Η σύλληψη των πολιτών του Ράιχ (ή πολιτών της Γερμανίας) αναδεικνύει μια σοβαρή όψη της πολιτικής παθολογίας της γερμανικής κοινωνίας. Η ύπαρξη ένοπλων δυνάμεων της ακροδεξιάς δεν είναι, δυστυχώς, γνώρισμα μόνο της γερμανικής πολιτικής ζωής, τους συναντούμε και σε άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι πολίτες του Ράιχ που κατηγορούν την ομολογημένη λεσβία πρόεδρο του ακροδεξιού AfD για παραποίηση της γερμανικής πολιτισμικής κληρονομιάς και της ανθρώπινης φύσης;
Είναι πριν από όλα «καθαροί». Η καθαρότητά τους αυτή αποτυπώνεται στον τρόπο ένδυσης, στην εξαιρετικά προσεκτική φροντίδα της καθημερινής σωματικής καθημερινότητάς τους και, βέβαια, απεχθάνονται οιαδήποτε επαφή με μετανάστες, πρόσφυγες και μέλη της ομοφυλόφιλης κοινότητας. Τα πυρά τους έχουν επικεντρωθεί, κατά καιρούς, εναντίον της λεσβίας συμπροέδρο του ακροδεξιού AfD, επειδή έχει τον συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό και είναι παντρεμένη με μετανάστρια από τη Σρι Λάνκα, με την οποία έχει υιοθετήσει δύο παιδιά.
Είναι ελιτιστές. Δεν είμαστε όλοι ίσοι, διακηρύσσουν. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα μια κυρίαρχη πολιτική ελίτ, η οποία είναι προορισμένη να ασκήσει υπεύθυνη διακυβέρνηση. Ο ελιτισμός αυτός δεν περιορίζεται στο πολιτικό πεδίο, αλλά επεκτείνεται ακόμη και σε ζητήματα σωματικής διάπλασης και γυμναστικής. Όλοι οι πολίτες του Ράιχ οφείλουν να είναι καλογυμνασμένοι, σε πλήρη φόρμα, αποφεύγουν το αλκοόλ και τις καταχρήσεις, γυμνάζονται καθημερινά. Με σύνθημα την «αριστεία παντού», φροντίζουν να αριστεύουν στις σπουδές τους και στην εργασία τους.
Είναι πεπεισμένοι ότι η Γερμανική Αυτοκρατορία εξακολουθεί να υπάρχει. Αποστρέφονται το γερμανικό κράτος, με την τρέχουσα έννοια του staat, και νοσταλγούν την πλήρη ανασύσταση της Αγίας Ρωμαϊκής Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Heiliges Römisches Reich). Δεν πληρώνουν πλέον φόρους, αρνούνται έγγραφα ταυτότητας και κοινωνική ασφάλιση και δεν αναγνωρίζουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="1250" width="2221" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Είναι βέβαιοι ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ) δεν έχει νόμιμη ύπαρξη, στερείται νομικού υποβάθρου. Για αυτούς, η Γερμανία δεν συνθηκολόγησε ποτέ το 1945, υπέγραψε μόνο αμνηστία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έκτοτε, η χώρα είναι μια εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, η οποία διευθύνει τη χώρα και εκμεταλλεύεται τους πολίτες της.
Είναι σφόδρα αντιφιλελεύθεροι. Δεν πιστεύουν ότι όλοι οι Γερμανοί πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες ελευθερίες. Είναι κάθετα αντίθετοι με τη νεοφιλελεύθερη διεθνοποίηση της οικονομίας, ορισμένοι δε από αυτούς είναι αντίθετοι και με την ίδια την οικονομία της ελεύθερης αγοράς. Αυτήν την αποδέχονται οριακά, στο επίπεδο της εθνικής κοινότητας.
Είναι όμως οργανωτικά διαφοροποιημένοι. Όπως στην άκρα αριστερά επικρατούν πολυκερματισμός και φραξιονισμός, έτσι και στους πολίτες του Ράιχ υπάρχει εσωτερική οργανωτική ανομοιογένεια. Δεν υπάρχει μία, αλλά πολλές μικρές ομάδες. Συχνά συναντιούνται για να αναμετρηθούν ακόμη και βίαια μεταξύ τους, παρά το ότι είναι εσωτεριστές, βασιλόφρονες και νεοναζί.
Αυτό το στοιχείο της οργανωτικής ανομοιογένειας, που συνυφαίνεται με την πιστότερη έκφραση της εθνικιστικής ιδεολογίας, τους κοστίζει ακριβά, γιατί γίνονται πιο εύκολα ορατοί από τις δημόσιες αρχές. Το μεταπολεμικό κράτος είναι, άλλωστε, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο σε ζητήματα παράνομης ακροδεξιάς δράσης λόγω κυρίως της περιπέτειας του ναζισμού. Αυτό επιβεβαιώθηκε και σήμερα, με τις έγκαιρες συλλήψεις μελών αυτής της οργάνωσης.