Ο ειλικρινής διάλογος ως ύστατη λύση αξιοπρέπειας για τον Ερντογάν

Οι σημερινές, νέες δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου εναντίον του δυτικού κόσμου συνδεύονται ουσιαστικά και από τον αποκλεισμό κάθε προοπτικής ουσιαστικού και ειλικρινούς διαλόγου με τη χώρα μας, εξέλιξη που θα παρείχε για τον ίδιο και τη χώρα του μια πραγματική διέξοδο και μία αληθινή φυγή προς τα εμπρός για τον γειτονικό λαό.

Ο Τούρκος Πρόεδρος επέλεξε να ακολουθήσει την πεπατημένη, μετά από τις αλλεπάλληλες δηλώσεις αναθεωρητισμού και διεκδικητικότητας. Στο ίδιο πνεύμα, λοιπόν, κινήθηκε και ο Ερντογάν, εκτοξεύοντας, ανοιχτά και απροκάλυπτα, εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το «κάδρο» των επιθέσεων ο Τούρκος πρόεδρος δεν παρέλειψε να συμπεριλάβει και τη χώρα μας, υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος και ο τουρκικός λαός ζουν «σε μία χώρα όπου στα νότια σύνορα υπάρχουν τρομοκρατικές οργανώσεις, που είναι αποκλεισμένη από την ΕΕ για καθαρά πολιτικούς λόγους, που παραμένει εκτεθειμένη στο “τεχνολογικό εμπάργκο” της Δύσης κι όλα αυτά την ώρα που Μεσόγειος και Αιγαίο επιχειρούν να μας οδηγήσουν σε τεχνητές κρίσεις».

Από την πλευρά της, η Ελλάδα έχει παραιτηθεί πολλών διεκδικήσεων έναντι της Τουρκίας. Δεν προωθεί διεκδικήσεις σχετικά με την Ίμβρο, την Τένεδο, τις αποζημιώσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Μία μόνο διαφορά αναγνωρίζει και αυτή θα μπορούσε, αρκετά εύκολα με βάση τα δεδομένα στο δημόσιο διεθνές δίκαιο, να διευθετηθεί: το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας.

Η προσπάθεια για διπλωματική διευθέτηση του ζητήματος θα έφερνε πιο κοντά τις δύο πολιτικές ηγεσίες και τους δύο λαούς, ενώ, ταυτόχρονα, θα σηματοδοτούσε στην πράξη την αρχή του τέλους των «τεχνητών κρίσεων», για τις οποίες μιλά ο Ερντογάν, και την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής – δυτικής προοπτικής της γείτονος.

Η τουρκική πλευρά, εντούτοις, επιμένει να κινείται στο «πεδίο», όχι στο τραπέζι των διαβουλεύσεων και της συνεννόησης. Κι όμως, η Τουρκία δεν θα είχε να χάσει τίποτε από το τραπέζι του διαλόγου, του ειλικρινούς και ουσιαστικού διαλόγου. Ακόμη και τώρα, όμως, αυτές τις πολιτικά οριακές στιγμές για τον ίδιο τον ερντογανισμό, οι ανθελληνικές αντιπαλότητες και τα πολλαπλά μέτωπα δίνουν τον τόνο στην εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας, κλείνοντας κάθε πόρτα στον διάλογο και την διευθέτηση – στην διπλωματική οδό.