε σχέση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Με το που στεγνώνει το μελάνι των υπογραφών των εκατοντάδων ευρωβουλευτών από όλες σχεδόν τις ιδεολογικές οικογένειες, ο  ιστότοπος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου γίνεται στόχος κυβερνοεπίθεσης.

Ο Τσάρος είναι εδώ. Εδώ είναι όμως και η  Ευρώπη, με τις ατελείωτες θεσμικές διερωτήσεις της, τις θεσμικές ανασφάλειές της, τις περίτεχνες διατυπώσεις, αλλά με μια σταθερά στο σεβασμό στην ύψιστη των ευρωπαϊκών αξιών: το σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή ποδοπατεί ο φαντασιόπληκτος Τσάρος στα νοτιοανατολικά εδάφη της Ένωσης των Ευρωπαίων.

Το κείμενο του ψηφίσματος γέμει αληθειών για την διασπορά της κατατρομοκράτησης και των τρομοκρατικών  μεθόδων που το κράτος του Πούτιν και των αξιωματούχων του χρησιμοποιούν, με τους βομβαρδισμούς ενεργειακών υποδομών, σχολείων, ακόμη και νοσοκομείων.

Το λάθος του Πούτιν είναι η – ασύγγνωστη για το μορφωτικό του φορτίο – υποτίμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα κεφαλαιώδους σημασίας για την ίδια ζητήματα.

Η Ευρώπη, ως γεωγραφικός, πολιτικός και πολιτισμικός χώρος, δεν αστειεύεται, δεν παίζει σε θέματα κραυγαλέας τρομοκρατίας, που προσβάλλουν κάθε ιδέα και κάθε έννοια κράτους δικαίου. Είναι ένα από τα κεντρικά διαφοροποιητικά σημεία – κλειδιά που την καθιστούν ευδιάκριτη από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ιαπωνία, είτε το πολιτικό εκκρεμές κινείται προς τα κεντροδεξιά, είτε προς τη δημοκρατική αριστερά.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες των 27 χωρών μελών ζητούν διεύρυνση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων τους, ακόμη κι αν διέρχονται ενεργειακές και πληθωριστικές κρίσεις. Έχουν τα βιώματα πολύ πιο επώδυνων ιστορικών στιγμών. Στα κράτη δικαίου που συγκροτούν και το ψήφισμα ήρθε με τον τρόπο του να καλέσει και άλλους χώρους και ηπείρους να υιοθετήσουν, κατοχυρώνονται όλα αυτά που μεθοδικά ο Πούτιν κατέστησε ανενεργά ή και απάλειψε από τον συνταγματικό του χάρτη.

Η Ευρώπη είναι λοιπόν στον του κράτους – τρομοκράτη, του αυταρχικού κράτους που παραπέμπει σε περιόδους διατάραξης με επιβολές δικτατοριών και ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Είναι ένας από τους πυλώνες της η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ατομικής και συλλογικής. Η Ευρώπη δεν τον τοποθετεί στη ζυγαριά των οικονομικών συμφερόντων, δεν τον σχετικοποιεί. Δεν διανοήθηκε να τον χαλαρώσει ούτε απέναντι στην ίδια την Ουκρανία, όπου διαπρέπει η τρομοκρατία και οι τρομοκρατικές μέθοδοι που μετέρχεται το ιμπεριαλιστικό καθεστώς της Μόσχας.