Σφοδρή σύγκρουση Μητσοτάκη- Τσίπρα για τις παρακολουθήσεις – Κανένα νέο στοιχείο

Υπάρχουν ορισμένα θεσμικά όρια στη δημόσια συμπεριφορά των ανθρώπων, τα οποία, όταν δεν γίνονται σεβαστά, ο κοινός βίος που μας συνέχει ως οργανωμένη πολιτική κοινότητα μπορεί να μετατραπεί σε αρένα εκτόξευσης απειλών, προσβολών και συκοφαντιών. Αυτή είναι η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ορθά χαρακτηρίστηκε, πριν από λίγο από τον πρωθυπουργό της χώρας, ψεύτης, εκτός αν αποφεύγει να φέρει το βάρος της απόδειξης των αιτιάσεών του, οπότε έχουμε να κάνουμε με έναν δειλό.

Συγκεκριμένα, και πέρα από τις πολιτικές αερολογίες και τις ρητορικές πιρουέτες του, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκάλεσε και απόψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό «επικίνδυνο», διατύπωσε κατηγορίες περί «θράσους» και «δειλίας», αφήνοντας για μία ακόμη φορά να εννοηθεί ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρούσε στο πρωθυπουργικό γραφείο του  σύστημα παρακολούθησης Predator.

Ελάχιστα ως μηδενικά ενδιαφέρει έναν πολίτη η μία ή η άλλη κομματική ταυτότητα του Τσίπρα. Το ουσιώδες είναι ότι αφήνει να εννοηθεί ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε από το πρωθυπουργικό γραφείο, χάρη στο σύστημα παρακολούθησης Predator, πολιτικούς αντιπάλους, υπουργούς της κυβέρνησής του, ακόμη και ανώτατους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού.

Αν το αφήνει να εννοηθεί, ελέγχεται για δειλία.

Αν όμως εννοεί τις κατηγορίες αυτές που αφήνει να πλανώνται στην πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα, θα πρέπει να προσκομίσει και τις ανάλογες αποδείξεις.

Οι κανόνες δικαίου, που ψηφίζονται από το δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο, ρυθμίζουν τις ενέργειές μας στο εσωτερικό της πολιτικής κοινότητας, επιβάλλοντας, μέσα από κυρώσεις, έναν ορισμένο τρόπο δημόσιας συμπεριφοράς. Σε αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς οφείλουμε να υπακούμε και να προσαρμοζόμαστε όλοι.

Με βάση αυτόν τον κοινό νομικό τόπο, όταν ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κατηγορεί τον πρωθυπουργό, ανεξαρτήτως ιδεολογικών προσανατολισμών, για παράνομες παρακολουθήσεις, οφείλει να προσκομίσει συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία.

Ούτε και σήμερα, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας προσκόμισε κάποιο αποδεικτικό στοιχείο. Μια μαρτυρία, ένα έγγραφο ή μια ομολογία ενοχής αποτελούν για εμάς τους «κοινούς θνητούς» της δημοκρατικής Πολιτείας, είδη αποδείξεων.

Αν δεν εννοεί αυτές τις κατηγορίες περί πρωθυπουργικών παρακολουθήσεων, τότε ο Α. Τσίπρας είναι δειλός. Αν τις εννοεί, όφειλε, έστω και απόψε, να προσκομίσει κάποιο αποδεικτικό στοιχείο. Δεν το έπραξε, όμως. Τρίτη εκδοχή δεν χωρεί στο δικαιικό και πολιτικό μας πολιτισμό: δειλός ή ψεύτης.