Άλλο φιλελευθερισμός, άλλο νιτσεïσμός  

Με αφορμή την αποψινή παρέμβαση του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, διατυπώθηκαν οι πλέον ανορθολογικές εκδοχές του φιλελεύθερου επιχειρήματος στην Ελλάδα, για να στραφούν εναντίον του φιλελεύθερου πολιτικού. Οι επιστημονικές αυθαιρεσίες και οι πιο έκδηλες ιδεολογικές (προσωπικές;) χρήσεις της πρωθυπουργικής παρέμβασης παρελαύνουν ήδη στον διαδικτυακό κόσμο.

Με βάση μια ορισμένη υποδοχή του Φιλελευθερισμού στη χώρα μας, ο πρωθυπουργός υποστήριξε – κατά την επίσκεψή του στο Προεδρικό Μέγαρο και την ενημέρωση της Προέδρου της Δημοκρατίας – κακώς, και πάντως σίγουρα αντιφιλελεύθερα, ότι οφείλουν να επωμιστούν τις ευθύνες, οι οποίες τους αναλογούν, ούτως ώστε να υποστηριχθούν τα πιο ευάλωτα οικονομικώς νοικοκυριά.

Ένας ανθρωποφάγος φιλελευθερισμός εμφανίστηκε και πάλι, κόντρα σε ό,τι συμβαίνει και σε ό,τι αποφασίζουν ο φιλελεύθερος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ή ο φιλελεύθερος Γάλλος πρόεδρος Μακρόν.

Σύμφωνα με την παραποιητική συλλογιστική, οι πιο ευάλωτοι δεν πρέπει να τυγχάνουν καμιάς απολύτως – τόσο πολύ… – δανειοδότησης εκ μέρους των τραπεζών, γιατί, με βάση τη μηχανή αυτή παραγωγής λόγου, οι τράπεζες δεν πρέπει να δανειοδοτούν τους οικονομικά πιο ευάλωτους, αφού τα πιστοληπτικά κριτήρια δεν καλύπτονται για την αποπληρωμή των τραπεζικών δανείων.

Βέβαια, βρισκόμαστε σε επιλεκτικές αναγνώσεις όχι μόνον του Φιλελευθερισμού συνολικά, αλλά ακόμη και των ίδιων, σύντομων, των πρωθυπουργικών δηλώσεων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε, πιο αναλυτικά, πως «εξακολουθούμε να είμαστε δέσμιοι και εξαρτημένοι από τις παγκόσμιες αναταράξεις στην αγορά ενέργειας με ένα πληθωρισμό ο οποίος βαίνει μεν μειούμενος αλλά εξακολουθεί να κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι τα πιο αδύναμα, τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά αλλά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δοκιμάζονται από αυτή την εισαγόμενη εισβολή ακρίβειας και αυτό καθιστά την υποχρέωση της Πολιτείας για ένα ευρύ πλέγμα στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων ακόμα πιο επιβεβλημένη και αυτό ακριβώς κάνουμε».

Η παραφθορά των δηλώσεων φθάνει στο σημείο να κάνει αφαίρεση του πολεμικού γεγονότος, που εμφανίστηκε μετά από δεκαετίες στην Ευρώπη. Αν λοιπόν ακολουθηθεί η συλλογιστική αυτή, οι τράπεζες λειτουργούν με τους ίδιους όρους, είτε σε περιόδους ειρήνης, είτε σε περιόδους πολέμου, ο οποίος μετρά ήδη εννιά μήνες ζωής. Δεν θυμάται κάποιος τον Τζέιμς Ντίνον, τον σημαντικότερο εν ζωή τραπεζίτη του κόσμου και διευθύνοντα σύμβουλο της JP Morgan να έχει κάνει τέτοιες φρικώδεις παρεμβάσεις.

Υπάρχει επίσης και η άποψη, ότι οι Ουκρανοί δεν συμπεριφέρονται ορθολογικά, διότι προβάλλουν αντίσταση εναντίον των στρατευμάτων του Β. Πούτιν, γεγονός που μειώνει, αν δεν ισοπεδώνει, το ατομικό τους εισόδημα. Και αφού το ατομικό συμφέρον ισούται με το ατομικό εισόδημα και την προστασία του, δεν συντρέχει ωφελιμιστικός λόγος συμμετοχής στον αμυντικό πόλεμο.

Εκτός από τη λογική του γερολαδά, αναβιώνει και ένας αλβανικού τύπου φιλελευθερισμός, που θέλει τις οικονομίες των εθνικών κρατών ουσιαστικά αποκομμένες μεταξύ τους, διότι θεωρείται, υπόρρητα, ότι οι οικονομίες των δυτικών χωρών, για να μην επεκταθούμε σε άλλες οικονομίες, δεν έχουν σχέσεις αλληλεπίδρασης, όπως καίρια αναφέρθηκε από τον φιλελεύθερο Πρωθυπουργό.

Ας μην διασύρεται άλλο η φιλελεύθερη ιδεολογία από ανθρώπους, που επιδίδονται σε κηρύγματα φιλελευθερισμού αλόγιστα και αρκούντως νιτσεïκά.